การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อสมรรถนะในการปฏิบัติงานของหัวหน้างานสายการผลิตในโรงงานอุตสาหกรรมอาหาร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสมรรถนะในการปฏิบัติงานของหัวหน้างานสายการผลิตในโรงงานอุตสาหกรรมอาหาร เพื่อศึกษาปัจจัยด้านการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ และเพื่อศึกษาปัจจัยด้านพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่มีผลต่อสมรรถนะในการปฏิบัติงานของหัวหน้างานสายการผลิตในโรงงานอุตสาหกรรมอาหาร เป็นงานวิจัยเชิงสำรวจ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ หัวหน้างานสายการผลิตในโรงงานอุตสาหกรรมอาหารที่ผลิตเครื่องปรุงรสหรือเครื่องประกอบอาหาร จำนวน 220 คน การกำหนดกลุ่มตัวอย่าง โดยใช้สูตรคำนวณของ เครซีและมอร์แกน ที่มีระดับความเชื่อมั่นร้อยละ 95 การสุ่มตัวอย่างแบบง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่แบบสอบถามเชิงปริมาณ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์สมการถดถอยเชิงพหุคูณเชิงเส้น
ผลการวิจัยพบว่า สมรรถนะในการปฏิบัติงานของหัวหน้างานสายการผลิตในโรงงานอุตสาหกรรมอาหาร โดยรวมอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ย 3.50 ซึ่งสมรรถนะหลักมีค่าเฉลี่ยสูงสุด รองลงมาสมรรถนะในงานและสมรรถนะบริหารตามลำดับ ปัจจัยการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ด้านการฝึกอบรมมีค่าเฉลี่ยสูง และจากการทดสอบสมมุติฐานพบว่า ปัจจัยด้านการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ด้านการฝึกอบรม ด้านการพัฒนาอาชีพ และด้านการพัฒนาองค์กรสามารถร่วมอธิบายสมรรถนะปัจจุบันของหัวหน้างานสายการผลิตในอุตสาหกรรมอาหารร้อยละ 32.9 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Article Details
นโยบายการพิจารณากลั่นกรองบทความ
- บทความวิจัยและบทความวิชาการทุกเรื่องที่จะได้รับการตีพิมพ์ต้องผ่านการพิจารณากลั่นกรองโดยผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review) ในสาขาที่เกี่ยวข้อง จำนวน 3 ท่าน/บทความ
- บทความ ข้อความ ภาพประกอบและตารางประกอบที่ลงตีพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
- บทความที่จะได้รับการตีพิมพ์จะต้องไม่เคยตีพิมพ์ เผยแพร่ที่ใดมาก่อน และไม่อยู่ระหว่างการพิจารณาของวารสารฉบับอื่น หากตรวจสอบพบว่ามีการตีพิมพ์ซ้ำซ้อน ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
- บทความใดที่ผู้อ่านเห็นว่าได้มีการลอกเลียนหรือแอบอ้างโดยปราศจากการอ้างอิง หรือทำให้เข้าใจผิดว่าเป็นผลงานของผู้เขียน กรุณาแจ้งให้กองบรรณาธิการวารสารทราบจะเป็นพระคุณยิ่ง
เอกสารอ้างอิง
Armstrong, M. (2009). A handbook of human resource Management practice. (11th ed). London: Kogan Page..
Best, J., & Kahn, J. V. (1993). Research in Education (7 th ed.). Boston: Allyn and Bacon.
Boyatzis, R. E. (1982). The competent manager: A model of effective performance. New York: John Wiley and Sons Inc.
Daft, L.R. (2006). The NEW Era of Management. Ohio: South – Western Thomson.
Gilley and Eggland. (1989). Major Issues in Human Resource Development. Colorado State University, USA.
Hellriegel, D., Jackson, S. E., Slocum & John, W. (2008). Management: A Competency –
based approach (11th ed). Cincinnati, OH: South Hall.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities.
Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Linkedln (2019). Online 1 August 2017,from https://business.linkedin.com/talent-solution/
McClelland, David C. (1973). Testing for Competence rather than for Intelligence. New Jersey: American Psychologist.
Mondy, Wayne R. (2008). Human resource Management (10thed.). New Jersey:
Pearson Education, Inc.
Nadler, L. (1984). Economic Foundation of Human Resource Development. Professor of Human Resource Development. University of Minnesota, USA.
Office of Industrial Economics (2012). Thai Industrial development Master plan. 2012-2031. Bangkok: Office of Industrial Economics.
Office of the National Economics and Social Development Council (2017). National Economics and Social Development Plan (12nded). Bangkok: Office of the Prime Minister.
Pace, Wayne R., Smith, Phillip C., & Mills, Gordon E. (1991). Human resource development: the field. Englewood Cliffs, N.J.: Prentice Hall.
Phochathan, S. (2017). Human capital 4.0. Online 13 March 2018, from http//www.ftip.or.th
Office of the National Economic and Social Development Board (2017). The twelfth National Economic and Social Development Plan (2017-2021), Thailand.Bangkok: Office of the National Economic and Social Development Board.
Pongsiri, N. (2017). Organizational Transformation in the Digital Economy. Online 1 August 2017, from https://mgronline.com/gre. Thailand HR Forum 2017 event. Thailand.Bangkok.
Puvitayaphan, A. (2007). Competency Based HRM/HRD Case Study. Bangkok: HR Center co. Ltd
Quinn, Robert E. and others. (1990). Becoming a Master Manager, a Competency Framework. United States of America: John Wiley & Sons Inc.
Ratsameethamachot, S. (2006). Competency based learning (3 rded). Bangkok: Siriwatana Interprint
Sararatana, V. (2012). Concept theory and Education Management subject Bangkok: Thipwisut
Sangthong, N (2007). Training Road Map: Bangkok: HR Center.
Swanson, R. A. & Holton III, E. F. (2001). Foundations of Human Resource Development.
Canfranc’s: Berrett-Koehler.
Thienpud, D. (2007). On competency. (3 rd.ed). Bangkok: A.R. Information and Publication.
Wongrat, K. (2010). The Development of Work Competency of the Production Managers in Electric and Electronics Industry. (Unpublished Master’s thesis). King Mongkut’s University of Technology North Bangkok.
