ปัญหาของมาตรา 13 และ มาตรา 16 แห่งพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. 2539

บทคัดย่อ

หลักความเป็นกลางหรือหลักความไม่มีส่วนได้เสีย จัดเป็นหลักกฎหมายทั่วไปในระบบกฎหมายปกครอง โดยหลักดังกล่าวได้ถูกบัญญัติไว้ในพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. 2539 จากการศึกษาพบว่ายังคงมีปัญหาเกี่ยวกับการพิจารณาทางปกครองที่ไม่เป็นกลางตามมาตรา 13 และมาตรา 16 อยู่หลายประการ ได้แก่ 1.ปัญหาเกี่ยวกับการบัญญัติถึงกรณีการพิจารณาว่า กรณีใดขัดต่อหลักความเป็นกลางตามมาตรา 13 และมาตรา 16 แห่งพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. 2539 โดยศึกษาและวิเคราะห์จากคำวินิจฉัยของศาลปกครองสูงสุด กล่าวคือ “เหตุอื่น ๆ” หรือ “อย่างร้ายแรง” ในมาตรา 16 ยังคงมีความไม่ชัดเจน 2. ปัญหาเกี่ยวกับผลของคำสั่งทางปกครองที่ขัดหรือแย้งต่อหลักความเป็นกลาง เนื่องจากในส่วนผลของคำสั่งทางปกครองที่ฝ่าฝืนต่อหลักความเป็นกลางนั้น ตามพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. 2539 มิได้บัญญัติไว้เลย โดยบทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดและหลักกฎหมายของหลักความเป็นกลางของฝ่ายปกครองในการออกคำสั่งทางปกครอง รวมถึงปัญหาของบทบัญญัติในมาตรา 13 และมาตรา 16 แห่งพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. 2539 ผลการศึกษาพบว่าสมควรออกกฎกระทรวงมารองรับบทบัญญัติดังกล่าวเพื่อสร้างความชัดเจนในการบังคับใช้หลักความเป็นกลางในการพิจารณาทางปกครอง การกำหนดผลทางกฎหมายในกรณีที่มีการฝ่าฝืนหลักความเป็นกลาง รวมถึงกำหนดบทลงโทษแก่เจ้าหน้าที่ผู้เจตนาฝ่าฝืนหรือประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงเกี่ยวกับบทบัญญัติในเรื่องหลักความเป็นกลาง และส่งเสริมความรู้ความเข้าใจในเรื่องหลักความเป็นกลางในการออกคำสั่งทางปกครอง

คำสำคัญ : ความเป็นกลาง, คำสั่งทางปกครอง, ศาลปกครอง