การพัฒนาการท่องเที่ยวท้องถิ่นด้วยกลไกความร่วมมือของภาคีเครือข่าย: กรณีศึกษา บ้านผาเบียด จังหวัดชัยภูมิ
DOI:
https://doi.org/10.14456/gjl.2025.21คำสำคัญ:
ความร่วมมือ, ภาคีเครือข่าย, การท่องเที่ยวท้องถิ่น, บ้านผาเบียดบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลไกความร่วมมือของภาคีเครือข่ายในการพัฒนาการท่องเที่ยว บ้านผาเบียด ตำบลห้วยยาง อำเภอคอนสาร จังหวัดชัยภูมิ ซึ่งเป็นการศึกษาเชิงคุณภาพ โดยใช้แนวคิดร่วมสร้างสรรค์ (Co-Creation) ในการร่วมคิด ร่วมวางแผน ร่วมปฏิบัติ ร่วมรับผิดชอบ และร่วมรับผลประโยชน์ ของภาคีเครือข่ายทั้งจากภาครัฐ ท้องถิ่น ชุมชน และภาคเอกชน ซึ่งเป็นผู้ให้ข้อมูลหลักจำนวน 21 คน โดยผู้วิจัยได้เก็บรวบรวมข้อมูลจากการสัมภาษณ์เชิงลึกกึ่งโครงสร้าง และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการค้นหาแก่นสาระ ผลการศึกษา พบว่า ประชาชนมีส่วนร่วมคิดในเวทีประชุมประชาคม ซึ่งส่วนใหญ่เป็นความต้องการด้านการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน การเกษตร และการนำสินค้าไปจำหน่ายในพื้นที่น้ำผุดทัพลาว ส่งผลต่อ การมีส่วนร่วมในการวางแผนที่เน้นหนักไปในเรื่องดังกล่าวมากกว่าเรื่องการท่องเที่ยว แผนส่วนใหญ่จึงเป็นแผนเฉพาะกิจหรือแผนระยะสั้นของหน่วยงานหรือกลุ่มผู้ประกอบการ เมื่อภาครัฐเล็งเห็นโอกาสจากกระแสสื่อสังคมออนไลน์ที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวเข้ามาในพื้นที่ จึงได้เริ่มส่งเสริมการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วน มีการสนับสนุนงบประมาณร่วมกับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น โดยได้รับความร่วมมือจากผู้นำชุมชน ผู้ประกอบการและประชาชนในหมู่บ้านเป็นอย่างดี จนมีนักท่องเที่ยวเข้ามามากยิ่งขึ้น ในส่วนของการมีส่วนร่วมในการรับผิดชอบ พบว่า ชุมชนและผู้ประกอบการต่างมีจิตสำนึกที่ดี ในการร่วมกันอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม และวัฒนธรรม ประเพณีวิถีชีวิตของตนเอง แต่ยังมีปัญหาในเรื่องการร่วมกันจัดการขยะในพื้นที่แหล่งท่องเที่ยวอย่างมีประสิทธิภาพ การมีส่วนร่วมในการรับผลประโยชน์ ในส่วนของภาคเอกชน การดำเนินกิจการของผู้ประกอบการสามารถสร้างรายได้ และส่งเสริมการจ้างงานทำให้ประชาชนมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น อย่างไรก็ตาม บ้านผาเบียดยังประสบปัญหาด้านเอกสารสิทธิ์ในที่ดิน การขาดองค์ความรู้ในการพัฒนาสินค้าของฝาก ของที่ระลึก ผลิตภัณฑ์ชุมชน และบริการให้มีความหลากหลาย และน่าสนใจ ขาดการรวมกลุ่มอาชีพหรือรวมกลุ่มด้านการพัฒนาการท่องเที่ยวที่เข้มแข็ง และขาดช่องทางจำหน่ายสินค้าที่เหมาะสม ซึ่งปัจจุบันประชาชนเริ่มตื่นตัว และมองเห็นประโยชน์จากการท่องเที่ยว จึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีในการพัฒนา ภาครัฐจึงควรเร่งสร้างเวทีแลกเปลี่ยนความคิดเห็นจากทุกภาคส่วน ในการร่วมกันพัฒนากาท่องเที่ยวอย่างมีประสิทธิภาพ ส่งเสริมการรวมกลุ่ม การประชาสัมพันธ์ และการตลาด รวมถึงสนับสนุนองค์ความรู้และงบประมาณอย่างต่อเนื่อง เพื่อแก้ไขปัญหาอันเป็นอุปสรรคของการพัฒนา และยกระดับการพัฒนาการท่องเที่ยวให้เหมาะสมกับบริบทของพื้นที่ สามารถตอบสนองความต้องการของประชาชน และสร้างรายได้แก่ชุมชนต่อไป
Downloads
เอกสารอ้างอิง
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2564). 9 แนวโน้มใหม่ ในอนาคตการท่องเที่ยว. https://thai. tourismthailand.org/Articles/9tat.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย และ บริษัท แบรนด์ เมทริกซ์ รีเสิร์ช จำกัด. (2566). รายงานบทสรุปผู้บริหาร โครงการสำรวจพฤติกรรมการเดินทางท่องเที่ยวของชาวไทย ปี 2566 https://intelligencecenter. tat.or.th/articles/55994.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย และ บริษัท อินทัช รีเสิร์ช แอนด์ คอนซัลแทนซี่ จำกัด. (2566). รายงานบทสรุปผู้บริหาร โครงการสำรวจพฤติกรรมการเดินทางท่องเที่ยวของชาวไทย ปี 2565. https://intelligencecenter.tat.or.th/articles/49766.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2567). สถิติด้านการท่องเที่ยว ปี 2566. https://www.mots.go.th.
กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อพัฒนาจังหวัด สำนักงานจังหวัดชัยภูมิ. (2567). แผนพัฒนาจังหวัดชัยภูมิ พ.ศ.2566 – 2570 ฉบับทบทวน พ.ศ. 2568. https://www.chaiyaphum. go.th/page_other/Plan_cyp5year.php.
กลุ่มนโยบายและแผน กองยุทธศาสตร์ กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). รายงานฉบับสมบูรณ์ โครงการเพื่อการส่งเสริมการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน https://elchm.ssru.ac.th/suchitra_ri/ pluginfile.php/163/block_html/content/projecttopromotesustainabletourism.pdf.
ธิดาพร ละครพล และ ปานปั้น รองหานาม. (2565). ความร่วมมือของอุทยานแห่งชาติภูผาม่าน จังหวัดขอนแก่น ร่วมกับหน่วยงานภาคีในการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชน. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(9), 141-155.
บริสุทธิ์ แสนคำ. (2564). พฤติกรรมการเดินทางของนักท่องเที่ยวชาวไทยหลังสถานการณ์โควิด 19. วารสารศิลปศาสตร์และอุตสาหกรรมบริการ, 4(1), 165-166.
พิพัฒน์ กระแจะจันทร์. (2559). โบราณคดีและชาติพันธุ์ในเขตหมู่บ้านชาวญัฮกุร ที่ อ.เทพสถิต จ.ชัยภูมิ. ดำรงวิชาการ. 15(1), 11-39.
พิมพิกา นวนจา และ ศิริพงษ์ ลดาวัลย์ ณ อยุธยา. (2563). ภาคีเครือข่ายการจัดการท่องเที่ยวของหมู่บ้านแม่กำปอง ตำบลห้วยแก้ว อำเภอแม่ออน จังหวัดเชียงใหม่. วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์. 11(2), 29-54.
วีรญา พรมประสิทธิ์. (2565). ปัจจัยความสำเร็จของการพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชน: กรณีศึกษา บ้านนาต้นจั่น ตำบลบ้านตึก อำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยนเรศวร]. NUIntellectualRepository.https://nuir.lib.nu.ac.th/dspace/bitstream/123456789/5883/3/WeerayaPromprasit.pdf
สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2567). จังหวัดชัยภูมิ. https://www.nso.go.th.
สำนักจัดการที่ดินป่าไม้ (กรมป่าไม้). บทสรุปสำหรับผู้บริหาร โครงการจัดทำข้อมูล สภาพพื้นที่ป่าไม้ ปี พ.ศ. 2566. https://forestinfo.forest.go.th/Content/file/stat2566/full%20Executive%20Summary%202566.pdf.
อัญนวียา ภัชร์จรินท์ญา. (2561). ศักยภาพและแนวทางการจัดการท่องเที่ยวอย่างสร้างสรรค์ โดยการมีส่วนร่วมของประชาชน อำเภอคอนสาร จังหวัดชัยภูมิ. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. 14(1), 255-275.
อัญนวียา ภััชร์์จรินท์์ญา และกาญจนา สุุขบััว. (2566). แนวทางการพััฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมสําหรับ ผู้้สูงอายุ โดยการมีส่วนร่วมของอาสาสมัครท่องเที่ยวชุมชน อำเภอคอนสาร จังหวัดชัยภูมิ. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 16(2), 170 – 192.
องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน). (2558). ชุดความรู้ถอดบทเรียนท่องเที่ยวโดยชุมชน ตอน รวมพลค้นแก่น. https://drive.google.com /file/d/0B21 wdQhpNR3Md1BjM3REeGxfbXc/view?fbclid=IwY2xjawHVG5tleHRuA2FlbQIxMAABHQFwYs0upiIX5wYzfTdDOPJ054kROErrfd3aJ0Xuygn8e6NTvg3So0al_A_aem_LHAoKKeQcPqLkhyahLXCTA&resourcekey=0--aDPrYpnMmiyGM13U99bFg.
Binkhorst, E., & Den Dekker, T. (2009). Agenda for co-creation tourism experience research. Journal of Hospitality Marketing & Management. https://www.researchgate.net/ publication/233372142_Agenda_for_Co-Creation_Tourism_Experience_Research
Prahalad, C. K., & Ramaswamy, V. (2004). The Future of Competition: Co-Creating Unique Value with Customers. Boston: Harvard Business School Press. https://www.tand fonline.com/doi/full/10.1080/19368620802594193
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารการบริหารปกครอง มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.




