Learning Management According to the Concept of Contemplative Education to Enhance the Self-discipline for Mathayomsuksa 1 Students.
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to; 1) enhance self-discipline for Mathayom 1 students. 2) compare academic achievement between before studying and after studying and 3) study student satisfaction with learning management according to the concept of contemplative education. The research population includes Mathayom 1 students at Phrapariyattidhamma Educational Service Area Office. General Education Department Buriram Province, 168 people. The research sample consisted of 30 people Mathayom 1 students at Pariyattheerawitthaya School, obtained by cluster random sampling. The tools used in the research include 1) self-discipline enhancement assessment 2) academic achievement test, and 3) satisfaction questionnaire. Statistics used in data analysis include mean, standard deviation. and t-test. The research findings exposed that; 1) Self-discipline enhancement assessment results Overall, it is at the highest level. ( = 4.51, S.D. = 0.93) 2) Comparison results: Academic achievement after studying is higher than before studying. Statistically significant at the .05 level and 3) Results of the assessment of student satisfaction with learning management according to the concept of contemplative education. Overall, it is at the highest level (
= 4.53, S.D. = 0.84)
Downloads
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ลิขสิทธิ์เป็นของวารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ อนุญาตให้เผยแพร่เพื่อการศึกษาและวิจัย ในวงการวิชาการ ไม่อนุญาตการใช้ประโยชน์เพื่อการแสวงหากำไร
ข้อความที่ปรากฏในบทความเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้แต่ง ซึ่งวารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ ได้ประเมินคุณภาพตามหลักวิชาการ ผลกระทบอันเกิดจากความคิดเห็นของผู้แต่งเป็นความรับผิดชอบของผู้แต่งเอง
References
กนกอร ติ๊บหลาน. (2554). การใช้กิจกรรมที่สอดแทรกแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา เพื่อพัฒนาความมีวินัยในตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. ปริญญานิพนธ์ ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต.มหาวิทยาลัยเชียงใหม่,ชียงใหม่.
กิตติพัฒน์ ศรีชัย และมนตรี วงษ์สะพาน. (2565). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ตามหลักไตรสิกขา ร่วมกับแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา เพื่อส่งเสริมคุณลักษณะของความเป็นพลเมืองดี สำหรับนักเรียน ประกาศนียบัตรวิชาชีพ. ปริญญานิพนธ์ ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.
กุลิสรา จิตรชญาวณิช. (2566). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา เพื่อเสริมสร้างจิตวิญญาณความเป็นครูสำหรับนักศึกษาครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏ. วารสารบัณฑิตวิจัย, 14(2), 1-17.
จิรัฐกาล พงศ์ภคเธียร. (2553). จิตตปัญญศึกษา : การเรียนรู้สู่จิตสำนึกใหม่. กรุงเทพฯ : แปลนพริ้นติ้ง.
จุฑามณี เสาระโสและทัศน์ศิรินทร์ สว่างบุญ. (2560). การพัฒนาโปรแกรมส่งเสริมความมีวินัยในตนเองตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา สำหรับนักเรียนที่บกพร่องทางสติปัญญาชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนกาฬสินธุ์ปัญญานุกูล จังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 23(2), 64-72.
ณัฏฐโภคิณ ภูริวัฒนภูวดล และปริญญภาษ สีทอง. (2564). การพัฒนาหลักสูตรหลักสูตรส่งเสริมการเห็น คุณค่าในตนเองตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. สิกขาวารสาร ศึกษาศาสตร์, 8(1), 24-33.
ณัฐฬส วังวิญญู. (2552). สรุปความรู้จากการอบรม “ภาวะผู้นำทางจิตตปัญญาศึกษาสู่มหาวิทยาลัย” หลักสูตรที่ 1 : การเรียนรู้ด้วยหัวใจที่ใคร่ครวญ (Contemplative Education). กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
นันท์มนัส รอดทัศนา. (2554). การจัดทำคู่มือจัดกิจกรรมพัฒนาความมีวินัยของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสารสาสน์วิเทศบางบอน. ปริญญานิพนธ์ ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.
บุญชม ศรีสะอาด. (2555). “วินัยในตนเองและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง”. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 17(1) : 3-9.
ประเวศ วะสี. (2550). มหาวิทยาลัยกับจิตตปัญญาศึกษาและไตรยางค์แห่งการศึกษา. กรุงเทพฯ: ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดลและแผนงานพัฒนาจิตเพื่อสุขภาพ สนับสนุนโดยสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
มนตรี วงษ์สะพาน. (2563). พื้นฐานการวิจัยทางหลักสูตรและการสอน. มหาสารคาม : สารคามการพิมพ์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2552). วินัย : เรื่องใหญ่กว่าที่คิด. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: พิมพ์สวย.
วิเชียร ไชยบัง. (2561). จิตศึกษาพัฒนาปัญญาภายใน. พิมพ์ครั้งที่ 5. บุรีรัมย์: โรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา.
สายัณห์ วงศ์สุรินทร์, บุญเรือง ศรีเหรัญ และชาตรี เกิดธรรม. (2557). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ ตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา เพื่อพัฒนาความมีวินัยของนักเรียนมัธยมศึกษา. วารสารครุศาสตร์ อุตสาหกรรม, 13(3), 74-82.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม แห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ.2560 - 2564). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
ศรชัย เกษมสุข. (2564). การพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างวินัยในตนเองของนักเรียน โรงเรียนบางเลนวิทยา. สารนิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยคริสเตียน,นครปฐม.
ศิรประภา พฤทธิกุล. (2554). การพัฒนากระบวนการจัดการเรียนรู้ตามแนวจิตตปัญญาศึกษาเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ที่เปลี่ยนแปลงขั้นพื้นฐาน ของนิสิตสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย: กรณีศึกษามหาวิทยาลัยบูรพา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 22(2), 72-84.
Bear, G. G. (2010). School Discipline and Self-Discipline: A Practical Guide to Promoting Proso-cial Student Behavior. Guilford Press.
Cazan, A. M. (2012). Self-Regulated Learning Strategies–Predictors of Academic Adjustment.
Procedia-Social And Behavioral Sciences, 33, 104-108.
Duckworth, A. L., & Seligman, M. E. (2005). Self-Discipline Outdoes IQ in Predicting Academic Performance of Adolescents. Psychological Science, 16(12), 939-944.
Hart, T. (2004). Opening the Contemplative Mind in the Classroom. Journal of Transforma-tive Education, 2(1), 28-46.
Lewis, R., Romi, S., Qui, X., & Katz, Y. J. (2005). Teachers’ Classroom Discipline and Student Misbehavior in Australia, China and Israel. Teaching and Teacher Education, 21(6),
-741.