การเพิ่มสิทธิมนุษยชนความเสมอภาคระหว่างเพศ (LGBTQ) ผ่านรูปแบบการส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่น โดยมีส่วนร่วมให้เกิดการพัฒนาที่ยั่งยืน กรณีศึกษา : นักศึกษาสาขาวิชานาฏศิลป์และการแสดง คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

บทคัดย่อ

การศึกษาเรื่อง การเพิ่มสิทธิมนุษยชนความเสมอภาคระหว่างเพศ (LGBTQ) ผ่านรูปแบบการส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่น โดยมีส่วนร่วมให้เกิดการพัฒนาที่ยั่งยืน กรณีศึกษา : นักศึกษาสาขาวิชานาฏศิลป์และการแสดง คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม โดยมีวัตถุประสงค์ 1) ศึกษาพัฒนาการการเพิ่มสิทธิมนุษยชนความเสมอภาคระหว่างเพศ (LGBTQ) ผ่านรูปแบบการส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่น กรณีศึกษา : นักศึกษาสาขาวิชานาฏศิลป์และการแสดง คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ และ 2) เพื่อสร้างชุดความรู้เกี่ยวกับการเพิ่มสิทธิมนุษยชนความเสมอภาคระหว่างเพศ (LGBTQ) ผ่านรูปแบบการส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่น โดยมีส่วนร่วมให้เกิดการพัฒนาที่ยั่งยืน กรณีศึกษา : นักศึกษาสาขาวิชานาฏศิลป์และการแสดง คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม
ผู้วิจัยได้ทบทวนเอกสาร แนวคิด ทฤษฎี งานวิจัย บทสัมภาษณ์และลงภาคสนาม ที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาในครั้งนี้ โดยมีเครื่องมือการจัดกระทำข้อมูลดังนี้ แบบสัมภาษณ์และเครื่องมือบันทึกวีดีทัศน์และเครื่องมือสื่อสารสนเทศอื่น ๆ ผลการวิจัยพบว่า 1) การส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่น เพื่อสนับสนุนสิทธิมนุษยชนความเสมอภาคระหว่างเพศ (LGBTQ) โดยมีส่วนร่วมกับชุมชนอย่างสมานฉันท์ พบว่ากลุ่มที่มีความหลากหลายทางเพศ (LGBTQ) เป็นพลังในการขับเคลื่อนศิลปวัฒนธรรมได้เป็นอย่างดี ส่วนใหญ่แล้วจะเห็นในงานบุญประจำปี เช่น งานสงกรานต์ งานบุญบั้งไฟ งานเข้าพรรณษา งานลอยกระทง เป็นต้น โดยมีทฤษฎีเควียร์และทฤษฎีการมีส่วนร่วมเป็นส่วนเชื่อมโยง 2) การเพิ่มสิทธิมนุษยชนทางด้านความคิดสร้างสรรค์ในการทำงานออกแบบเครื่องแต่งกายสำหรับการแสดงจากกลุ่มความหลากหลายทางเพศ (LGBTQ) เพื่อส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่น พบว่าความคิดสร้างสรรค์เป็นการแสวงหาวิธีการแก้ไขปัญหาแบบปลายเปิด โดยใช้วิธีที่ผิดแผงออกไปจากวิธีปกติและจะก่อให้เกิดประโยชน์ต่อไปได้ อันเป็นความคิดที่หลากหลายคิดได้กว้างไกล หลายแง่หลายมุม เน้นที่เชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ ผู้วิจัยนำทฤษฎีสุนทรียศาสตร์เข้ามาร่วมกับการศึกษาค้นคว้าในครั้งนี้ 3) การออกแบบเนื้อร้องและทำนองเพลงจากกลุ่มความหลากหลายทางเพศ (LGBTQ) เพื่อส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นนำไปสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน จากการสัมภาษณ์และลงภาคสนาม พบว่ากลุ่มความหลากหลายทางเพศ (LGBTQ) มีความคิดสร้างสรรค์ในการเลือกใช้ถ้อยคำที่เหมาะสมและเข้าใจตรงประเด็น โดยจะยึดหลักการคิดวิเคราะห์เนื้อหาจากการลงพื้นที่หรือการเข้าถึงชุมชนก่อนทุกครั้ง มุ่งเน้นส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นนำไปสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืนแบบ Soft Power โดยนำหลักทฤษฎีสุนทรียศาสตร์มาเป็นแก่นหลักในการศึกษาค้นคว้า และ 4) คำจำกัดความเกี่ยวกับการสร้างสรรค์ผลงานทางด้านนาฏศิลป์ ของนักศึกษาสาขาวิชานาฏศิลป์และการแสดง กลุ่มหลากหลายทางเพศ (LGBTQ) อันก่อให้เกิดการพัฒนาและส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นอย่างยั่งยืน จากการสัมภาษณ์ พบว่างานทางด้านนาฏศิลป์ ศิลปะ และดนตรี มีตัวแปรปลุกเร้าที่เป็นสุนทรียธาตุ และสร้างประสบการณ์สุนทรียะแก่ผู้ชมในระดับต่าง ๆ โดยนำทฤษฎีพัฒนาการเข้ามาเป็นส่วนร่วมในการศึกษาค้นคว้าในครั้งนี้

คำสำคัญ: สิทธิมนุษยชน, ความเสมอภาคระหว่างเพศ (LGBTQ), ศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่น, นักศึกษาสาขาวิชานาฏศิลป์และการแสดง