การบริหารการศึกษาสู่การพัฒนาที่ยั่งยืนในพื้นที่การศึกษาภาคตะวันตกของประเทศไทย

Chanaphorn Panyakanphon; Khajonsak  Khanchai; Ratchai  Sonsuwan; Yonlapat  Sirirat

Authors

Chanaphorn Panyakanphon Faculty of Education, Bangkokthonburi University
Khajonsak Khanchai Faculty of Management Science, Nakhon Pathom Rajabhat University
Ratchai Sonsuwan The Association for the Protection of Administrators, Teachers and Educational Personnel's Right
Yonlapat Sirirat Kanchanaburi Teacher Saving & Credit Cooperative Ltd.

Keywords:

Educational Administration, Sustainable Development, Western Educational Region of Thailand

Abstract

This research aimed to: 1) Examine the level of educational administration and management for sustainable development in the western region of Thailand; and 2) Compare these levels based on gender and professional roles of Teacher civil servant. The sample consisted of 100 participants, including school administrators and educational personnel from the western provinces. A structured questionnaire based on ten key components of sustainable educational management was used as the research instrument. The findings revealed that the overall level of sustainable education management was high. Notably, quality assurance and organizational development are the most prominent components, reflecting strong internal administrative practices. However, information system management was rated the lowest, highlighting a need for greater integration of technology in administrative processes. Gender-based analysis indicated that female personnel significantly outperformed male counterparts in several domains, especially in educational leadership and data management. In terms of professional roles, teachers showed higher average scores than administrators in classroom management and community engagement, which reflects their close interaction with students and local contexts. On the other hand, administrators demonstrated stronger performance in organizational development. These findings underline the readiness and capacity of educational personnel in the western region to advance sustainable development in education, while also identifying areas for improvement, particularly in the use of information technology to enhance administrative efficiency.

References

กองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา. (2563, 15 ตุลาคม). ภาพรวมสถานการณ์ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา. https://www.eef.or.th/infographic-15-10-20/

กองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา. (2566, 11 กันยายน). รัฐบาลแถลงนโยบายต่อรัฐสภา รุกแก้ปัญหาความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาและเศรษฐกิจ พร้อมปฏิรูปการศึกษา สร้างสังคมแห่งการเรียนรู้ตลอดชีวิต. https://www.eef.or.th/news-110923/

ขจรศักดิ์ กั้นใช้, ชนาภรณ์ ปัญญาการผล, ภัธรภร ปุยสุวรรณ, รัชชัยย์ ศรสุวรรณ, และณรินทร์ ชำนาญดู. (2567). อิทธิพลเชิงปัจจัยของสมรรถนะดิจิทัล ความฉลาดทางปัญญาดิจิทัล และความเป็นวิชาชีพสื่อที่นำไปสู่ความเป็นพลเมืองดิจิทัลในสังคมไทยดิจิทัล. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรามคำแหง ฉบับเทคโนโลยีการศึกษา, 8(2), 73-88.

จินตนา สุจจานันท์. (2549). การศึกษาและการพัฒนาชุมชน : Education and Community Development. โอเดียนสโตร์.

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (ม.ป.ป.). บทที่ 6 การกำหนดกลุ่มตัวอย่าง. http://pioneer.netserv.chula.ac.th/~jaimorn/re6.htm

ชไมพร สีมา. (2562). พฤติกรรมการมีวินัยในตนเองของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายโรงเรียนกรพิทักษ์ศึกษา. [รายงานวิจัย]. ภาควิชาจิตวิทยาและการแนะแนว คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร พระราชวังสนามจันทร์.

ณิรดา เวชญาลักษณ์. (2562). หลักการบริหารจัดการชั้นเรียน. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธีรศักดิ์ อุปไมยอธิชัย และ สุชาติ บางวิเศษ. (2563). การบริหารการศึกษาสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยนเรศวร.

มูลนิธิเพื่อคนไทย. (ม.ป.ป.). ความก้าวหน้าของเรา. https://www.tcfe.or.th/our-work/tcfe-project/

ระบบบริการข้อมูลภาครัฐ BIG DATA จังหวัดกาญจนบุรี. (2567ก). ตารางการศึกษาภาพรวม จังหวัดกาญจนบุรี. http://bigdata.sesaok.go.th/index.overview.php

ระบบบริการข้อมูลภาครัฐ BIG DATA จังหวัดกาญจนบุรี. (2567ข). ข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา. http://bigdata.sesaok.go.th/tabletest.php?op=5.1

วรรณกร ทวีแก้ว. (2567). การพัฒนารูปแบบการบริหารสถานศึกษาตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษาอย่างยั่งยืน โรงเรียนวัดศรีสำราญราษฎร์บำรุง (แช่มประชาอุทิศ). วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 6(6), 1375-1388.

ศุภชัย นาทะพันธ์. (2562). การประกันคุณภาพเหมาะสำหรับนักศึกษา วิศวกร ผู้บริหาร และผู้สนใจทั่วไป. ซีเอ็ดยูเคชั่น.

สถาบันนโยบายการศึกษา. (ม.ป.ป.). การลดความยากจนและความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา. https://www.fpps.or.th/news.php?detail=n1606779289.news

สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ. (2565, 12 กรกฎาคม). กรอบการเรียนรู้ของ OECD ในปี 2030 (OECD Learning Framework 2030). https://www.nstda.or.th/home/knowledge_post/oecd-learning-framework-2030/

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. พริกหวานกราฟฟิค.

สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ. (ม.ป.ป.). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561-2580. สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2563). รายงานความก้าวหน้าเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนของประเทศไทย พ.ศ. 2559-2563. สำนักนายกรัฐมนตรี.

Bengtsson, S., Hansson, P., Håkansson, M., & Östman, L. (2024). Positioning controversy in environmental and sustainability education. Environmental Education Research, 30(9), 1405-1431.

Bush, T. (2007). Educational leadership and management: theory, policy, and practice. South African Journal of Education, 27(3), 391-406.

CHEEWID. (n.d.). ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา ปัญหา และแนวทางแก้ไข. https://blog.cheewid.com/social-empowerment/educational-inequality-issues/

Fullan, M. (2014). Teacher Development And Educational Change. Taylor & Francis.

Fullan, M. (2015). The New Meaning of Educational Change. Teachers College Press.

Goleman, D. (2006). Emotional Intelligence. Bantam Books.

Kurniawan, D. R., Purnama, Y., Siminto, Riady, Y., & Zaakiyyah, H. K. A. (2024). Technology Integration in Educational Management: Its Impact on Community Participation. Jurnal Terobosan Peduli Masyarakat (TIRAKAT), 1(1), 10-20.

Nunnally, J. C. (1978). Psychometric theory. McGraw-Hill.

Organization for Economic Co-operation and Development [OECD]. (2018). Future of Education and Skills 2030. OECD.

Schein, E. H. (2016). Organizational Culture and Leadership. John Wiley & Sons, Inc.

Schulz, W., Ainley, J., Fraillon, J., Losito, B., Agrusti, G., Damiani, V., & Friedman, T. (2022). Education for Citizenship in Times of Global Challenge IEA International Civic and Citizenship Education Study 2022 International Report. IEA, ICCS.

Sowers, J. A., & Smith, M. R. (2004). "Evaluation of the Effects of an Inservice Training Program on Nursing Faculty Members' Perceptions, Knowledge, and Concerns About Students with Disabilities". Journal of Nursing Education, 43(6), 248-252.

Thai International Education Consultants Association [TIECA]. (n.d.). Know Us Better About Us. https://tieca.org/about-us/

United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization [UNESCO]. (2016). Unpacking Sustainable Development Goal 4: Education 2030 Guide. UNESCO.

UNESCO. (2023, 25 July). Education for Sustainable Development Goals: learning objectives. https://www.unesco.org/en/articles/education-sustainable-development-goals-learning-objectives

Vaughan, R. P. (2016). Gender equality and education in the Sustainable Development Goals. UNESCO, Global Education Monitoring Report.

Wright, B. D., & Masters, G. N. (1982). Rating scale analysis. MESA Press.