A Study on Potentials of Cultural Tourism in Koeng Sub-district, Maha Sarakham Province

Authors

  • พิทยวัฒน์ พันธะศรี ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.สาขาวิชาดนตรี คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม
  • ดไนยา สังเกตการณ์ ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.สาขาวิชานาฏศิลป์และการละคร คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม
  • วุฒิสิทธิ์ จีระกมล อาจารย์ประจำหลักสูตรสาขาวิชาดนตรี คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม
  • อำพร แสงไชยา อาจารย์ประจำหลักสูตรสาขาวิชาวิจิตรศิลป์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

Keywords:

Cultural tourism, Koeng sub district, Maha Sarakham province, descriptive analysis

Abstract

The study aimed to investigate the potentials of cultural tourism in Koeng Sub-district, Maha Sarakham Province, focusing on issues including attractiveness in tourism, supportive potentials in tourism, tourism management, and local participation. The study was designed in the qualitative approach. The data were collected by analysis of related documents and in-depth interview. The data were analyzed by the descriptive analysis, and the scope of time was in October 2017. The study results showed that the five tourist attractions were found to be potential in being developed to be cultural tourist attraction. It was also perceived that the area of Koeng Sub-district, Maha Sarakham Province had advantages in local history, art, cultures, and traditions. Consequently, it could be recommended that there should be decoration of surrounding
components to attract more tourists. Systematical management encourages local participation in order to develop sustainable cultural tourism. Keywords : Cultural Tourism, Koeng Sub-district, Maha Sarakham Province, descriptive analysis

References

กรมส่งเสริมวัฒนธรรม. (2557). คู่มือการตรวจประเมินมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพฯ : กระทรวงวัฒนธรรม
กาญจนา แสงลิ้มสุวรรณ และ ศรันยา แสงลิ้มสุวรรณ. (2555). การท่องเที่ยวเชิงมรดกวัฒนธรรมอย่างยั่งยืน, วารสารนักบริหาร. ปีที่ 32 ฉบับที่ 4 เลขหน้า 139-146 ปีพ.ศ. 2555.
ไกรฤกษ์ ปิ่นแก้ว. (2556). แหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. https://tourism-dan1.blogspot.com, 2556. สืบค้นเมื่อวันที่ 2 กันยายน 2559.
จุฑามาศ ไชยศร (2536). การศึกษาศักยภาพของแหล่งท่องเที่ยวเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวในจังหวัดแม่ฮ่องสอน. วิทยานิพนธ์ กศ.ม. (การบริหารการศึกษา). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร
ตำบลเกิ้ง. (2559). https://www.kerng.go.th. สืบค้นเมื่อวันที่ 17 มกราคม 2561.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน .กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
บุษบา สิทธิกร และคณะ (2544). การจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศชุมชนบ้านแม่กลางหลวง ดอยอินทนนท์ จังหวัดเชียงใหม่. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
อิทธิพล โกมิล. (2553). รูปแบบการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ : กรณีศึกษา บ้านวังน้ำมอก จังหวัดหนองคาย. กรุงเทพฯ : กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม.

Downloads

Published

2019-05-31

How to Cite

พันธะศรี พ., สังเกตการณ์ ด., จีระกมล ว., & แสงไชยา อ. (2019). A Study on Potentials of Cultural Tourism in Koeng Sub-district, Maha Sarakham Province. Chophayom Journal, 30(1), 201–213. Retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/ejChophayom/article/view/158536

Issue

Section

บทความวิจัยทางด้านมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์