ปัจจัยที่ส่งผลต่อความผูกพันทางจิตใจกับองค์การของพนักงานโรงแรมขนาดกลางและขนาดใหญ่ระดับ 4 ดาว และ 5 ดาวในอำเภอเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความสามารถแห่งตนทางอาชีพ ความภาคภูมิใจแห่งตนในองค์การ และความภาคภูมิใจแห่งตนเชิงสัมพันธ์กับหัวหน้างาน กับความผูกพันทางจิตใจกับองค์การของพนักงานโรงแรม และ 2) ศึกษาการพยากรณ์ร่วมกันของตัวแปรอิสระดังกล่าวที่มีต่อตัวแปรตาม กลุ่มตัวอย่างคือ พนักงานคนไทยในระดับปฏิบัติการที่ปฏิบัติงานอยู่ในโรงแรมขนาดกลางและขนาดใหญ่ระดับ 4 และ 5 ดาว จำนวน 6 แห่ง จำนวน 184 คน เครื่องมือวิจัยเป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการวิเคราะห์สมการถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า 1) การรับรู้ความสามารถแห่งตนทางอาชีพ ความภาคภูมิใจแห่งตนในองค์การ และความภาคภูมิใจแห่งตนเชิงสัมพันธ์กับหัวหน้างานมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความผูกพันทางจิตใจกับองค์การอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ 2) การรับรู้ความสามารถแห่งตนทางอาชีพและความภาคภูมิใจแห่งตนในองค์การ สามารถร่วมกันพยากรณ์ความผูกพันทางจิตใจกับองค์การได้ร้อยละ 34.5 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001