การปฏิบัติตนต่อเด็กของผู้ปกครองของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 27 อำเภอเสลภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด: ศึกษาเฉพาะกรณีการปฏิบัติต่อเด็กตามมาตรา 23 แห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ.2546

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสม มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) การปฏิบัติตนต่อเด็กของผู้ปกครอง 2) ปัญหาและอุปสรรคในการปฏิบัติตนต่อเด็กของผู้ปกครอง 3) เสนอแนะแนวการปฏิบัติตนต่อเด็กของผู้ปกครอง ในการวิจัยเชิงปริมาณ ผู้วิจัยศึกษารวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามนักเรียนกลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น จำนวน 351 คน จากโรงเรียน 6 แห่งในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 27 อำเภอเสลภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด และการวิจัยเชิงคุณภาพโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกพนักงานเจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติงานตามพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546 จำนวน 10 คน และผู้ปกครองของเด็ก จำนวน 15 คน  ผลการศึกษาพบว่า ภาพรวมของการปฏิบัติของผู้ปกครองทั้ง 4 ด้าน ประกอบด้วยการอุปการะเลี้ยงดู การอบรมสั่งสอน การให้การศึกษาและพัฒนา และด้านความคาดหวังของผู้ปกครองในการศึกษาต่อ มีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 3.95 อยู่ในระดับมาก ปัญหาและอุปสรรคในการปฏิบัติต่อเด็กของผู้ปกครอง ได้แก่ การขาดความรู้และจิตสำนึก การขาดรายได้ของผู้ปกครอง ความเชื่อเกี่ยวกับการอบรมเลี้ยงดูเด็กที่ไม่ถูกต้อง และการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ยังไม่มีประสิทธิภาพ จึงเห็นควรเสนอว่าหน่วยงานรัฐต้องให้ความรู้ควบคู่กับการสร้างจิตสำนึกที่ดีให้แก่ผู้ปกครอง การกำหนดนโยบายเพื่อส่งเสริมให้บิดามารดาได้เลี้ยงดูเด็กด้วยตนเอง สถานศึกษาและชุมชนต้องมีส่วนร่วมอบรมเลี้ยงดูเด็กและควรเพิ่มศักยภาพให้แก่พนักงานเจ้าหน้าที่ให้สามารถปฏิบัติงานอย่างบูรณาการภายใต้ฐานข้อมูลอย่างเป็นระบบ