แนวทางการพัฒนาการจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน ตามบริบทสังคมประเทศไทย 4.0 กรณีศึกษา : ชุมชนตำบลบ้านแหลม อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ทรัพยากรท่องเที่ยวของชุมชนตำบลบ้านแหลม อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี 2) ศักยภาพด้านการท่องเที่ยวของชุมชนตำบลบ้านแหลม อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี ตามบริบทสังคมประเทศไทย 4.0 3) แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวชุมชนตำบลบ้านแหลม อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี ตามบริบทสังคมประเทศไทย 4.0 การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้วิธีสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลหลักจนข้อมูลอิ่มตัว เพื่อนำข้อมูลไปสร้างทฤษฎีฐานราก และเลือกตัวอย่างโดยวิธีการเจาะจงตามลักษณะที่กำหนดไว้ ผลการวิจัยพบว่า 1) ทรัพยากรท่องเที่ยวของชุมชนตำบลบ้านแหลม อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี มีความน่าสนใจและหลากหลาย ทั้งทรัพยากร การท่องเที่ยวทางธรรมชาติ และทรัพยากรที่มนุษย์สร้างขึ้น 2) ศักยภาพด้านการท่องเที่ยวของชุมชน ตำบลบ้านแหลม อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี ตามบริบทสังคมประเทศไทย 4.0 มี 9 ด้าน ได้แก่ คุณค่าของแหล่งท่องเที่ยว ความสะดวกในการเข้าถึงชุมชน สิ่งอำนวยความสะดวก สภาพแวดล้อม ข้อจำกัดในการรองรับ ความมีชื่อเสียง การบริหารจัดการ กิจกรรม กระบวนการ และการมีส่วนร่วม ของชุมชน และ 3) แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวชุมชนตำบลบ้านแหลม อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี ตามบริบทสังคมประเทศไทย 4.0 ผู้วิจัยเสนอแนวทางออกเป็น 3 แนวทางหลัก ๆ คือ ด้านการพัฒนาศักยภาพและการวางรูปแบบการบริหารจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน ด้านแหล่งท่องเที่ยว และการสร้างองค์ความรู้ให้กับชุมชน ในด้านทักษะการนำชมและการบริการ
Article Details
นโยบายการพิจารณากลั่นกรองบทความ
- บทความวิจัยและบทความวิชาการทุกเรื่องที่จะได้รับการตีพิมพ์ต้องผ่านการพิจารณากลั่นกรองโดยผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review) ในสาขาที่เกี่ยวข้อง จำนวน 3 ท่าน/บทความ
- บทความ ข้อความ ภาพประกอบและตารางประกอบที่ลงตีพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
- บทความที่จะได้รับการตีพิมพ์จะต้องไม่เคยตีพิมพ์ เผยแพร่ที่ใดมาก่อน และไม่อยู่ระหว่างการพิจารณาของวารสารฉบับอื่น หากตรวจสอบพบว่ามีการตีพิมพ์ซ้ำซ้อน ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
- บทความใดที่ผู้อ่านเห็นว่าได้มีการลอกเลียนหรือแอบอ้างโดยปราศจากการอ้างอิง หรือทำให้เข้าใจผิดว่าเป็นผลงานของผู้เขียน กรุณาแจ้งให้กองบรรณาธิการวารสารทราบจะเป็นพระคุณยิ่ง
เอกสารอ้างอิง
2. Ban Laem Subdistrict Municipality. Ban Laem Subdistrict Information Retrieved on June 14, 2018 from http://ban-laem.go.th/public/communities/data/index/menu/163.
3. Boonyasak, Wiwatchai. (1986). Tourism potential. Bangkok.
4. Designated Areas for Sustainable Tourism Administration (2014). Physical environment and community tourism. Bangkok : P2 Design and Printing.
5. Emphan, Dutchanee. (2007). Community tourism development and homestay activities.
Bangkok: Kasetsart University.
6. Isichaikul, Ranee. (2003). Basic knowledge tourism: Sustainable Community Tourism
Management Teaching documents. Nontaburi: Sukhothai Thammathirat Open University.
7. Kaewphoungmai, Siwadol. (2009). Guidelines for sustainable tourism development: a case study of Phu Soi Dao National Park, Uttaradit Province. IS Chiangmai University.
8. Kongthong, Suwannee. (1993.) Public participation in the conservation of community
mangrove forest in Sikao District, Trang Province. Thesis Master Degree. Kasetsart
University, Bangkok.
9. Office of the Prime Minister (2016). Draft of the 20 year national strategic framework (2017-2036).
10. Office of Suphanburi Province. Information of Suphanburi Province Retrieved on June 10,
2018 from http://www.suphanburi.go.th/suphan/.
10. Rojrungsat, Pimrawee. (2010). Community tourism. Bangkok, O.S.Printinghouse.
11. Taesarin, Bovorn. 2017. Thailand 4.0 Why What and How Retrieved on May 1, 2017 from
http://www.drborworn.com/articledetail.asp?id=16223
12. Salobon, Sin. (2003). Tourism by community Concepts and experiences of the northern
region. Chiangmai: The Thailand Research Fund.
13. Sangphikul, Aussawin. (2009). Marketing principles for tourism. 3rd Edition. Bangkok:
Dhurakij Pundit University Press.
14. Sriratu, Wipa. (2008). The potential of ecotourism in Khao Kho District Phetchaboon
Province. Thesis Master of Science Tourism Planning and Management for
Environmental Conservation Srinakharinwirot University.
15. Suansri, Pojjana. (2003). Community Tourism Management Manual. Bangkok : Tourism for Life and Nature Project
16. Sukhothai Thammathirat Open University. (2006). Tourism Resource Management Unit 9-15 2rd Edition. Nonthaburi : Sukhothai Thammathirat Open University Press.
17. The secretariat of the house of representatives. (2016). Thailand 4.0. Bangkok: The secretariat of the house of representatives.
18. Thongma, Weeraphon. (2004). Community Based Tourism : CBT for development of the quality of life of communities in the forest land area Retrieved on June 10, 2018
from www.dnp.go.th/jca16/jile/i49xy4gwqzshj1.doc.
19. Thosamphanmongkon, Sirirat. (2006).Strategic Planning for Sustainable Ecotourism
Development in Tak Province. Thesis Master of Business, Srinakharinwirot University.
20. Udomsri, Jirajet. (2004) Sustainable Ecotourism Management Model: A Case Study of Pong Nam Ron Subdistrict Pong Nam Ron District Chantaburi province. Thesis Master of Arts, Chiang Mai University.
21. Vanitcharittha,Thunyaporn. (2007). Community Knowledge Management: A Case Study of Ecotourism Management with Community Participation Samut Songkhram
Province. Thesis, Silpakorn University.
22. Wongwanitch, Wanna. (2003). Tourism geography. Bangkok : Thammasat University.
