แนวทางการพัฒนาเมืองให้เอื้อต่อการเดินเท้าในชีวิตประจำวันในเมืองหาดใหญ่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาแนวทางการพัฒนาเมืองให้เอื้อต่อการเดินเท้าในชีวิตประจำวัน ใช้วิธีการวิจัยเชิงปริมาณ และเชิงคุณภาพ ผลการศึกษาพบว่า พฤติกรรมการเดินเท้าในชีวิตประจำวันของประชาชน ส่วนใหญ่เดินเท้า (ร้อยละ 58.8) โดยมีจุดประสงค์เพื่อไปซื้อของ (ร้อยละ 38.5) มีความถี่ในการเดินเท้าทุกวัน (ร้อยละ 23.3) ระยะทาง ในการเดินเท้าแต่ละครั้ง มีระยะทางในการเดินเท้าน้อยกว่า 500 เมตร (ร้อยละ 23.5) ระยะเวลาในการเดินเท้าแต่ละครั้ง ใช้เวลาต่ำกว่า 15 นาที (ร้อยละ19.8) ส่วนปัญหาและอุปสรรคในการเดินเท้ามากที่สุด 3 อันดับแรก ได้แก่ ความรู้สึกไม่ปลอดภัยในชีวิต (กลัวรถชน) มากที่สุด รองลงมามีการจอดรถบนทางเดินเท้า และมลภาวะเป็นพิษ เช่น ฝุ่น/ควันไอเสีย ตามลำดับ ส่วนสิ่งที่เป็นปัญหาและอุปสรรคน้อยที่สุด ได้แก่ กลัวคนดูถูกว่าจน แนวทางการพัฒนาเมืองให้เอื้อต่อการเดินเท้าในชีวิตประจำวัน ได้แก่ การเพิ่มแสงไฟส่องสว่างบริเวณทางเดินเท้า การเพิ่มทางม้าลายและสัญญาณไฟจราจรสำหรับคนข้าม การเพิ่มทางเท้าที่เอื้อต่อผู้พิการและผู้ใช้รถเข็น การจัดให้มีทางเดินเท้าในบางสถานที่ที่ยังไม่มี การจัดให้มีศาลาที่พักริมทางเท้าที่อยู่ในสภาพพร้อมใช้งาน และการซ่อมแซมทางเท้าที่เกิดการชำรุด
Article Details
ทุกบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ ผ่านการประเมินจากผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review) จำนวน 3 ท่าน จากหลากหลายสถาบัน โดยผู้ประเมินบทความไม่ทราบชื่อผู้เขียน และผู้เขียนไม่ทราบชื่อผู้ประเมิน (Double-blind Review) ข้อความและบทความในวารสารหาดใหญ่วิชาการเป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความคิดเห็นของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของมหาวิทยาลัยหาดใหญ่ กองบรรณาธิการวารสารหาดใหญ่วิชาการ ไม่สงวนสิทธิ์การคัดลอกบทความเพื่อใช้ประโยชน์ทางวิชาการ แต่ให้อ้างอิงแสดงที่มาของบทความ
References
A-Seven Corporation Company Limited. (2016). Master plan for landscape development and specific area planning. Songkhla: Hatyai City Municipality. [in Thai]
Bhandhasu, E., & Bejrananda, M. (2013). Travel behavior in regional city: A case study of Chiang-Mai city. Academic Journal: Faculty of Architecture, Khon Kaen University, 10(1), 74-91. [in Thai]
Boonyoo, T. (2005). Guidelines for development of bicycle system in regional city. Retrieved from http://www.thaicyclingclub.org/sites/default/files/19_ephynphaa.pdf [in Thai]
Cervero, R. (1996). Jobs-housing balance revisited. Journal of the American Planning Association, 62(4), 492-511.
Chaiboonrueng, T. (2012). Walkability assesment in Chiang Mai University. Retrieved from http://civil.eng.cmu.ac.th/research/in/2555/2486 [in Thai]
Chaowarat, P., & Piriyakarnnon, M. (2013). Walking and bicycling promotion, Mahasarakham University, Kamriang Campus. Retrieved from http://www.thaicyclingclub.org/content/general/knowledge/detail/1715 [in Thai]
Dechpichai, W. (1992). A guide to research and evaluate of educational and behavioral science. Pattani: Montriboriharn. [in Thai]
Department of Land Transport. (2017). Number of registered vehicles. Retrieved from http://apps.dlt.go.th/statistics_web/statistics.html [in Thai]
Hatyai City Municipality. (2017). Population statistics year 2017. Retrieved from www.hatyaicity.go.th [in Thai]
Khohong City Municipality. (2017). Population statistics year 2017. Retrieved from www.khohongcity.go.th [in Thai]
Khuabphimai, C. (2013, March 29-30). Design guideline for footpath in main city of region: Case study Nakhonratchasima Municipality. In The 1st Thailand Bike and Walk Forum. Thailand Cycling Club, Bangkok. [in Thai]
Kinkajorn, K., Tretrakarn, T., & Angkasuwapala, T. (2012). A survey of pedestrian users in the suburbs Sample area of Lat Krabang. Retrieved from http://www.thaicyclingclub.org/ content/general/knowledge/detail/756 [in Thai]
Konisranukul, W. (2013, March 29-30). Guidelines for the development of the environment to promote urban walking in urban areas. In The 1st Thailand Bike and Walk Forum. Thailand Cycling Club, Bangkok. [in Thai]
Leopairojna, S. K. (2012). Improving access to public transportation for canalside communities near Kasetsart University, Bangkhen. Journal of Architectural/Planning Research and Studies, 8(2), 27-49. [in Thai]
Luadsakul, C. (2012). The study of walkability index: A case study of Nakhon Rachasima Municipality (Master dissertation). Suranaree University of Technology, Nakhon Rachasima. [in Thai]
Modus Consultant Company Limited. (2018). Planning and development plan for a specific area to support the expansion of Hat Yai city, Songkhla. Bangkok: Department of Public Works and Town and Country Planning. [in Thai]
Nuworsoo, C., & Cooper, E. (2012). Considerations for integrating bicycling and walking facilities into urban infrastructure. Retrieved from http://docs.trb.org/prp/13-3997.pdf
Papadimitriou, E., Theofilatos, A., & Yannis, G. (2013). Patterns of pedestrian attitudes, perceptions and behaviour in Europe. Safety Science, 53(3), 114–122.
Sangsila, S. (2012). The pedestrain behavior of community around mass rapid transit station (Master dissertation). Silpakorn University, Nakornpratom. [in Thai]
Stead, D. (2001). Relationships between land use, socioeconomic factors, and travel patterns in Britain. Planning and Design, 28(4), 499-528.
Thavornyutikarn, P. (2007). Sidewalks in Chiang Mai. Retrieved from http://www.oknation.net/blog/udif/2009/10/20/entry-1 [in Thai]
Tuaycharoen, N., & Konisranukul, W. (2013, March 29-30). Factors affecting walkway utilization of elderly pedestrian in urban area: Streetscape, walkway quality and walking behavior. In The 1st Thailand Bike and Walk Forum. Thailand Cycling Club, Bangkok. [in Thai]
Varet, S. (2013). Effect of walking exercise on body mass index and fat percentage of the overweight secondary student’s (Master’ thesis). Srinakharinwirot University, Bangkok. [in Thai]
Woodward, A., Hales, S., & Hill, S. E. (2002). The motor car and public health: Are we exhausting the environment?. Medical Journal of Australia, 177(11), 592-593.
Yamane, T. (1967). Statistics: An introductory analysis (2 nd ed.). New York: Harper and Row.