การศึกษาองค์ประกอบของความยืดหยุ่นทางจิตใจและกลวิธีการจัดการของวัยรุ่นที่ถูกรังแกผ่านโลกไซเบอร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาลักษณะความยืดหยุ่นทางจิตใจและกลวิธีการจัดการของวัยรุ่นที่ถูกรังแกผ่านโลกไซเบอร์ และ 2) วิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของความยืดหยุ่นทางจิตใจและกลวิธีการจัดการของวัยรุ่นที่ถูกรังแกผ่านโลกไซเบอร์ โดยการศึกษาลักษณะความยืดหยุ่นทางจิตใจและกลวิธีการจัดการของวัยรุ่นที่ถูกรังแกผ่านโลกไซเบอร์ ใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกด้วยแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างจากวัยรุ่นที่มีประสบการณ์ที่เคยได้รับการถูกรังแกผ่านโลกไซเบอร์ จำนวน 9 คน โดยวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพที่ได้จากการสัมภาษณ์ด้วยการสรุปอุปนัย แล้วนำข้อมูลที่ได้ไปสังเคราะห์ทำให้ได้ข้อคำถามในองค์ประกอบของความยืดหยุ่นทางจิตใจและกลวิธีการจัดการของวัยรุ่นที่ถูกรังแกผ่านโลกไซเบอร์ และวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของความยืดหยุ่นทางจิตใจและกลวิธีการจัดการของวัยรุ่นที่ถูกรังแกผ่านโลกไซเบอร์ จากนักเรียนที่มีอายุตั้งแต่ 15-19 ปีบริบูรณ์ และกำลังศึกษาอยู่ในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4-6 จำนวน 300 คน โดยวิเคราะห์คุณภาพด้านความตรงเชิงภาวะสันนิษฐานด้วยโปรแกรม LISREL 8.72 ซึ่งมีการตรวจสอบคุณภาพของเครื่องมือกับกลุ่มตัวอย่างที่เป็นนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายที่มีอายุ 15-19 ปี จำนวน 50 คน มีค่า IOC 0.67-1.00 ค่าความเชื่อมั่นของแบบวัดรวม เท่ากับ 0.867 และ 0.817 ตามลำดับ และผลการตรวจสอบองค์ประกอบของความยืดหยุ่นทางจิตใจ ประกอบด้วย 3 องค์ประกอบ ได้แก่ องค์ประกอบด้านความสามารถในการรู้ตัว วัดได้จาก 10 ข้อคำถาม องค์ประกอบด้านความสามารถในการปรับตัว วัดได้จาก 10 ข้อคำถาม และองค์ประกอบด้านความสามารถในการฟื้นตัว วัดได้จาก 10 ข้อคำถาม ซึ่งแสดงว่าโมเดลมีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์และเชื่อมโยงได้ตามแนวคิดของ Grotberg และแนวคิดพลังสุขภาพจิต RQ ของ Department of Mental Health และองค์ประกอบของกลวิธีการจัดการ ประกอบด้วย 2 องค์ประกอบ ได้แก่ องค์ประกอบด้านการมุ่งจัดการกับปัญหา วัดได้จาก 8 ข้อคำถาม และองค์ประกอบด้านการมุ่งจัดการกับอารมณ์ วัดได้จาก 8 ข้อคำถาม ซึ่งแสดงว่าโมเดลมีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์และเชื่อมโยงได้ตามแนวคิดของ Lazarus and Folkman
Article Details
ทุกบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ ผ่านการประเมินจากผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review) จำนวน 3 ท่าน จากหลากหลายสถาบัน โดยผู้ประเมินบทความไม่ทราบชื่อผู้เขียน และผู้เขียนไม่ทราบชื่อผู้ประเมิน (Double-blind Review) ข้อความและบทความในวารสารหาดใหญ่วิชาการเป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความคิดเห็นของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของมหาวิทยาลัยหาดใหญ่ กองบรรณาธิการวารสารหาดใหญ่วิชาการ ไม่สงวนสิทธิ์การคัดลอกบทความเพื่อใช้ประโยชน์ทางวิชาการ แต่ให้อ้างอิงแสดงที่มาของบทความ
References
Amaraphibal, A., Rujipak, T., & Payakkakom, A. (2013). A model explaining violent behavior among youth: A case study of middle school students in bangkok. International Journal of Asian Social Science, 3(3), 703-726.
Bourne, E. J. (2010). The anxiety and phobia workbook (5th ed.). CA: New Harbinger.
Campbell, M., Spears, B., Slee, P., Butler, D., & Kift, S. (2012). Victims’ perceptions of traditional and cyberbullying, and the psychosocial correlates of their victimisation. Emotional & Behavioural Difficulties, 17(3/4), 389-401.
Cassmeyer, V. L., Mitchell, P. H., & Betrus, P. A. (1995). Stress, stressor, and stress managetment, In W. J. Phipps, V. L. Cassneeyer, T. K. Sands, M. K. Lehman (Eds.), Medical-surgical nursing: Concepts & Clinecal practice (5th ed., pp. 162-183). Missouri: Mosby Year Book.
Connor, K. M., & Davidson, J. R. T. (2003). Development of a new resilience scale: The Connor-Davidson resilience scale (CD-RISC). Depression and Anxiety, 18(2), 76-82.
Creswell, J. W. (2015). A concise introduction to mixed methods research. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
Department of Mental Health. (2012). The manual of resilience quotient for local mass media. Nonthaburi: Sankid. [in Thai]
Ding, L., Velicer, W. F., & Harlow, L. L. (1995). Effects of estimation methods, number of indicators per factor and improper solutions on structural equation modeling fit indices. Structural Equation Modeling, 2(2), 119-143.
Englander, E. K. (2011). MARC freshman study 2011: Bullying, cyberbullying, risk factors and reporting. Retrieved from http://vc.bridgew.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1000&context=marc_reports
Gilligan, R. (2000). Adversity, resilience and young people: The protective value of positive school and spare time experiences. Children & Society, 14(1), 37-47.
Goodno, N. H. (2007). Cyberstalking, a new crime: Evaluating the effectiveness of current state and federal Laws. Missouri Law Review, 72(1), 125-197.
Grotberg E. H. (1995). A guide to promoting resilience in children: Strengthening the human spirit. Netherlands: The Bernard van Leer Foundation.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2010). Multivariate data analysis
(7th ed.). New York: Pearson.
Ignatgavicius, D. D., & Bayne, V. M. (1991). Medical-surgical nursing. Philadelphia: W. B. Saunders.
Lazarus, R. S., & Folkman, S. (1984). Stress appraisal and coping. New York: Springer.
Malisuwan, S. (2010). Social networking. Retrieved from https://phatrsa.blogspot.com/2010/09/social-networking.html [in Thai]
Muksikkaphan, W., Pokpong, S., Songsiri, N., & Surat, P. (2009). Behaviors of cyberbullying in youth in Bangkok. Bangkok: The Wisdom Society for Public Opinion Research of Thailand. [in Thai]
O’Brien, N., & Moules, T. (2010). The impact of cyber-bullying on young people’s mental health. Retrieved from http://www.ncb.org.uk/media/111007/cyberbullying_report.pdf
Perren, S., Corcoran, L., Cowie, H., Dehue, F., Garcia, D., Guckin, C. M., Sevcikova, A., Tsatsou, P., & Vollink, T. (2012). Tacking cyberbullying: Review of empirical evidence regarding successful responses by students, parents, and schools. International Journal of Conflict and Violence, 6(2), 283-293.
Pokpong, S., & Muksikkapong, W. (2010). Factors for influencing attitudes and behaviors in physical violence and cyberbullying in youth. Bangkok: Mahidol University. [in Thai]
Smith, P. K., Mahdavi, J., Carvalho, M., Fisher, S., Russell, S., & Tippett, N. (2008). Cyberbullying: Its nature and impact in secondary school pupils. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 49(4), 376-385.
Stoltz, P. G. (1997). Adversity quotient: Turning obstacles into opportunities. New York: Johy Wiley & Sons.
The National Statistic Office. (2016). Using information and communication technology in the household. Retrieved from http://service.nso.go.th/nso/web/statseries/statseries22.html [in Thai]
The National Statistic Office. (2018). The 1st quater-2018 information and communication technology survey on household. Retrieved from http://www.nso.go.th/sites/2014/Pages/Survey/InformationTechnology/Technology on Household.aspx [in Thai]
Tokunaga, R. S. (2010). Following you home from school: A critical review and synthesis of research on cyberbullying victimization. Computers in Human Behavior, 26(3), 277-287.
Waaktaar, T., Christie, H. J., Borge, A. I. H., & Torgersen, S. (2004). Building youths resilience within a psychiatric outpatient setting: Result from a pilot clinical intervention project. Psychological Reports, 94(1), 363-370.
Wang, J., Nansel, T. R., & Iannotti, R. J. (2011). Cyber and traditional bullying: Differential association with depression. Journal of Adolescent Health, 48(4), 415-417.