การพัฒนาโปรแกรมเพื่อส่งเสริมภาวะผู้นำลูกเสือสามัญรุ่นใหญ่ ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน
คำสำคัญ:
การพัฒนาโปรแกรม, การวิเคราะห์องค์ประกอบ, ภาวะผู้นำลูกเสือบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของคุณลักษณะภาวะผู้นำลูกเสือสามัญรุ่นใหญ่ ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน 2) พัฒนาโปรแกรมเพื่อส่งเสริมภาวะผู้นำลูกเสือสามัญรุ่นใหญ่ ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ลูกเสือสามัญรุ่นใหญ่ ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน เขตภาคเหนือตอนล่าง จำนวน 700 คน ใช้กฎอัตราส่วน 10 ต่อ 1 (Hair et al., 2010) ซึ่งมีจำนวนพารามิเตอร์ 70 พารามิเตอร์ ได้มาโดยการสุ่มแบบแบ่งชั้น (Stratified Random Sampling) จากโรงเรียนในเขตภาคเหนือตอนล่าง โดยการจับฉลากเขตพื้นที่การศึกษาละ 1 โรงเรียน และผู้ทรงคุณวุฒิในการสนทนากลุ่ม จำนวน 9 ท่าน ที่ได้มาจากการเลือกแบบเจาะจง ในการตรวจสอบความเหมาะสมของโปรแกรม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามความคิดเห็นเกี่ยวกับองค์ประกอบของคุณลักษณะภาวะผู้นำลูกเสือสามัญรุ่นใหญ่ ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรม SPSS for Windows สำหรับวิเคราะห์สถิติพื้นฐานที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ การหาค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ใช้โปรแกรม LISREL และวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน และใช้การวิเคราะห์เนื้อหา สำหรับวิเคราะห์ความเหมาะสมของโปรแกรม ผลการวิจัย พบว่า
- องค์ประกอบของคุณลักษณะภาวะผู้นำลูกเสือสามัญรุ่นใหญ่ ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะ กรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน มี 5 องค์ประกอบ 30 ตัวแปร ได้แก่ 1) องค์ประกอบด้านสังคม ประกอบด้วย 10 ตัวแปร 2) องค์ประกอบด้านความกล้าหาญ ประกอบด้วย 5 ตัวแปร 3) องค์ประกอบด้านยึดมั่นคำปฏิญาณ ประกอบด้วย 6 ตัวแปร 4) องค์ประกอบด้านความสามัคคี ประกอบด้วย 4 ตัวแปร และ
5) องค์ประกอบด้านปฏิภาณไหวพริบ ประกอบด้วย 5 ตัวแปร มีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยมีค่าไค-สแควร์ เท่ากับ 364.81 ที่องศาอิสระ เท่ากับ 323 ค่าดัชนีวัดระดับความกลมกลืน (GFI) เท่ากับ 0.97 ค่าดัชนีวัดระดับความกลมกลืนที่ปรับแก้แล้ว (AGFI) เท่ากับ 0.95 และค่ารากของค่าเฉลี่ยกำลังสองของความคลาดเคลื่อนโดย ประมาณ (RMSEA) เท่ากับ 0.01 - ผลการพัฒนาโปรแกรมเพื่อส่งเสริมภาวะผู้นำลูกเสือสามัญรุ่นใหญ่ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ประกอบด้วย ระบบการมีส่วนร่วม ระบบสนับสนุน และวิธีการพัฒนาภาวะผู้นำลูกเสือสามัญรุ่นใหญ่ มีความเหมาะสมและสามารถนำไปใช้ได้จริง
เอกสารอ้างอิง
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2551). สร้างภาวะผู้นำในเด็กและเยาวชนไทย. สืบค้น 16 สิงหาคม 2560, จาก http://www.moe.go.th/moe/th/news/detail.php?NewsID=2567&Key=hotnews.
จิมมี่ ทองพิมพ์. (2552). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อเสริมสร้างลักษณะผู้นำที่ดีของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยวงษ์ชวลิตกุล, นครราชสีมา.
บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2555). การพัฒนาและตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือวิจัย: คุณสมบัติการวัดเชิงจิตวิทยา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปิยะพันธ์ ชัยเสนา. (2557). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างภาวะผู้นำของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 37(1), 92–99.
ไพศาล จันทรภักดี. (2548). การพัฒนาภาวะผู้นำเยาวชน ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ โดยใช้กระบวนการหลักสูตร (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก.
ภมรศรี แดงชัย. (2556). สสค. เปิดผลสำรวจทักษะของเด็กไทยในศตวรรษที่ 21. สืบค้น 16 ตุลาคม 2560, จาก http://www.qlf.or.th/Home/Contents/570.
ยุทธนา อุทโธ. (2557). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงสาธารณะของคณะกรรมการสภานักเรียน ระดับประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, สกลนคร.
รังสรรค์ ประเสริฐศรี. (2551). ภาวะผู้นำ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
วันวิสาข์ กันทาทอง. (2558). ภาวะผู้นำเยาวชนขององค์กรคนรุ่นใหม่เพื่อสันติภาพ. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 7(1), 115–124.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2558). วิเคราะห์เด็กและเยาวชน. กรุงเทพฯ: บางกอกบล็อก.
สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2559). แนวทางจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 : 21st Century Skills. สืบค้น 19 ตุลาคม 2560, จาก https://webs.rmutl.ac.th/assets/upload/files/2016/09/20160908101755_51855.pdf.
สุทัศน์ เมาลีกุล. (2556). การลูกเสือโลก (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สกสค. ลาดพร้าว.
สุวิมล ติรกานันท์. (2551). การสร้างเครื่องมือวัดตัวแปรในการวิจัยทางสังคมศาสตร์: แนวทางสู่การปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุเวศ กลับศรี. (2556). การพัฒนากิจกรรมลูกเสือเพื่อสร้างภาวะผู้นำของเยาวชนไทย. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยวงษ์ชวลิตกุล, กรุงเทพฯ.
โสมฉาย บุญญานันต์. (2549). การพัฒนาทฤษฎีโปรแกรมการปลูกฝังจิตสำนึกต่อสิ่งแวดล้อม: การวิจัยพหุเทศะกรณีเพื่อการออกแบบและประเมินโครงการ (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
Chen, H. T. (2005). Practical program evaluation: Assessing and improving planning, implementation, and effectiveness. Thousand Oaks, Calif: SAGE Publications.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2010). Multivariate data analysis (7th ed.). New Jersey: Prentice-Hall.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความหรือข้อคิดเห็นใดใดที่ปรากฏในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงครามเป็นวรรณกรรมของผู้เขียน ซึ่งบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
