ผมมีของขวัญราคา 3,000 บาท มาให้ครับท่าน คู่มือติดสินบนฉบับราชการ: ทำอย่างไรให้ถูกกฎหมายในงบ 3,000 บาท
Main Article Content
บทคัดย่อ
ณ ดินแดนที่สินน้ำใจ เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมไมตรีจิต ประเทศไทยนั้นมีภูมิทัศน์ของวัฒนธรรมว่า สินน้ำใจเป็นประหนึ่งสายน้ำหล่อเลี้ยงความสัมพันธ์ การให้ “ของขวัญ” เป็นดั่งสัญลักษณ์แห่งความเคารพและการสร้างความสัมพันธ์อันดีงาม ทว่าการให้ของขวัญได้แปรเปลี่ยนเป็นกลไกที่ซับซ้อนและเคลือบแฝงด้วยเจตนาทุจริต โดยทำหน้าที่หล่อเลี้ยงระบบอุปถัมภ์ ซึ่งกัดกร่อนหลักธรรมาภิบาลและความโปร่งใสของภาครัฐอย่างเงียบเชียบ แต่ส่งผลกระทบรุนแรงและวงกว้าง ท่ามกลางความพยายามที่จะขีดเส้นแบ่งทางจริยธรรมผ่านกฎหมายที่จำกัดมูลค่าของขวัญไว้ที่ไม่เกิน 3,000 บาท ซึ่งในทางปฏิบัติกลับดูเหมือนว่ากฎหมายนั้นไม่ได้ทำหน้าที่ในการป้องปราม แต่กลายเป็น “คู่มือ” ที่สร้างความชอบธรรมให้แก่การทุจริตในรูปแบบใหม่
ด้วยปรารถนาจะยับยั้งแก้ไขการทุจริตติดสินบนในรูปแบบการให้ของขวัญในสังคมไทย งานวิจัยฉบับนี้จึงถือกำเนิดขึ้นจากการตั้งคำถามเชิงวิพากษ์ต่อสภาวการณ์อันน่าฉงนสนเท่ห์นี้ โดยวินิจฉัยความล้มเหลวเชิงโครงสร้างของสถาปัตยกรรมทางกฎหมาย และแสวงหาคำตอบว่าเราจะสามารถทลายระบบนิเวศของ “สินบนที่ถูกกฎหมาย” และสถาปนาวัฒนธรรมแห่งความโปร่งใสให้เกิดขึ้นอย่างแท้จริงได้อย่างไร งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพที่ใช้วิธีการแบบผสมผสาน เพื่อสร้างบทพิสูจน์ที่รอบด้าน ประกอบด้วยการวิเคราะห์เอกสารเชิงทฤษฎี การศึกษาเชิงลึกกับกลุ่มตัวอย่าง และการวิเคราะห์เปรียบเทียบกฎหมายกับ 5 ประเทศชั้นนำ ผลการวิจัยได้เปิดเผยถึงความจริงอันน่ากระอักกระอ่วนว่าเกิดภาวะที่บรรทัดฐานทางกฎหมายสวนทางกับมโนธรรมของสังคมอย่างรุนแรง
บทสรุปเชิงวิพากษ์ของงานวิจัยนี้จึงยืนยันอย่างหนักแน่นว่า ความไร้ประสิทธิภาพของกฎหมายที่บังคับใช้อยู่นั้นเป็นผลมาจาก “ความล้มเหลวเชิงกระบวนทัศน์” (Paradigm Failure) ที่พยายามใช้มาตรการเชิงปริมาณ (มูลค่า) มาจัดการกับปัญหาเชิงคุณภาพ (เจตนาและวัฒนธรรม)
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution 4.0 International License.
O ความคิดเห็นใดๆ ที่ลงตีพิมพ์ใน CMU Journal of Law and Social Sciences เป็นของผู้เขียน (ความคิดเห็นใดๆ ของผู้เขียน กองบรรณาธิการ CMU Journal of Law and Social Sciences ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย)
O กองบรรณาธิการ CMU Journal of Law and Social Sciences ไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอกแต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มาด้วย
เอกสารอ้างอิง
Mauss, Marcel. The Gift: The Form and Reason for Exchange in Archaic Societies. Translated by W. D. Halls. London: Routledge, 1990.
Singapore Government. “Singapore Statutes Online.” Singapore Statutes Online. accessed October 20, 2024, https://sso.agc.gov.sg/
Stiglitz, Joseph. Transparency in government. In The right to tell: The role of mass media in economic development. Washington, DC: World Bank, 2002.
Stocker, Tom. “The UK Bribery Act 2010: Principles, Offences and Penalties.” Pinsent Masons. accessed May 19, 2025. https://www.pinsentmasons.com /out-law/guides/the-uk-bribery-act-2010-principles-offences-and-penalties.
Transparency International. “Corruption Perceptions Index 2024.” transparency international the global coalition against corruption. Accessed May 14, 2025. https://www.transparency.org/en/cpi/2024.
Transparency International. “What is Corruption?.” Transparency International. accessed May 10, 2025, https://www.transparency.org/en/what-is-corruption.
Tan Boon Gin. The law on corruption in Singapore: Cases and Materials. Singapore: Singapore Academy of Law Publishing, 2007. อ้างถึงใน ปกรณ์ สายเชื้อ. “ความผิดฐานรับทรัพย์สินหรือประโยชน์อื่นใด: ศึกษาการบังคับใช้พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ. 2542 มาตรา 103 และมาตรา 123/2.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง. 2560.
แดนชัย ไชวิเศษ. “การขัดกันแห่งผลประโยชน์.” หอสมุดรัฐสภา. สืบค้นเมื่อวันที่ 6 พฤษภาคม 2567. https://library.parliament.go.th/th/radioscript/karkhadkanaehngphl praoychn.
ธิปไตร แสละวงศ์, และ เดือนเด่น นิคมบริรักษ์. “บทวิเคราะห์ร่างพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดเกี่ยวกับการขัดกันระหว่างประโยชน์ส่วนบุคคลกับประโยชน์ส่วนรวม พ.ศ. ....(ฉบับเสนอสภานิติบัญญัติแห่งชาติ พ.ศ. 2560).” สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย. สืบค้นเมื่อวันที่ 9 พฤศจิกายน 2567. https://tdri.or.th/wp-content/uploads/2018/01/conflict-of-interest-law-1.pdf.
บุษบง ชัยเจริญวัฒนะ. และ บุญมี ลี้. “ตัวชี้วัดธรรมาภิบาล.” รายงานการวิจัย, สถาบันพระปกเกล้า. 2544.
ยุทธพร อิสรชัย. “การตรวจสอบการใช้อำนาจรัฐ.” สถาบันพระปกเกล้า. สืบค้นเมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม 2567. http://wiki.kpi.ac.th/index.php?title=การตรวจสอบการใช้อำนาจรัฐ.
สมใจ ทองกุล. มิติใหม่กฎหมายต่อต้านการทุจริตคอร์รัปชั่นในสาธารณรัฐเกาหลี. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร, 2559.
สมชาย ธรรมสุทธิวัฒน์, อนันต์ เพชรใหม่, นนท์ น้าประทานสุข, นวลจันทร์ แจ้งจิตร และสว่าง มีแสง. “โครงการการพัฒนาความร่วมมือและยกระดับการป้องกันการทุจริตในประเทศไทย: ศึกษาประสบการณ์ประเทศญี่ปุ่นและเกาหลีใต้.” รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ (ม.ป.ท.), สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม, 2561.
สังศิต พิริยะรังสรรค์. ทฤษฎีคอร์รัปชั่น. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ร่วมด้วยช่วยกัน, 2549.
สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (สำนักงาน ป.ป.ช.). สถานการณ์การทุจริตประเทศไทย ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567. นนทบุรี: สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ, 2568.
สำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี. “The UK’s Bribery Act 2010: มิติใหม่แห่งการต่อต้านคอร์รัปชัน.” สำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี. สืบค้นเมื่อวันที่ 8 พฤศจิกายน 2567. https://www.opm.go.th/opmportal/multimedia/eyu/UK.pdf.
อุษณา ภัทรมนตรี. การตรวจสอบภายในสมัยใหม่. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จามจุรีโปรดักท์, 2552.