Democratization model in Republic of Korea (South Korea) after World War II (1948-2017)
DOI:
https://doi.org/10.14456/psruhss.2023.26Keywords:
Democratization, Republic of korea, South koreaAbstract
The objectives of this research were to analyze the background and democratization in South Korea after World War II (1948-2017), to analyze the contributing and obstructing factors in the process of democratization in South Korea after World War II (1948-2017), and to find democratization model in Republic of Korea (South Korea) after World War II (1948-2017). This is a qualitative research, document analysis, in-depth interview with key-informants, focus group, and non-participant observation. The data were analyzed based on Miles & Huberman. Triangulation as a method for validation. The research findings showed that: South Korea was achieved democracy, the democratization (1) liberation from totalitarianism: the 19 April Revolution in 1960 until insurrection at Gwangju in 1980. The people began to realize and established NMHDC, leads to fight in June in 1987. The June 29 Declaration in 1987 was born. (2) Transition: a constitutional amendment and did according to declaration. (3) Consolidation: a smooth transformation of power, for build righteousness and supporting power toward democratic regime. The contributing factors were the strength of civil society, political leaders, the effects of economic development, the education expansion, the reliability of justice system, the external factors and globalization. Although political parties had non-institutionalization, regionalism was still, and the external military threats which not resulted in South Korea back to authoritarianism. And democratization model was ELTFC.
References
กวัลชิต สิงห์. (2550). โลกาภิวัตน์ส่งเสริมประชาธิปไตยและสิทธิมนุษยชนจริงหรือ?. ใน กวัลชิต สิงห์, พิภพ อุดมอิทิพงศ์ และสุรัตน์ โหราชัยกุล (บก.), ถามท้าโลกาภิวัตน์. กรุงเทพฯ: ศูนย์ศึกษาการพัฒนาสังคม คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กิตติ ประเสริฐสุข. (2561). Soft Power ของเกาหลีใต้: จุดแข็งและข้อจำกัด. International Journal of East Asia Studies, 22(1), 122-139.
กิตติพงษ์ เกียรติวัชรชัย. (2552). การถอดถอนผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองโดยประชาชน. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
จิรประภา อัครบวร. (2559). 5 ทศวรรษ การพัฒนาคนเกาหลีใต้. กรุงเทพฯ: กรกนกการพิมพ์.
เจษฎา ทองรุ่งโรจน์. (2559). พจนานุกรมอังกฤษ-ไทย รัฐศาสตร์. กรุงเทพฯ: แสงดาว.
เชษฐา พวงพัตถ์. (2553). การเมืองของชาติกำลังพัฒนาในกระแสโลกาภิวัตน์. วารสารร่มพฤกษ์, 28(3), 8-77.
ไชยวัฒน์ ค้ำชู และนิธิ เนื่องจำนงค์. (2559). การเมืองเปรียบเทียบ: ทฤษฎี แนวคิด และกรณีศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฐชยา สุวรรณราช. (2557). บทบาททหารทางการเมืองและการเปลี่ยนผ่านสู่ประชาธิปไตยมั่นคง กรณีศึกษา เกาหลีใต้และไทย. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต) จุฬาลงกรณ์วิทยาลัย.
ดำรง ฐานดี. (2549). คนและวัฒนธรรมเกาหลี. วารสารวิจัย, 9(1), 72-101.
ดำรงค์ ฐานดี. (2555). พัฒนาการทางการเมืองการปกครองของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี (เกาหลีเหนือ) และสาธารณรัฐเกาหลี (เกาหลีใต้). ใน เอกสารประกอบคำบรรยาย เรื่อง การเมืองการปกครองเปรียบเทียบ: จีนและเกาหลี หลักสูตรการเมืองการปกครองในระบอบประชาธิปไตย สำหรับนักบริหารระดับสูง รุ่นที่ 15 (หน้า 1-86). กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
ติน นิติกวินกุล. (2548). มาร์ค เขาชื่อ...อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ. กรุงเทพฯ: วิถีไทย.
ทศพนธ์ นรทัศน์. (2553). บทบาทของอินเทอร์เน็ตกับการเสริมสร้างพลังทางสังคมประชาธิปไตย. ใน เอกสารประกอบการประชุมวิชาการสถาบันพระปกเกล้า ครั้งที่ 12 ประจำปี 2553 เล่ม 2 (หน้า 349-377). กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
ทสมล ชนาดิศัย. (2558). อัจฉริยะ 100 หน้า หน้าที่พลเมือง. กรุงเทพฯ: อมรินทร์.
นิฐิณี ทองแท้. (2557, กรกฎาคม-ธันวาคม). เสรีภาพในการชุมนุมของ สาธารณรัฐเกาหลี (เกาหลีใต้). สารสารนิติสังคมศาสตร์, 7(2), 84-127.
นิธิ เนื่องจำนง. (2557, มกราคม-มิถุนายน). Bringing Park Chung Hee Back In: บทความปริทัศน์. วารสารสังคมศาสตร์, 10(1), 137-159.
นิธิ เนื่องจำนงค์. (2560). การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรครั้งที่ 20 ในเกาหลีใต้และนัยที่มีต่อภูมิภาคนิยม. International Journal of East Asian Studies, 21(1), 63-83.
บุญวัฒน์ สว่างวงศ์. (2557). การเปรียบเทียบพัฒนาการทางการเมืองและเส้นทางสู่ประชาธิปไตยของไทยและเกาหลีใต้. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), จุฬาลงกรณ์วิทยาลัย.
ปนิธิตา กุญชร ณ อยุธยา. (2557). การศึกษาและการพัฒนาประชาธิปไตยในเกาหลีใต้ (1950s-1987). (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), จุฬาลงกรณ์วิทยาลัย.
ประเสริฐ จิตติวัฒนพงศ์. (2540). การกระจายอำนาจและการปฏิรูปการเมืองในเกาหลี. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ผาสุก พงษ์ไพจิตร. (2558). เปลี่ยนไม่ผ่าน ผ่านไม่เปลี่ยน. สืบค้นเมื่อ 5 มิถุนายน 2561, จาก https://is.gd/MR4Z9N
พจนา วลัย. (2559). ชัยชนะของแรงงานประชาธิปไตยเกาหลีใต้ในการขับไล่ประธานาธิบดีปาร์ก กึน-เฮ. สืบค้นเมื่อ 16 กันยายน 2560, จาก https://is.gd/LNZPyr
พัชรี สิโรรส และธีรพัฒน์ อังศุชวาล. (2557). สถาบันการเมืองในประเทศอาเซียนบวกสาม: สาธารณรัฐเกาหลี. ปทุมธานี: ศูนย์วิจัย ดิเรก ชัยนาม คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พิพาดา ยังเจริญ. (2556). ประวัติศาสตร์เกาหลีตั้งแต่ปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 ถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20: การแข่งขันและแทรกแซงจากต่างชาติ อาณานิคม และชาตินิยม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รงรอง วงศ์โอบอ้อม. (2561). ประวัติศาสตร์เกาหลี. กรุงเทพฯ: พี.เอ.ลีฟวิ่ง.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 7 รอบ 5 ธันวาคม 2554. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
เรืองวิทย์ เกษสุวรรณ. (2551). หลักรัฐศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: บพิธการพิมพ์.
วิเชียร อินทะสี. (2553). พลวัตความเป็นประชาธิปไตยในเกาหลีใต้: สองทศวรรษภายหลังการชุมนุมใหญ่ ใน ค.ศ.1987. ปทุมธานี: กองทุนวิจัยมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิเชียร อินทะสี. (2556). พลวัตความเป็นประชาธิปไตยในเกาหลีใต้ จากอำนาจนิยมสู่ประชาธิปไตยที่มั่นคง. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิทยา สุจริตธนารักษ์. (2555, มกราคม-มิถุนายน). เอเชียตะวันออกเฉียงใต้หลังยุคสงครามเย็น. วารสารสังคมศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 42(1), 37-51.
วีระชัย โชคมุกดา. (2555). ประวัติศาสตร์เกาหลี. กรุงเทพฯ: ยิปซี.
สติธร ธนานิธิโชติ. (2555). การสร้างความปรองดองแห่งชาติ: กรณีศึกษาเกาหลีใต้. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
สถาบันพระปกเกล้า. (2555). การสร้างความปรองดองแห่งชาติ. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2558, กรกฎาคม). ระบอบประชาธิปไตยของไทยกับกระแสประชาธิปไตยโลก. เอกสารวิชาการ. สืบค้นเมื่อ 3 ธันวาคม 2560, จาก http://url.ie/13obd
สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ. (2559). สาธารณรัฐเกาหลี (Republic of Korea). ใน เอกสารวิชาการการอบรมหลักสูตร “หลักนิติธรรมเพื่อประชาธิปไตย” รุ่นที่ 2 (หน้า 1-36). กรุงเทพฯ: สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ.
สิริพรรณ นกสวน สวัสดี. (2560). เส้นทางสู่ประชาธิปไตยที่ไม่ย้อนกลับ: ปัจจัยเชิงสถาบันการเมืองกับประชาธิปไตยที่ตั้งมั่น. กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุกัญญา มกราวุธ. (2559). อัจฉริยะ 100 หน้า ประวัติศาสตร์เกาหลี. กรุงเทพฯ: อมรินทร์.
สุรชาติ บำรุงสุข. (2558). เสนาธิปไตย: รัฐประหารกับการเมืองไทย. กรุงเทพฯ: มติชน.
สุรัสวดี หุ่นพยนต์, อำพา แก้วกำกง และวทัญญู ใจบริสุทธิ์. (2557). การบริหารจัดการศึกษาภายใต้แนวคิดการกระจายอำนาจ: การเปรียบเทียบองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นของประเทศไทยและเกาหลีใต้ (ระยะที่ 1). สืบค้นเมื่อ 9 กรกฎาคม 2561, จาก https://is.gd/tI7ZYO
อนุช อาภาภิรม. (2558). สงครามเย็นในแดนโสม: วิกฤตที่ยังไม่สิ้น. กรุงเทพฯ: มติชน.
อรอนงค์ ทองอร่าม. (2523). การเมืองระหว่างประเทศในเอเชียตะวันออก การเมืองเกาหลี. กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
10Minjuhangjaeng. (n.d.a). 6wolhangjaeng taimlain. Retrieved March 2, 2019, from https://www.610.or.kr/timeline
Ahn, C. S. (1997). Economic dimensions of democratization in South Korea. In Laothamatas, A. (eds.). Democratization in Southeast and East Asia. Chiangmai: Silkworm Books.
Barrington, L. (2010). Comparative politics: Structures and choices. Boston: Wadsworth.
Bectero. (n.d.). สหรัฐอเมริกาถูกลดระดับความเป็นประชาธิปไตย. สืบค้นเมื่อ 16 กันยายน 2561, จาก https://is.gd/i8okzq.
Bedeski, R. E. (1994). The transformation of South Korea: Reform and reconstitution in the sixth republic under Roh Tae Woo, 1987-1992. London: Routledge.
Chung, C. S. (2015). The introduction of e-government in Korea: Development journey, outcomes and future. Gestion et management public, 3(4), 105-122.
Doorenspleet, R. & Kopecky, P. (2008). Against the odds: Deviant cases of democratization. Democratization, 15(4), 697-713.
Dormann, H. O. (2555). จดหมายจากผู้นำ (นุชนาฏ เนตรประเสริฐศรี, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: อมรินทร์.
Economist Intelligence Unit. (2008). The economist intelligence unit’s index of democracy 2008. Retrieved August 12, 2018, From https://is.gd/Hp9ham
Economist Intelligence Unit. (2010). Democracy index 2010: Democracy in retreat. Retrieved August 12, 2018, from https://is.gd/hF0MwC
Economist Intelligence Unit. (2011). Democracy index 2011: Democracy under stress Retrieved August 12, 2018, from https://is.gd/xsqqid
Economist Intelligence Unit. (2012). Democracy index 2012: Democracy at a standstill. Retrieved August 12, 2018, from https://is.gd/x4lRfk
Economist Intelligence Unit. (2013). Democracy index 2013: Democracy in limbo. Retrieved August 12, 2018, from https://is.gd/KbfzaA
Economist Intelligence Unit. (2014). Democracy index 2014: Democracy and its discontents. Retrieved August 12, 2018, from https://is.gd/vOI19A
Economist Intelligence Unit. (2015). Democracy index 2015: Democracy in an age of anxiety. Retrieved August 12, 2018, from https://is.gd/Mn7tnS
Economist Intelligence Unit. (2016). Democracy index 2016: Revenge of the “deplorables”. Retrieved August 12, 2018, from https://is.gd/ertdQM
Economist Intelligence Unit. (2017). Democracy index 2017: Free speech under attack. Retrieved August 12, 2018, from https://is.gd/rP1prg
Freedom House. (2018). Country and territory ratings and statuses 1973-2018. Retrieved September 15, 2018, from https://is.gd/TACMMu
Hague, R., Harrop, M., & Breslin, S. (1998). Political science: A comparative introduction. NY: Worth.
Heo, U. & Roehrig, T. (2010). South Korea since 1980: Democratization, economic struggle, and nuclear crisis. USA: Cambridge University Press.
Hobbes, T. (1985). Leviathan. Macpherson, C. B. (Ed.). London: Penguin.
Hong, E. (2560). กำเนิดกระแสเกาหลี. (วิลาส วศินสังวร, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: เอิร์นเนส.
Hong, G. S. (2018). 6wol minjuhangjaeng-gwa gilog. Gilogin, 43, 34-43.
Huntington, P. S. (1991). The third wave: Democratization in the late 20th century. OK: University of Oklahoma Press
Huntington, S. P. (2002). The clash of civilizations and the remaking of world order. NY: Free Press.
Im, H. B. (2000). South Korea democratic consolidation on comparative perspective. In Diamond, L. & Kim, B. K. Consolidating democracy in South Korea. London: Lynne Rienner.
Ishiyama, J. T. (2012). Comparative politics: Principles of democracy and democratization. NY: Wiley-Blackwell.
Jones, N. A. (2006). Gender and political opportunities of democratization in Korea. NY: Palgrave macmillan.
Karl, T. L. (1990). Dilemmas of democratization in Latin America. Comparative Politics, 23(1), 1-21.
Kim, F. (2560). การปฏิรูปทางทหารของเกาหลีใต้ปรากฏขึ้น. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2563, จาก https://is.gd/l8LFeZ
Kim, N. (2017, July). Candlelight and the yellow ribbon: Catalyzing re-democratization in South Korea. The Asia-Pacific Journal, 15(14), 1-17.
Koo, H. (2552). แรงงานเกาหลี: วัฒนธรรมและการเมืองว่าด้วยการก่อตัวทางชนชั้น (ธัญลักษณ์ เหลืองวิสุทธิ์, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: วิภาษา.
Koo, S. W. (2017). The potent force of S Korea’s regionalism. Retrieved April 3, 2018, from https://is.gd/hq2Rtn
Korea Democracy Foundation. (2010). The history of democratization movement in Korea. Seoul: Author.
Korea Democracy Foundation. (2018). Minjuheonbeobjaengchwigugmin-undongbonbu. Retrieved June 20, 2019, from https://archives.kdemo.or.kr/collections/view/10000140
Korean Culture and Information Service. (2016). Hangug-ui eojewa oneul. Republic of Korea: Author.
Lee, M. S. (2556). ประวัติขบวนการประชาธิปไตยเกาหลี. (กุลชีพ วรพงษ์, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: พี. เพรส.
Ministry of Culture and Information. (1971). Facts about Korea. Seoul: Author.
Moller, J. & Skaaning, S. E. (2014). Democracy and democratization in comparative perspective: conceptions, conjunctures, causes, and consequences. London: Routledge.
Montesquieu. (1949). The spirit of the laws: Baron de Montesquieu. Nugent, T. (Ed). NY: Hafner.
Moore, B, Jr. (1966). Social origins of dictatorship and democracy: Lord and peasant in the making of the modern world. Boston: Beacon.
National Museum of Korean Contemporary History. (n.d.). Democracy in South Korea. Retrieved March 10, 2018, from https://is.gd/cihKDz
Oh, J. K. C. (2547). การเมืองเกาหลีใต้ กุญแจเปิดประตูสู่เกาหลีใต้ที่ดีที่สุด (เกียรติชัย พงษ์พาณิชย์, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: มติชน.
Park, C. H. (2518). พลังแห่งประชาชาติ (กนิษฐา กาญจนจารี, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: แพร่พิทยา.
Park, C. M. & Jung, H. B. (2008). The state of democratic governance in South Korea: From the perspective of ordinary citizens. Taipei: Asian Barometer.
Schneider, C. Q. & Schmitter, P. C. (2004). Liberalization, transition and consolidation: Measuring the components of democratization. Democratization, 11(5), 59-90.
Sheen, S. H. (2559). นโยบายการต่างประเทศของเกาหลีใต้ (ภัททิรา จิตต์เกษม, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Sohn, J. (2018). Korea’s ‘candle democracy’ ranked 20th in the world. Retrieved September 16, 2018, from https://is.gd/crdCTa
Thaipublica. (n.d.). ชวนกล่าว ประชาธิปไตยไทย “ก้าวหน้า” กว่าประเทศใดในอาเซียน. สืบค้นเมื่อ 16 กันยายน 2561, จากhttps://is.gd/FR6Dav
Tiruneh, G. (2004). Towards normal democracy: Theory and prediction with special reference to the developing countries. The Journal of Social, Political, and Economic Studies, 29(4), 469-489.
Tudor, D. (2560). มหัศจรรย์เกาหลี: จากเถ้าถ่านสู่มหาอำนาจทางเศรษฐกิจและวัฒนธรรม (ฐิติพงษ์ เหลืองอรุณเลิศ, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: โอเพ่นเวิลด์ส.
Voicetv. (2558). Freedom House จัดอันดับไทยอยู่กลุ่มประเทศ “ไร้เสรีภาพ”. สืบค้นเมื่อ 16 กันยายน 2561 จาก https://is.gd/IBBy6X
Wright, T. (1996). Reinventing democracy. In Hirst, P. & Khilnani, S. (eds.). Reinventing democracy (political quarterly monograph series). MA: Blackwell.
Wut. (2560). สรุปมหากาพย์ดราม่า “พัก กึนฮเย” ประธานาธิบดีคนแรกในประวัติศาสตร์เกาหลีใต้ที่ถูกปลดออกจากตำแหน่ง. สืบค้นเมื่อ 7 มิถุนายน 2561, จาก https://is.gd/0oStd8
Yoon, S. H. (1996). South Korea's Kim Young Sam Government: Political Agendas. Asian Survey, 36(5), 511-522.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2021 Humanities and Social Sciences Journal of Pibulsongkram Rajabhat University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความหรือข้อคิดเห็นใดใดที่ปรากฏในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงครามเป็นวรรณกรรมของผู้เขียน ซึ่งบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
