องค์ประกอบความสำเร็จการจัดการเมืองสมุนไพรอย่างยั่งยืนของกลุ่มจังหวัด ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน 2

ผู้แต่ง

  • พิเชษฐ เวชวิฐาน วิทยาลัยสหเวชศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา กรุงเทพฯ 10300
  • ธนะสรรค์ ศิริวาลย์ บริษัท ประชารัฐรักสามัคคีสกลนคร (วิสาหกิจเพื่อสังคม) จำกัด จังหวัดสกลนคร 47000
  • ศุภะลักษณ์ ฟักคำ วิทยาลัยสหเวชศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา กรุงเทพฯ 10300
  • ธวัชชัย กมลธรรม วิทยาลัยสหเวชศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา กรุงเทพฯ 10300

DOI:

https://doi.org/10.14456/psruhss.2022.7

คำสำคัญ:

องค์ประกอบ, ความสำเร็จ, เมืองสมุนไพร , ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ประกอบและตัวชี้วัดความสำเร็จของการจัดการเมืองสมุนไพรสู่อย่างยั่งยืน เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน (Qual ® quan) การค้นคว้าเอกสาร การสัมภาษณ์เชิงลึก และใช้แบบสอบถามตัวอย่าง จำนวน 270 คน และตรวจสอบองค์ประกอบเชิงยืนยันอันดับ 2 พบว่า 1) องค์ประกอบในการจัดการเมืองสมุนไพร พบว่า ข้อมูลที่เหมาะสมใช้ในการสร้างองค์ประกอบโดยใช้หลักทฤษฎีห่วงโซ่อุปทาน ได้แก่ ต้นน้ำ กลางน้ำ และปลายน้ำ และร่วมกับทฤษฎีการพัฒนาอย่างยั่งยืน ได้แก่ ด้านเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อม 2) พัฒนาตัวชี้วัดการจัดการเมืองสมุนไพรอย่างยั่งยืน พบว่า มีปัจจัยที่เกี่ยวข้องจำนวน 9 ด้าน ๆ ละ 3 ตัวชี้วัด 3) การตรวจสอบองค์ประกอบความสำเร็จในการจัดการเมืองสมุนไพร พบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่รู้จัก “เมืองสมุนไพร” ในระดับปานกลาง (ร้อยละ 45.19) และ รู้จักสมุนไพรน้อยที่สุด (ร้อยละ 1.48) รูปแบบองค์ประกอบมีความกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยมีค่าความกลมกลืนของโมเดลในภาพรวม เท่ากับ 0.911

เอกสารอ้างอิง

กรมพัฒนาการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก. (2546). พระราชบัญญัติคุ้มครองและส่งเสริมภูมิปัญญาการแพทย์แผนไทย พ.ศ. 2542 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: กระทรวงสาธารณสุข.

กระทรวงสาธารณสุข. (2560). แผนแม่บทแห่งชาติ ว่าด้วยการพัฒนาสมุนไพรไทย ฉบับที่ 1 พ.ศ. 2560 - 2564. นนทบุรี: ทีเอส อินเตอร์พริ้นท์.

ฐณัฐ วงค์สายเชื้อ. (2562). วิเคราะห์ถดถอยพหุด้วยโปรแกรม SPSS. สืบค้น 18 ธันวาคม 2562, จาก https://www.youtube.com/watch?v=XiBTuEQGrsY

ธีรยุทธ บุญโพธิ์. (2557). การสร้างความสัมพันธ์แบบเชื่อมโยง. สืบค้น 20 ธันวาคม 2562, จาก https://www.novabizz.com/NovaAce/Learning/Connectionism_Theory.htm

ประเวศ วะสี. (2546). สรุปผลการประชุมโต๊ะกลม เรื่อง การพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

Barbier, E. B. (1987). The concept of sustainable economic development. Environmental conservation, 14(2), 101-110.

Barbier, E. B. (2013). Economics, natural-resource scarcity and development (Routledge revivals): Conventional and alternative views. Routledge.

Bennett, N. (1975). Popution growth, individual demongraphic decistions and the quality of life. A source book on population project. Bangkok: Mahidol University.

Open Development Thailand. (2562). เป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืน. สืบค้น 20 ธันวาคม 2560,

จาก https://thailand.opendevelopmentmekong.net/th/topics/sustainable-development-goals.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

31-03-2022

รูปแบบการอ้างอิง

เวชวิฐาน พ., ศิริวาลย์ ธ. ., ฟักคำ ศ. ., & กมลธรรม ธ. . (2022). องค์ประกอบความสำเร็จการจัดการเมืองสมุนไพรอย่างยั่งยืนของกลุ่มจังหวัด ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน 2. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 16(1), 75–86. https://doi.org/10.14456/psruhss.2022.7

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย