การปรับตัวการจัดการโซ่อุปทานของการท่องเที่ยวโดยชุมชน  กรณีศึกษา ลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลา

Jutamas   Prommontree; Sorapol   Buranakul

doi:10.14456/psruhss.2024.35

Authors

Jutamas Prommontree Logistics and Supply Chain College, Sripatum University, Bangkok 10900
Sorapol Buranakul Logistics and Supply Chain College, Sripatum University, Bangkok 10900 https://orcid.org/0000-0002-1141-7894

DOI:

https://doi.org/10.14456/psruhss.2024.35

Keywords:

Adaptation, Supply chain management, Community-based tourism

Abstract

The research pursued two primary objectives: firstly, to investigate the causal factors influencing the adaptation of supply chain management within the domain of community-based tourism, with a specific focus on its implications for enterprise sustainability, using the Songkhla Lake Basin as a case study; and secondly, to construct a tailored adaptation model for supply chain management in the context of this unique form of community-based tourism. This research conducted questionnaires and semi-structured interviews using specific random sampling methods, the study targeted a sample of 320 participants, including accommodation representatives, food vendors, and community tourism souvenir vendors. The statistical analysis for this research encompassed the use of percentages, means (averages), and standard deviations. Confirmatory Factor Analysis (CFA) was applied to analyze questionnaire data, while Logical Reasoning Analysis was utilized for the interpretation of interview data

The findings indicate that, firstly, the structural equation model implying a harmonious alignment the empirical data under investigation. The following results: X²/df = 2.36, RMSEA = 0.07, NFI = 0.96, CFI = 0.98, and SRMR = 0.03. The outcomes of this analysis met the established criteria. This interpretation suggests that the factors within the structural equation model are suitable for explaining the adaptation of supply chain management in the context of community-based tourism. Secondly, the structural equations demonstrate that the most influential predictors of survival are external threats from multiple domains, including economic, environmental, social, cultural, and technological factors. The subsequent predictive factor, pertains to the supply chain adaptation within the domain of community-based tourism, which can be discerned through considerations of management, the service marketing mix, and community organizations factors. Furthermore, the research revealed that business survival is a result of the interplay of both primary factors, demonstrating a high reliability of 96 percent.

References

เกตุวดี สมบูรณ์ทวี. (2561). ปัจจัยด้านคุณภาพการบริการที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อซ้ำผลิตภัณฑ์อาหารผ่านผู้ให้บริการ “Food Panda Application”. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 16(1), 153-162.

ทนงศักดิ์ แสงสว่างวัฒนะ, ณิชนันทน์ ศิริไสยาสน์ และโชติ บดีรัฐ. (2563). "New Normal" วิถีชีวิตใหม่และการ ปรับตัวของคนไทยหลังโควิด-19 : การงาน การเรียน และธุรกิจ. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 4(3), 371-386.

นราศรี ไววนิชกุล และชูศักดิ์ อุดมศรี. (2552). ระเบียบวิธีวิจัยธุรกิจ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นัชส์ณภัทร์ เจียมวิจิตร. (2564). ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายรูปแบบกลยุทธ์การปรับตัวเพื่อความอยู่รอดในยุควิถีชีวิตใหม่ของผู้ประกอบการในจังหวัดนครนายก. วารสาร RMUTT Global Business and Economics Review, 16(2), 103-120.

เบญจมาศ ณ ทองแก้ว, อำนาจ รักษาพล, จุฑามาส เพ็งโคนา และบุญศิลป์ จิตตะประพันธ์. (2560). ศักยภาพและแนวทางการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวตำบลคันธุลี จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่, 9(2), 106-121.

ภคพร เปลี่ยนไพโรจน์. (2560). มุมมองและการปรับตัวของพนักงานสาขาในยุค Digital Banking. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วัลลี พุทโสม. (2564). แบบจำลองปัจจัยเชิงสาเหตุความสามารถในการปรับตัวกับผลการดำเนินงานและความอยู่รอดของผู้ประกอบการธุรกิจขนาดเล็กในสถานการณ์โควิด-19. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 15(2), 129-144.

วิจัยกรุงศรี. (2564). ธุรกิจท่องเที่ยวและโรงแรมหลัง COVID-19. สืบค้น 20 กุมภาพันธ์ 2564, จาก https://www.krungsri.com/th/research/research-intelligence/ri-future-of-tourism-21

วิทยา สุหฤทดํารง. (2550). ความรู้โลจิสติกส์เบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สภาอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย.

วีระพล ทองมา. (2561). การท่องเที่ยวโดยชุมชน (Community Based Tourism: CBT) สำหรับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของชุมชนในเขตที่ดินป่าไม้. กรุงเทพฯ: กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช.

ศศิวิมล คงเถื่อน. (2560). ผลของการท่องเที่ยวต่อการเปลี่ยนแปลงและการปรับตัวของชุมชนบึงสีไฟ จังหวัดพิจิตร (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

สภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). GDP ปี 2563 หดตัว 6.1% สภาพัฒน์คาดปีนี้เศรษฐกิจไทยกลับมาเป็นบวก. สืบค้น 20 กุมภาพันธ์ 2565, จาก https://www.mreport.co.th/news/and-ranking/334-GDP-Thailand-2020-by-NESDC.

สุภางค์ จันทวานิช. (2553). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 18). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุวิมล ติรกานันท์. (2553). การวิเคราะห์ตัวแปรหพุในงานวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: ภาควิชาการประเมินและวิจัย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

Bollen, K. A. (1989). Structural Equations with Latent Variables. John Wiley & Sons, New York.

Clemes, S. A., O'Connell, S. E., & Edwardson, C. L. (2014). Office workers' objectively measured sedentary behavior and physical activity during and outside working hours. Journal Occup. Environ. Med., 56(3), 298–303.

Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). New York: Harper Collins.

Diamantopoulos, A., & Siguaw, J. A. (2000). Introducing LISREL: A guide for the uninitiated. London: Sage Publications.

Dong, L., Bettinger, P., Qin, H., & Liu, Z. (2018). Reflections on the number of independent solutions for forest spatial harvest scheduling problems: a case of simulated annealing. Silva Fennica, 52(1), article id 7803. 20 p. https://doi.org/10.14214/sf.7803

Fornell, C., & Larcker, D. F. (1981). Evaluating Structural Equation Models with Unobservable and Measuremenr Error. Journal of Marketing Research, 34(2), 161-188.

Hair Jnr, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2010). Multivariate Data Analysis: A Global Perspective (7th Ed.). Pearson Education, Upper Saddle River.

Hair, J.F., Sarstedt, M., Hopkins, L. and Kuppelwieser, V.G. (2014) Partial Least Squares Structural Equation Modeling (PLS-SEM): An Emerging Tool in Business Research. European Business Review, 26, 106-121. https://doi.org/10.1108/EBR-10-2013-0128

Jerab, D. A., Alper, M., & Baslar, A. (2011). The impact of core competencies on competitive advantages & success in Istanbul tourists companies. Available at SSRN 1813163. https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=1813163

Kaplan, D. (2000). Structural equation modeling: Foundations and extensions. Thousand Oaks, CA: Sage.

Koblun, C. (2011). The influence of culture in tourism supply chain management. Department of Human Geography, Faculty of Geosciences. Utrecht: Utrecht University, The Netherland.

Lesmana, H., & SUGIARTO, S. (2021). Formulating a competitive advantage model for tourism destinations in Indonesia. The Journal of Asian Finance, Economics and Business, 8(3), 237-249.

Likert, Rensis. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale. Attitude Theory and Measurement. Fishbeic, Martin, Ed. New York: Wiley & Son.

Meesala, A., & Paul, J. (2018). Service quality consumer satisfaction and loyalty in hospitals: Thinking for the future. Journal of Retailing and Consumer Service, 40, 261-269.

Patton, M. Q. (1990). Qualitative evaluation and research methods (2nd ed.). Newbury Park, CA: Sage.

Piboonrungroj, P., & Disney, S. M. (2009). Tourism Supply Chains: A Conceptual Framework: Logistics Systems Dynamics Group. Cardiff: United Kingdom.

Schumacher, R. E., & Lomax, R. G. (2010). A Beginnerrs Guide to Structural Equation Modeling: SEM. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.

Schwartz, S. H., Cieciuch, J., Vecchione, M., Davidov, E., Fischer, R., Beierlein, C., ... & Konty, M. (2012). Refining the theory of basic individual values. Journal of personality and social psychology, 103(4), 663-688.

Tapper, R., & Font, X. (2004). Tourism supply chains. Report of a desk research project for the travel foundation. pp. 23. Leeds Metropolitan University.

The Standard Team. (2021). UNWTO says COVID-19 made 2020 the worst year in tourism industry history. Retrieved March 17, 2021, from https://thestandard.co/unwto-report-2020-is-the-worst-year-for-tourism/.

United Nations Environment Programme. (2008). Climate Change Adaptation and Mitigation in the Tourism Sector: Frameworks, Tools and Practices. Oxuniprint: Oxford University Press.

West, S. G., Finch, J. F., & Curran, P. J. (1995) Structural Equation Models with Non Normal Variables: Problems and remedies. In: Hoyle, R.H., Ed., Structural Equation Modeling: Concepts, Issues, and Applications, Sage. Thousand Oaks, 56-75.

Yusof, N. M., Ibrahim, A. A., Muhammad, R., & Ismail, T. A. T. (2016). Determinants of UiTM Students’ Revisit Intention to Kopitiam in Penang. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 222, 315-323.

Zapata, M. J., Hall, C. M., Lindo, P. & Vanderschaeghe, M. (2011). Can community based tourism contribute to development and poverty alleviation? Lessons from Nicaragua. Current Issues in Tourism, 14(8), 725-749.

Zhang, X., Song, H., & Huang, G. Q. (2009). Tourism Supply Chain Management: A new research agenda. Tourism Management, 30(1), 345-358.