ความต้องการจำเป็นของการบริหารงานวิชาการโรงเรียนมัธยมศึกษา ตามแนวคิดสมรรถนะภาวะผู้นำเชิงผู้ประกอบการ

อิฏฐิรา ทรงกิติพิศาล; สุกัญญา แช่มช้อย; พฤทธิ์  ศิริบรรณพิทักษ์

doi:10.14456/psruhss.2023.29

ผู้แต่ง

อิฏฐิรา ทรงกิติพิศาล คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กรุงเทพฯ 10330
สุกัญญา แช่มช้อย คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กรุงเทพฯ 10330
พฤทธิ์ ศิริบรรณพิทักษ์ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กรุงเทพฯ 10330

DOI:

https://doi.org/10.14456/psruhss.2023.29

คำสำคัญ:

การบริหารวิชาการ, โรงเรียนมัธยมศึกษา, สมรรถนะ, ภาวะผู้นำเชิงผู้ประกอบการ

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการจำเป็นของการบริหารวิชาการโรงเรียนมัธยมศึกษาตามแนวคิดสมรรถนะภาวะผู้นำเชิงผู้ประกอบการ ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างได้แก่ โรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานจำนวน 345 โรงเรียน ได้จากการสุ่มแบบหลายขั้นตอน(Multi-stage random sampling) ผู้ให้ข้อมูล คือ ผู้บริหารโรงเรียน หัวหน้างานหลักสูตร และครูผู้สอน จำนวน 799 คน เครื่องมือวิจัย คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพื้นฐานคือ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและค่าดัชนีความต้องการจำเป็น PNI_modified ผลการวิจัยพบว่า ความต้องการจำเป็นของการบริหารวิชาการโรงเรียนมัธยมศึกษาตามแนวคิดสมรรถนะภาวะผู้นำเชิงผู้ประกอบการ จำแนกตามการบริหารวิชาการของโรงเรียน พบว่า ความต้องการจำเป็นสูงสุด คือ การวัดและประเมินผล(PNI_modified = 0.201) รองลงมา คือ การพัฒนาหลักสูตร (PNI_modified = 0.200) และต่ำสุดคือการจัดการเรียนรู้และการจัดกิจกรรมเสริมหลักสูตร (PNI_modified = 0.168) เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า ข้อที่มีความต้องการจำเป็นสูงสุด ดังนี้ 1) ด้านการพัฒนาหลักสูตร ลำดับความต้องการจำเป็นสูงสุด คือ สมรรถนะเชิงงาน ในประเด็นย่อยเรื่องการสร้างนวัตกรรม 2) ด้านการจัดการเรียนรู้และการจัดกิจกรรมเสริมหลักสูตร 3) ด้านการวัดและประเมินผล และ 4) ด้านการพัฒนาสื่อ นวัตกรรม เทคโนโลยีเพื่อการศึกษา และแหล่งเรียนรู้ ลำดับความต้องการจำเป็นสูงสุด คือ สมรรถนะการกำหนดภาพอนาคตที่พึงประสงค์ ในประเด็นย่อยเรื่อง การกล้าเสี่ยง

เอกสารอ้างอิง

ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์การพิมพ์กรุงเทพมหานคร.

ปองสิน วิเศษศิริ. (2555). เอกสารประกอบการสอนวิชา 2747732 การบริหารวิชาการกับการประกันคุณภาพ การศึกษา. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2550). มาตรฐานการศึกษาของชาติ. กรุงเทพมหานคร: สํานักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2561). การจัดการศึกษาเพื่อพัฒนาความเป็นผู้ประกอบการ. กรุงเทพมหานคร: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). เข้าใจสมรรถนะอย่างง่ายๆ ฉบับประชาชน และเข้าใจ หลักสูตร ฐานสมรรถนะอย่างง่ายๆ ฉบับ ครู ผู้บริหาร และบุคลากรทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: บริษัท 21 เซ็นจูรี่ จำกัด.

สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน. (2555). ช๊อค “หลักสูตรการศึกษา” ไม่สอดคล้องอาชีพแห่งความเป็นจริง. สืบค้น 10 พฤศจิกายน 2562. จาก http://www.qlf.or.th/Mobile/Details?contentId=666

สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย. (2560). มาตรฐานการปฏิบัติงานโรงเรียนมัธยมศึกษา พ.ศ.2560

(ปรับปรุง พ.ศ.2562). สืบค้น 23 เมษายน 2563, จาก https://secondary.obec.go.th.

สุเทพ ชิตยวงษ์. (2562). "สุเทพ"ลั่นต้องยกเครื่องกระบวนการวัดและประเมินผล กำจัดจุดอ่อนของการศึกษา ไทย. สืบค้น 9 มกราคม 2563. จาก https://www.thaipost.net/main/detail/45427

สุวิมล ว่องวาณิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อมรรัตน์ ศรีพอ. (2561). กลยุทธ์การบริหารวิชาการโรงเรียนมัธยมศึกษาเอกชนตามแนวคิดทักษะความคิดริเริ่มสร้างสรรค์และทักษะการคิดเชิงนวัตกรรม (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Acs, Z., Szerb, L., & Loyd, A. (2018). Global Enterpreneurship Index. Washington, GEDI.

Bagheri, A., Lope Pihie, Z. A., & Krauss, S. E. (2013). Entrepreneurial leadership competencies among Malaysian niversity student entrepreneurial leaders. Asia Pacific Journal of Education, 33(4), 493-508.

Bagheri, A., & Pihie, Z. A. L. (2011). Entrepreneurial leadership: towards a model for learning and development. Human Resource Development International, 14(4), 447- 463.

Chen, M.H. (2007). “Entrepreneurial leadership and new ventures: Creativity in entrepreneurial teams”, Creativity and Innovation Management, 16(3), 239-249.

Esmer, Y., & Dayi, F. (2017). Entrepreneurial Leadership: a framework. journal of mehmet akif ersoy university economicd and administrative sciences faculty, 4(2), 112-124.

Greenberg, D., McKone-Sweet, K., & Wilson, H. J. (2011). The new entrepreneurial leader: Developing leaders who shape social and economic opportunity: Berrett-Koehler Publishers.

Gupta, V., MacMillan, I. C., & Surie, G. (2004). Entrepreneurial leadership: developing and measuring a cross-cultural construct. Journal of business venturing, 19(2), 241-260.

Harkins, A. M. (2008). Leapfrog principles and practices: Core components of education 3.0 and 4.0. Futures Research Quarterly draft VIII, 24 (1), 1-15.

Ngigi, S., McCormick, D., & Kamau, P. (2018). ENTREPRENEURIAL LEADERSHIP COMPETENCIES IN THE 21st CENTURY: AN EMPIRICAL ASSESSMENT. DBA Africa Management Review, 8(2).

Pittaway, L., & Cope, J. (2007). Simulating entrepreneurial learning: Integrating experiential and collaborative approaches to learning. Management Learning, 38, 211– 233.

Zijlstra, P. H. (2014). When is entrepreneurial leadership most effective. University of Twen.