กระบวนการพัฒนาครู ด้านการวัดและประเมินผลตามสภาพจริง โรงเรียนสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัด

Natchanan Nusen; Chumpol Semakhun; Sukkaew Comesorn

ผู้แต่ง

Natchanan Nusen สาขาวิชาการวิจัยและพัฒนาทางการศึกษา หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
Chumpol Semakhun สำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
Sukkaew Comesorn คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม

คำสำคัญ:

กระบวนการพัฒนาครู, การวัดและประเมินผลตามสภาพจริง, โรงเรียนสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัด

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) พัฒนากระบวนการพัฒนาครู ด้านการวัดและประเมินผลตามสภาพจริง โรงเรียนสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัด (2) ทดลองและประเมินคุณภาพ กระบวนการพัฒนาครู ด้านการวัดและประเมินผลตามสภาพจริง โรงเรียนสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัด กลุ่มทดลองในการวิจัย คือ ครูโรงเรียนศรีอินทราทิตย์พิทยาคม สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดพิษณุโลก จำนวน 28 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ แบบสอบถามความต้องการจำเป็น (Need assessment) แบบประเมินผลงานการปฏิบัติแบบประเมินคุณภาพของกระบวนการพัฒนาครู สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย ( $gif.latex?\bar{x}$ ) ค่าความเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) สถิติการทดสอบที (Paired samples t-test) ดัชนีการจัดเรียงลำดับความสำคัญของความต้องการจำเป็นโดยวิธี Modified Priority Need Index : PNI _Modified และข้อมูลเชิงคุณภาพใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหา (Content analysis) ผลการวิจัยพบว่า การพัฒนากระบวนการพัฒนาครู ด้านการวัดและประเมินผลตามสภาพจริง โรงเรียนสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัด ได้กระบวนการ APPA มีองค์ประกอบ 4 ขั้น ได้แก่ ขั้นที่ 1 วิเคราะห์ความต้องการจำเป็น (Analysis-A) ขั้นที่ 2 วางแผนการพัฒนา (Plan-P) ขั้นที่ 3 กระบวนการพัฒนา (Process-P) ขั้นที่ 4 การประเมินผล (Assessment-A) ผลการประเมินความสามารถการวัดและประเมินผลตามสภาพจริง ของครูที่เข้ารับการพัฒนา ผ่านเกณฑ์ที่กำหนดระดับพอใช้ขึ้นไป และคุณภาพกระบวนการพัฒนาครู ด้านการวัดและประเมินผลตามสภาพจริง โรงเรียนสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัด ด้วยกระบวนการ APPA ด้านความเป็นประโยชน์ ความเป็นไปได้ และความเหมาะสมโดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก

เอกสารอ้างอิง

ณรงค์ฤทธิ์ อินทนาม. (2553). การพัฒนาหลักเทียบสำหรับการสร้างชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพในโรงเรียน. (วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์, กรุงเทพฯ.

นันทกา วารินิน. (2557). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูสำหรับโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากำแพงเพชร เขต 2. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, นครสวรรค์.

พัฒน์ธนเดช ภาคภูมิ. (2553). การวิจัยปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนาครู ด้านการวัดและ ประเมินผล ตามสภาพจริง โรงเรียนนราธิป–พร้อยสุพิณบ้านโคกตะแบง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามุกดาหาร. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, สกลนคร.

วิจารณ์ พานิช. (2553). Learning by doing. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสยามกัมมาจล.

สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา (องค์มหาชน). (2555). รายงานการประเมินคุณภาพการศึกษา รอบสาม. โรงเรียนศรีอินทราทิตย์พิทยาคม สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดพิษณุโลก.

สุขแก้ว คำสอน. (2559). การประเมินความต้องการจำเป็นด้านการสร้างข้อสอบของครู สังกัดการศึกษานอกโรงเรียน จังหวัดพิษณุโลก : พิษณุโลก. Rajabhat Journal of Sciences, Humanities & Social Sciences. มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 17(1), 108–121.

สมุทร สมปอง. (2558). การพัฒนารูปแบบการสร้างชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพครูในโรงเรียนประถมศึกษา: การวิจัยปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม. (วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.

รวงทอง ถาพันธุ์. (2557). การพัฒนาหลักสูตรเสริมสร้างสมรรถนะการ ประเมินผลการเรียนรู้สำหรับครูประถมศึกษาโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน. (วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก.

อังคณา ตุงคะสมิต. (2550). การพัฒนาระบบการวัดและประเมินผลระดับชั้นเรียนตาม หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544 โดยใช้การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมกรณีศึกษาโรงเรียนบ้านศรีดงเค็ง จังหวัดขอนแก่น. (วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนรินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.

Castetter, W. B., & Young, I. P. (2000). The human resources function in education administration (7nd ed.). New Jersey: Prentice–hall.

UNESCO. (1986). School based in sevice training a hand book. Regional office for Education in Asia and Pacifice.