การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างอายุประชากรภาคเกษตรและประสิทธิภาพการผลิตพืชเศรษฐกิจที่สำคัญของประเทศไทย

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างอายุของเกษตรกรต่อประสิทธิภาพการผลิตพืชเศรษฐกิจของประเทศไทย ซึ่งใช้ข้อมูลการผลิตข้าวและยางพาราในปีการผลิต 2554/2555 2555/2556  และ 2556/2557 จากสำมะโนประชากรครัวเรือนเกษตรกร จำนวน 400 ครัวเรือน แบ่งการวิเคราะห์ออกเป็น 2  ช่วงอายุ คือ ช่วงอายุ 20-59 ปี และช่วงอายุ 60 ปีขึ้นไป โดยวิเคราะห์ประสิทธิภาพการผลิตด้วยวิธีเส้นพรมแดน การผลิตเชิงเฟ้นสุ่ม ผลการวิจัยพบว่าประสิทธิภาพทางเทคนิคโดยรวมและการเปลี่ยนแปลงค่าประสิทธิภาพทาง เทคนิคของข้าวแต่ละช่วงอายุ พบว่าช่วงอายุ 20-59 ปี การเปลี่ยน แปลงค่าประสิทธิภาพทางเทคนิคที่ระดับ(-8.80)  และช่วงอายุ 60 ปี ขึ้นไป การเปลี่ยนแปลงค่าประสิทธิภาพทางเทคนิคที่ระดับ (-0.67) ซึ่งการเปลี่ยนแปลงประสิทธิภาพทางเทคนิคในช่วงอายุ 60 ปี ขึ้นไป มีประสิทธิภาพสูงกว่า ช่วงอายุ 20-59 ปี เนื่องมาจากมีเทคโนโลยีเครื่องจักรเข้ามาช่วยในการผลิตมากขึ้น คนรุ่นหลังขาด ความรู้ความเข้าใจกระบวนการเกษตรเท่ากับผู้สูงอายุ และเนื่องจากข้าวเป็นพืชที่ปลูกรายปีซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงในระยะเวลาสั้นจึงส่งผลให้ประสิทธิภาพทางเทคนิคการผลิตสูงกว่าเพียงเล็กน้อยในช่วงอายุ 60 ปีขึ้นไปอายุของแรงงานจึงส่งผลได้ไม่ ชัดเจนมากนัก ซึ่งแตกต่างกับ ประสิทธิภาพทางเทคนิคโดยรวมและการเปลี่ยนแปลงค่าประสิทธิภาพทางเทคนิคของยางพารา พบว่า ช่วงอายุ 20-59 ปี การเปลี่ยนแปลงค่าประสิทธิภาพทางเทคนิคที่ระดับ (15.14) และช่วงอายุ 60 ปี ขึ้นไป การเปลี่ยนแปลงค่าประสิทธิภาพทางเทคนิคที่ระดับ (0.00) ซึ่งการเปลี่ยนแปลงประสิทธิภาพทางเทคนิคในช่วงอายุ 60 ปี ขึ้นไป มีประสิทธิภาพน้อยกว่า ช่วงอายุ 20-59 ปี แสดงให้เห็นชัดเจนว่าอายุที่เพิ่มสูงขึ้นส่งผลให้ประสิทธิ ภาพการผลิตลดลง เนื่องมาจากยางพารามีเทคโนโลยีและเครื่องจักรเข้ามาช่วยผลิตน้อยและเป็นพืชที่ใช้ระยะเวลานานกว่าจะได้ผลผลิตทำให้อายุแรงงานส่งผลต่อประสิทธิภาพทางเทคนิคการผลิตสูง