กลยุทธ์การบริหารจัดการน้ำเสียชุมชนจังหวัดกำแพงเพชร

ผู้แต่ง

  • Rungkan Onnuam สาขาวิชายุทธศาสตร์การบริหารและการพัฒนา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร
  • Tuanthong Chaowakeeratipong คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร
  • Rekha Aranyawong คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์

คำสำคัญ:

กลยุทธ์, การบริหารจัดการ, น้ำเสียชุมชน, จังหวัดกำแพงเพชร

บทคัดย่อ

            การวิจัยมีวัตถุประสงค์ดังนี้เพื่อ 1) ศึกษาสภาพ ปัญหา และปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการบริหารจัดการน้ำเสียชุมชน 2) พัฒนากลยุทธ์การบริหารจัดการน้ำเสียชุมชนจังหวัดกำแพงเพชร และ 3) ประเมินกลยุทธ์การบริหารจัดการน้ำเสียชุมชนจังหวัดกำแพงเพชร ดำเนินการวิจัย 3 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นตอนที่ 1 ศึกษาสภาพ ปัญหา และปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการบริหารจัดการน้ำเสียชุมชน โดยใช้แบบสอบถาม เก็บรวบรวมข้อมูลจากผู้บริหารและเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จำนวน 219 คน และการสนทนากลุ่ม โดยผู้ให้ข้อมูลเป็นผู้แทนองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ผู้แทนส่วนราชการที่เกี่ยวข้อง และผู้แทนเครือข่ายภาคประชาชน ในพื้นที่จังหวัดกำแพงเพชร จำนวน 12 คน ขั้นตอนที่ 2 พัฒนากลยุทธ์การบริหารจัดการน้ำเสียชุมชน โดยการศึกษาแนวทางการบริหารจัดการน้ำเสียชุมชนของหน่วยงานที่ประสบผลสำเร็จ จากนั้นจัดทำร่างกลยุทธ์โดยการประชุมเชิงปฏิบัติการ โดยมีผู้เข้าร่วมประชุม จำนวน 46 คน และตรวจสอบร่างกลยุทธ์โดยการสัมมนาอิงผู้เชี่ยวชาญ โดยมีผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 10 คน ขั้นตอนที่ 3 การประเมินกลยุทธ์การบริหารจัดการน้ำเสียชุมชน โดยใช้แบบประเมินกลยุทธ์ เก็บรวบรวมข้อมูลจากผู้เชี่ยวชาญด้านสิ่งแวดล้อมและน้ำเสียชุมชน และด้านการพัฒนากลยุทธ์ จำนวน 22 คน ผลการวิจัยพบว่า หน่วยงานมีการกำหนดแผนงาน/โครงการ เพื่อการบริหารจัดการน้ำเสียชุมชน (ร้อยละ 61.64) แต่ปัญหาพบว่า ขาดบุคลากรที่มีความรู้ความสามารถและทักษะโดยตรงในการดำเนินการบริหารจัดการน้ำเสียชุมชน ( = 3.95, S.D. = 0.83) ปัจจัยที่เกี่ยวข้องในภาพรวมพบว่าทุกด้านมีค่าเฉลี่ยในระดับปานกลาง กลยุทธ์การบริหารจัดการน้ำเสียชุมชนจังหวัดกำแพงเพชรที่พัฒนาขึ้นประกอบด้วย วิสัยทัศน์ 3 พันธกิจ 3 เป้าประสงค์ 3 ประเด็นกลยุทธ์ 9 กลยุทธ์ 16 ตัวชี้วัด และ 59 มาตรการ ผลการประเมินกลยุทธ์การบริหารจัดการน้ำเสียชุมชนจังหวัดกำแพงเพชร พบว่า มีความสอดคล้อง ความเหมาะสม ความเป็นไปได้ และความเป็นประโยชน์อยู่ในระดับมาก (ทุกรายการมีค่าเฉลี่ยอยู่ระหว่าง 3.51-4.50)

เอกสารอ้างอิง

ณัฐพงศ์ ขจรนาม. (2550). ความคิดเห็นของประชาชนเกี่ยวกับการจัดการน้ำเสียชุมชน: กรณีศึกษาเขตเทศบาลตำบลน้ำโสม อำเภอน้ำโสม จังหวัดอุดรธานี (การค้นคว้าอิสระรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ขอนแก่น.

ดรุณี ศิริวิไล. (2555). การจัดการน้ำเสียขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาเทศบาลตำบลเมืองแกลง จังหวัดระยอง. วารสารการจัดการสิ่งแวดล้อม, 8(2), 1-19.

พิษณุ เจริญเนตรกุล. (2553). แนวทางการจัดการน้ำเสียชุมชนในเขตเทศบาลตำบลเขารูปช้าง อำเภอเมืองจังหวัดสงขลา (การค้นคว้าอิสระรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ขอนแก่น.

รังสรรค์ ประเสริฐศรี. (2549). การจัดการสมัยใหม่. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.

วีระชัย อารีรมย์. (2541). สภาพปัญหาและแนวทางแก้ไขปัญหาน้ำเสียในลำห้วยหมากแข้ง จังหวัดอุดรธานี
(การค้นคว้าอิสระศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.

วีระวัตร ไวทยานุวัตติ. (2556). ยุทธศาสตร์การบริหารจัดการมลพิษทางน้ำในเทศบาลนครอุดรธานี (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, อุดรธานี.

เสน่ห์ จุ้ยโต. (2553). การพัฒนาขีดสมรรถนะบุคลากรขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สมหวัง พิธิยานุวัฒน์. (2544). วิธีวิทยาการประเมิน: ศาสตร์แห่งคุณค่า (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุพิณ ยุทธโกษา. (2557). การดำเนินการตามนโยบายการจัดการน้ำเสียชุมชนของเทศบาลเมืองหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, นนทบุรี.

สำนักงานทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมจังหวัดกำแพงเพชร. (2558). แผนปฏิบัติการเพื่อการจัดการคุณภาพสิ่งแวดล้อมในระดับจังหวัด ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2560. กำแพงเพชร: สำนักงานทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมจังหวัดกำแพงเพชร.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2561). นโยบายและแผนการส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.

สำนักงานสิ่งแวดล้อมภาคที่ 4. (2559). รายงานสถานการณ์คุณภาพสิ่งแวดล้อม ประจำปี 2559 (ลุ่มน้ำปิงตอนล่าง ลุ่มน้ำเจ้าพระยาตอนบน และลุ่มน้ำสะแกกรัง). นครสวรรค์: สำนักงานสิ่งแวดล้อมภาคที่ 4.

เสาวภักดิ์ สกุลโรมวิลาศ. (2546). การมีส่วนร่วมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกับมาตรการบังคับใช้กฎหมายเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม: ศึกษาเฉพาะกรณีมลพิษทางน้ำ (วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยรามคำแหง, กรุงเทพฯ.

อุทิศ ขาวเธียร. (2549). การวางแผนกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: ด่านสุทธาการพิมพ์.

Hodge, M. M. (2008). Wastewater Treatment in Las Vegas, Santa Barbara, Honduras. Master’s degree, Massachusetts Institute of Technology.

Yu, C. (1994). An Overview of Wastewater Management in Hong Kong (Master’s Thesis), University of Hong Kong.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

30-03-2019

รูปแบบการอ้างอิง

Onnuam, R., Chaowakeeratipong, T., & Aranyawong, R. (2019). กลยุทธ์การบริหารจัดการน้ำเสียชุมชนจังหวัดกำแพงเพชร. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 13(2), 481–496. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/GraduatePSRU/article/view/167798

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย