การประเมินคุณภาพตัวชี้วัดผลการดำเนินงานของ โรงเรียนผู้สูงอายุต้นแบบในประเทศไทย
DOI:
https://doi.org/10.14456/gjl.2019.31คำสำคัญ:
คุณภาพตัวชี้วัด; ผลการดำเนินงาน; โรงเรียนผู้สูงอายุต้นแบบบทคัดย่อ
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบคุณภาพของตัวชี้วัดการประเมินผลการดำเนินงานของโรงเรียนผู้สูงอายุต้นแบบในประเทศไทย การวิจัยในขั้นตอนนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ดำเนินการตรวจสอบคุณภาพของตัวชี้วัดทั้งในด้านความเหมาะสม ความเป็นไปได้ กับผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 17 คน และความถูกต้องของการสร้างมาตรวัด กับโรงเรียนผู้สูงอายุต้นแบบ 43 แห่ง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูลคือแบบสอบถาม ผลการวิจัยพบว่า ตัวชี้วัดการประเมินผลการดำเนินงานของโรงเรียนผู้สูงอายุต้นแบบในประเทศไทย หลังจากการตรวจสอบคุณภาพของตัวชี้วัดทั้งในด้านความเหมาะสม (appropriateness) ความเป็นไปได้ (feasibility) และความถูกต้องของการสร้างมาตรวัด (construct validity) พบว่า ตัวชี้วัดทุกตัวมีคุณภาพเพียงพอที่จะนำไปใช้ในการประเมินผลการดำเนินงานของโรงเรียนผู้สูงอายุในประเทศไทย จำแนกเป็น มิติด้านบริบท (Context) มีจำนวน 3 ตัวชี้วัดหลัก 17 ตัวชี้วัดย่อย มิติด้านปัจจัยนำเข้า (Input) มีจำนวน 4 ตัวชี้วัดหลัก 15 ตัวชี้วัดย่อย มิติด้านกระบวนการ (Process) มีจำนวน 3 ตัวชี้วัดหลัก 12 ตัวชี้วัดย่อย มิติด้านผลผลิต (Product) มีจำนวน 2 ตัวชี้วัดหลัก 9 ตัวชี้วัดย่อย มิติด้านประสิทธิผล (Effectiveness) มีจำนวน 2 ตัวชี้วัดหลัก 9 ตัวชี้วัดย่อย และมิติด้านความยั่งยืน (Sustainability) มีจำนวน 2 ตัวชี้วัดหลัก 15 ตัวชี้วัดย่อย รวมตัวชี้วัดทั้งสิ้น 16 ตัวชี้วัดหลัก 77 ตัวชี้วัดย่อย หลังจากนั้นทำการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้สูงอายุในโรงเรียน 10 แห่ง แห่งละ 1 คน เพื่อทำการยืนยันและคัดสรรตัวชี้วัดที่มีคุณภาพและความสมบูรณ์ ได้ตัวชี้วัดที่มีคุณภาพสามารถนำไปใช้ประเมินผลการดำเนินงานของโรงเรียนผู้สูงอายุต้นแบบในประเทศไทยจำนวนทั้งสิ้น 16 ตัวชี้วัดหลัก 58 ตัวชี้วัดย่อย
คำสำคัญ : คุณภาพตัวชี้วัด; ผลการดำเนินงาน; โรงเรียนผู้สูงอายุต้นแบบ
Downloads
References
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2559). คู่มือโรงเรียนผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: กองส่งเสริม
ศักยภาพผู้สูงอายุ.
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2560). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย ปี พ.ศ.2560. (ออนไลน์)
สืบค้นจาก www.dop.go.th/download/knowledge/th1552463947-147_0.pdf, เข้าถึงเมื่อ 15 เมษายน 2561.
เดโช แสนภักดี และวิยุทธ์ จำรัสพันธุ์. (2562). ปัจจัยที่นำไปสู่ความสำเร็จของการ
บริหารจัดการระบบดูแลและส่งเสริมคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในจังหวัดนครราชสีมา. วารสารการบริหารปกครอง, 8 (1): 41 – 61.
ปิ่นวดี ศรีสุพรรณ และคณะ. (2560). โรงเรียนผู้สูงอายุกับการพัฒนาศักยภาพ
ผู้สูงอายุในชุมชนท้องถิ่นอีสาน. วารสารสำนักบัณฑิตอาสาสมัคร,
14(1), 133-162.
ปิยากร หวังมหาพร. (2555). รูปแบบการจัดการเบี้ยยังชีพแก่ผู้สูงอายุของ
องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไทย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัย
เจ้าพระยา, 1(1), 135-154.
พวงนรินทร์ คำปุก. (2558). ความคิดเห็นของผู้ที่เกี่ยวข้องในการจัดตั้งโรงเรียน
ผู้สูงอายุ ตำบลหัวง้มอำเภอพาน จังหวัดเชียงราย. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
ยุพิน ทรัพย์แก้ว. (2559). การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุด้วยหลักสูตรโรงเรียน
ผู้สูงอายุของศูนย์ความเป็นเลิศด้านการสร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุ วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นครศรีธรรมราช. วารสารการพยาบาลและการศึกษา, 9(2), 25-39.
รัตนะ บัวสนธ์. (2557). รูปแบบการประเมิน CIPP และ CIPIEST: มโนทัศน์ที่
คลาดเคลื่อนในการใช้ CIPP and CIPPIEST Evalvation Models: Mistaken and Precise Concepts of Applications.วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 5(2), 7-14.
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. (2549). รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์ โครงการผู้ดูแล
ผู้สูงอายุในครอบครัว. พิมพ์ครั้งที่2. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. (2560). การถอดบทเรียนตัวอย่างที่ดีของโรงเรียนและชมรม
ผู้สูงอายุที่มีกิจกรรมถ่ายทอดความรู้. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).
สุกัญญา เอมอิ่มธรรม อิมรอน โสะสัน และกณิกนันต์ แสงมหาชัย. (2018). ความ
มั่นคงของมนุษย์ในกลุ่มผู้สูงอายุจังหวัดขอนแก่น. วารสารการบริหารปกครอง, 7 (2): 421 – 448.
สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2546). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่
12. กรุงเทพฯ: สามลดา.
สุภางค์ จันทวานิช. (2540). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ.
กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุษณี กำพร้า และ และสุมิตรา โรจนนิติ. (2561). การพัฒนาข้อเสนอเชิงนโยบาย
การจัดการศึกษาโรงเรียนศูนย์ปฐมวัยต้นแบบ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุตรดิตถ์เขต 1. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 24(2), 312-326.
Stufflebeam, D.L., Gullickson, L.A., and Wingate L. (2002). The Spirit of
Consuelo: An Evaluation of KeAkaHo'ona. Kalamazoo: Western Michigan University Evaluation Center.
Stufflebeam, D.L., and Shinkfield, A. (2007). Evaluation Models,
Theories, and Applications. San Francisco, CA: Jossey-Bass.
Translated Thai References
Aimimtham, S., Soksan, I., and Saengmahachai, K. (2019). Human
Security of the Elderly Citizens in Khon Kaen Province.
Governance Journal, 7(2): 421 – 448.
Buason, R. (2014). CIPP and CIPPIEST evaluation models: Mistaken and
precise concepts of applications. Journal of Fine Arts, Research Studies, 5 (2), 7-14.
Chantavanich, S. (1997). Qualitative Data Analysis. Bangkok :
Chulalongkorn University.
Department of Elderly Affairs. (2016). Elderly School Handbook.
Bangkok: Elderly Empowerment Division. [in Thai]
Department of Elderly Affairs. (2017). The situation of Thai elderly in
2017. Retrieved on www.dop.go.th/download/knowledge/th1552463947-147_0.pdf (Accessed when 15 April 2018) [in Thai]
Kamphar, U. and Rojananiti, S. (2018). Development of a Proposed
Policy for Providing Education in Early Childhood School
Prototypes of the Office of Uttaradit Elementary Educational Area 1. Journal of Educational Measurement, 24(2), 312-326.
Khampuk, P. (2015). Stakeholders’ Opinion Toward Setting-up Hua-
ngomSubdistrict Senior Citizen School, Phan District, Chiang Rai Province. Research, Master of Public Administration of Chiang Rai Rajabhat University.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
