แนวทางการนำนโยบายรัฐบาลดิจิทัลมาใช้ในการปรับปรุงการปฏิบัติงาน ของสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 จังหวัดขอนแก่น

ผู้แต่ง

  • อณัญญา แสงวิสัย นักศึกษาหลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น
  • กฤชวรรธน์ โล่ห์วัชรินทร์ ผู้ช่วยศาสตราจารย์ วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น

DOI:

https://doi.org/10.14456/gjl.2025.7

คำสำคัญ:

การนำนโยบายไปปฏิบัติ, รัฐบาลดิจิทัล, ราชการส่วนภูมิภาค

บทคัดย่อ

ในระยะที่ผ่านมา รัฐบาลมีนโยบายปรับเปลี่ยนภาครัฐสู่การเป็นรัฐบาลดิจิทัล โดยกรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข ได้มีการรับนโยบายรัฐบาลดิจิทัลมาใช้ในการปฏิบัติงานในหน่วยงานด้วย การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางการนำนโยบายรัฐบาลดิจิทัลมาใช้ในการปรับปรุงการปฏิบัติงาน ของสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 จังหวัดขอนแก่น ผู้วิจัยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ โดยเก็บรวบรวมข้อมูลจากการสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูล จำนวน 13 คน ประกอบด้วย ผู้อำนวยการ ผู้ช่วยผู้อำนวยการ หัวหน้ากลุ่มงาน และผู้ปฏิบัติงาน ใช้วิธีการวิเคราะห์ข้อมูลแบบแก่นสาระ ผลการวิจัยพบว่า สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 จังหวัดขอนแก่น ได้วางแนวทางการนำนโยบายรัฐบาลดิจิทัลมาใช้ในการปรับปรุงการปฏิบัติงาน ของหน่วยงาน ในการดำเนินงาน 3 ลักษณะ คือ 1) การจัดทำแนวทางดำเนินงานตามนโยบายรัฐบาลดิจิทัล โดยการรับนโยบายจากหน่วยงานส่วนกลางคือกรมควบคุมโรค และมอบหมายกลุ่มพัฒนาองค์กรในการสื่อสารแผนงาน รวมถึงจัดให้มีการพัฒนาทักษะบุคลากร 2) การจัดระบบสนับสนุนการดำเนินนโยบายรัฐบาลดิจิทัล ด้วยการวางระบบงาน และระบบการบริหารทรัพยากรบุคคลให้เอื้อต่อการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในหน่วยงาน และ3) การกำหนดระบบติดตามและประเมินผลการดำเนินงาน ด้วยการใช้เครื่องมือ PMQA 4.0 และการเข้าตรวจเยี่ยมแต่ละกลุ่มงานของผู้บริหาร รวมถึงมีเวทีประชุมกำกับติดตามการดำเนินงานด้านดิจิทัลประจำทุกเดือน ทั้งนี้ จากผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าหน่วยงานควรมีการจัดทำแผนที่มีตัวชี้วัดที่เจาะจงการดำเนินงานด้านดิจิทัล เพิ่มช่องการสื่อสารนโยบายดังกล่าว และสำรวจความต้องการของการบุคลากรในการสนับสนุนให้เกิดองค์กรดิจิทัลที่แท้จริง

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

กันฐิกา ทองสุข. (2562). ประสิทธิภาพการทำงานที่เกิดจากความรู้ความเข้าใจการเป็นองค์การดิจิทัลตามนโยบายรัฐบาลดิจิทัล กรณีศึกษา สำนักงาน ก.พ.. วารสารรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 2(2), 39-49.

กริช รัตนะพร และมณฑลี ศาสนนันทน์. (2553). การศึกษาปัจจัยแห่งความสำเร็จของระบบศุลกากรอิเล็กทรอนิกส์

ด้วยกระบวนการลำดับชั้นเชิงวิเคราะห์. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 8(4), 72-82.

กรมควบคุมโรค.(2562). ประวัติกรม. สืบค้นเมื่อ 20 กรกฎาคม 2566, จาก https://ddc.moph.go.th/history.php

กลุ่มยุทธศาสตร์แผนงานและเครือข่าย สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 ขอนแก่น. (2567). ข้อมูล เทคโนโลยีดิจิทัลและนวัตกรรมของสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 ขอนแก่น [ฐานข้อมูล]. สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 ขอนแก่น.

กองดิจิทัลเพื่อการควบคุมโรค. (2565). ถอดบทเรียน องค์การที่ยืดหยุ่น และการตอบสนองเชิงนวัตกรรมต่อการระบาดใหญ่ COVID-19. สืบค้นเมื่อ 20 กรกฎาคม 2566, จาก https://shorturl.at/eiGQZ

จุฬา ม่วงกล่ำ และคณะ. (2564). ธรรมาภิบาลข้อมูลภาครัฐสู่วิถีปฏิบัติเพื่อการพัฒนาระบบบริหารจัดการรัฐบาลดิจิทัล. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 8(1), 1-14.

จิระพงค์ เรืองกุน. (2556). การเปลี่ยนแปลงองค์การ : แนวคิด กระบวนการ และบทบาทของนักบริหารทรัพยากรมนุษย์. วารสารปัญญาภิวัฒน์ , 5(1) ,194-203.

ชาญฤทธิ์ แตงอ่อน และคณะ. (2564). การนำนโยบายมาตรฐานการบริการศุลกากรไทยยุค 4.0 ไปปฏิบัติ. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 8(2), 351-364.

ธราธร รัตนนฤมิตศร. (2564). Life SG บริการภาครัฐที่ครบ จบในแอพเดียว. สืบค้นเมื่อ 18 กรกฎาคม 2566, จาก https://www.bangkokbiznews.com/blogs/columnist/128039

นุช สัทธาฉัตรมงคล และ อรรถพล ธรรมไพบูลย์. (2559). ผู้นำการเปลี่ยนแปลงในยุคโลกาภิวัตน์สู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน. วารสาร ธุรกิจปริทัศน์, 8(1), 167-182.

นันธิดา จันทร์ศิริ. (2560). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงในการบริหารการเปลี่ยนแปลงเพื่อสร้างสรรค์นวัตกรรมภายในองค์กร. สารอาศรมวัฒนธรรมวลัยลักษณ์ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์, 17(1), 79-98.

ปัณณวิชญ์ นาคนทรง, และวิยุทธ์ จำรัสพันธุ์. (2565). การเปลี่ยนแปลงสู่รัฐบาลดิจิทัลและการกำกับดูแลดิจิทัลในอนาคต. วารสารสมาคมรัฐประศาสนศาสตร์แห่งประเทศไทย, พิเศษ(3), 1-17.

พระมหาไทยน้อย ญาณเมธี (สลางสิงห์) และพระศิลาศักดิ์ สุเมโธ (บุญทอง). (2564). การปรับตัวองค์กรภาครัฐสู่ยุคความเป็นรัฐบาลดิจิทัล. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 21(3), 289-299.

พฤกษ์ สุพรรณาลัย และคณะ. (2560). การรักษาคนเก่งโดยการให้รางวัล. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 11(2), 241-250.

เรวัต แสงสุริยงค์. (2562). บนเส้นทางการพัฒนารัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์ในสังคมไทย: ยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 27(55), 294-317.

วรเดช จันทรศร. (2552). ทฤษฎีการนำนโยบายสาธารณะไปปฏิบัติ.กรุงเทพฯ: สมาคมนักวิจัยมหาวิทยาลัยไทย.

วศิน ปั้นทอง. (2564). Digital Transformation กับนวัตกรรมการจัดบริการสาธารณะ: บทเรียนจากเอสโตเนีย เกาหลีใต้ และสหราชอาณาจักร. สืบค้นเมื่อ18 กรกฎาคม 2566, จากhttp://www.polsci.tu.ac.th/direk/view.aspx?id=502

ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2564). ยุทธศาสตร์สุขภาพดิจิทัล กระทรวงสาธารณสุข พ.ศ. 2564 – 2568. สืบค้นเมื่อ 3 สิงหาคม 2567, จาก https://shorturl.at/3M1no

สายใจ สมิทธิการ. (2566). คู่มือการใช้งานโปรแกรม NTIP. ห้างหุ้นส่วนจำกัด อักษรกราฟฟิกแอนด์ดีไซน์: กรุงเทพมหานคร.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2566). หลักเกณฑ์การประเมินสถานะการเป็นระบบราชการ 4.0 (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2567). สืบค้นเมื่อ 20 เมษายน 2567, จาก https://shorturl.at/dlxQ7

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนารัฐบาลดิจิทัล (องค์การมหาชน). (2564). การประชุมคณะกรรมการพัฒนารัฐบาลดิจิทัล ครั้งที่ 1-2/2564. สืบค้นเมื่อ 18 กรกฎาคม 2566, จาก https://shorturl.at/hmtX8

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนารัฐบาลดิจิทัล (องค์การมหาชน). (2562). พระราชบัญญัติการบริหารงานและการให้บริการภาครัฐผ่านระบบดิจิทัล พ.ศ. 2562. สืบค้นเมื่อ 20 กรกฎาคม 2566, จาก https://shorturl.at/dkMRZ

สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 ขอนแก่น. (2566). รายงานประจำปีสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 ขอนแก่น 2566. สืบค้นเมื่อ 13 ธันวาคม 2566. จาก https://shorturl.at/cdtFP

แสงทอง จันทร์เฉิด. (2563). จะไม่รอให้เกิดพายุ: กรมควบคุมโรคและภาคีท่ามกลางวิกฤติโควิด 19 พ.ศ. 2562 – 2563 เล่ม 1. ห้างหุ้นส่วนจำกัด พีเอ็นเอส ครีเอชั่น: จังหวัดนนทบุรี.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-11

รูปแบบการอ้างอิง

แสงวิสัย อ. ., & โล่ห์วัชรินทร์ ก. . (2025). แนวทางการนำนโยบายรัฐบาลดิจิทัลมาใช้ในการปรับปรุงการปฏิบัติงาน ของสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 จังหวัดขอนแก่น. วารสารการบริหารปกครอง มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์, 14(1), 145–170. https://doi.org/10.14456/gjl.2025.7