การศึกษาและออกแบบเก้าอี้พักผ่อนจากอัตลักษณ์ผ้าตีนจก อำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย

Main Article Content

นภพล มุ่งปั่นกลาง
ธัญญาภักดิ์ ธิเดช
อริสา สุยะปัน

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มุ่งศึกษาและออกแบบเก้าอี้พักผ่อนที่สะท้อนอัตลักษณ์ผ้าตีนจกอำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอัตลักษณ์ผ้าตีนจกอำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย เพื่อออกแบบเก้าอี้พักผ่อนจากอัตลักษณ์ผ้าตีนจกอำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย เพื่อประเมินความพึงพอใจการออกแบบเก้าอี้พักผ่อนจากอัตลักษณ์ผ้าตีนจกอำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย โดยกลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยผู้เชี่ยวชาญด้านผ้าตีนจก จำนวน 3 ท่าน นักท่องเที่ยว บุคคลทั่วไปในชุมชนศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย จำนวน 40 คน ใช้เครื่องมือแบบสัมภาษณ์และแบบสอบถามเพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับความต้องการและความพึงพอใจการออกแบบ


        ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่า อัตลักษณ์ผ้าตีนจกอำเภอศรีสัชนาลัย ได้แก่ ลายน้ำอ่าง ลายมนสิบหก และลายสี่ขอ การออกแบบเก้าอี้พักผ่อนจากอัตลักษณ์ผ้าตีนจกได้รับความพึงพอใจในระดับสูงสุดในด้านความเหมาะสมและร่วมสมัย (ค่าเฉลี่ย 4.34) รองลงมาด้านความปลอดภัยและความแข็งแรง (ค่าเฉลี่ย 4.32) และด้านประโยชน์ใช้สอย (ค่าเฉลี่ย 4.02) ผลการวิจัยนี้ชี้ให้เห็นถึงศักยภาพในการนำอัตลักษณ์วัฒนธรรมท้องถิ่นมาประยุกต์ใช้ในงานออกแบบเฟอร์นิเจอร์ เพื่อตอบสนองความต้องการทั้งในเชิงการใช้งานและสร้างมูลค่าเพิ่มและเปิดโอกาสในการพัฒนาสินค้าท้องถิ่นให้สอดคล้องกับยุคสมัย


        จากผลการวิจัยสรุปได้ว่าการนำอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมท้องถิ่นมาประยุกต์ใช้ในงานออกแบบไม่เพียงช่วยเสริมมูลค่าเชิงวัฒนธรรม แต่ยังสร้างความแตกต่างและเพิ่มโอกาสทางการตลาดในยุคที่ผู้บริโภคให้ความสำคัญกับสินค้าเชิงเอกลักษณ์ งานวิจัยนี้จึงเป็นตัวอย่างที่ชี้ให้เห็นถึงความเป็นไปได้ในการพัฒนาสินค้าท้องถิ่นให้เหมาะสมกับการใช้งาน และสร้างความเชื่อมโยงระหว่างวัฒนธรรมและการออกแบบสมัยใหม่

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
มุ่งปั่นกลาง น. ., ธิเดช ธ. ., & สุยะปัน อ. . (2025). การศึกษาและออกแบบเก้าอี้พักผ่อนจากอัตลักษณ์ผ้าตีนจก อำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย. วารสารศิลปกรรมและการออกแบบแห่งเอเชีย, 6(2), 123–144. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/jaad/article/view/284309
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กุญชลี ค้าขาย. (2542). ประเภทของพฤติกรรม. กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ สถาบันราชภัฏสวนสุนันทา.

ธวัชชานนท์ สิปปภากุล. (2548). การยศาสาตร์และกายวิภาคเชิงกล. พิมพ์ครั้งที่ 2 กรุงเทพฯ : วาดศิลป์ บจก.

นายชาติ จารุวรพล. (2557). โครงการออกแบบและพัฒนาผลิตภัณฑ์จักสานรูปแบบล้านนาร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.

ผ้าทอตีนจกมรดกวัฒนธรรม. (2562). งานล้ำผ้าตีนจก. [Online]. สืบค้นเมื่อวันที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2567. จาก: https://www.museumthailand.com/en/3589/storytelling/ผ้าตีนจก.

พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. (2554). ตีนจก. [Online]. สืบค้นเมื่อวันที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2567. จาก: https://dictionary.orst.go.th/

ทรัพย์ เรืองธรรม. (2551). เศรษฐกิจพื้นบ้านกับสิ่งทอพื้นเมือง. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อินทนิล

วิวัฒน์ชัย บุญยภักดิ์. (2532). การท่องเที่ยวเกี่ยวเนื่องอนุรักษ์เพียงใด. จุลสารการท่องเที่ยว.

วิรัช จินดา. (2527). การออกแบบเครื่องเรือนสำหรับไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ไทยอัญชุลีการพิมพ์.

วารินทร์ ไทย. (2549). ออกแบบเครื่องเรือน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์เทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).

ศูนย์ส่งเสริมศิลปาชีพระหว่างประเทศ. (2553). ผ้าไทย มรดกแห่งภูมิปัญญาของไทย. [Online]. สืบค้นเมื่อ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567. จาก : http://sukhothaicraftsandfolkart.com.

ศิริพรณ์ ปีเตอร์. (2550). มนุษย์และการออกแบบ. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

สมสกุล จีระศิลป์. (2545). ผลงานการออกแบบ. กรุงเทพฯ: สถาบันราชภัฏสวนสุนันทา.

อุดมศักดิ์ สาริบุตร. (2550). ออกแบบเฟอร์นิเจอร์. กรุงเทพฯ: โอ.เอส. พริ้นติ้ง เฮ้าส.

องค์อร ตันวัชรพันธ์. (2540). การรวิวัฒนาการเครื่องเรือนไทย. กรุงเทพฯ: สหประชาพาณิชย์.