กลยุทธ์การถ่ายทอดทางวัฒนธรรมไทยของครูสังกัดสำนักงาน เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา จังหวัดสุโขทัย

ผู้แต่ง

  • สุพรต บุญจันทร์ สาขาวิชาการวิจัยและพัฒนาทางการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
  • สุวารีย์ วงศ์วัฒนา สาขาวิชานิเทศศาสตร์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
  • ไพศาล ริ้วธงชัย ข้าราชการบำนาญ (เลขที่ 187 หมู่ที่ 4 ตำบลแม่แฝกใหม่ อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่)

คำสำคัญ:

กลยุทธ์, การถ่ายทอดวัฒนธรรมไทย

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการจำเป็นในการถ่ายทอดวัฒนธรรมไทยของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา จังหวัดสุโขทัย  และ 2) สร้างและตรวจสอบความเหมาะสมของกลยุทธ์การถ่ายทอดวัฒนธรรมไทยของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา จังหวัดสุโขทัย กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยเชิงปริมาณคือ ครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา จังหวัดสุโขทัย จำนวน 418 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้สูตร ของทาโร ยามาเน่ ที่ระดับความเชื่อมั่น 95% และความคลาดเคลื่อน ± 5% ใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล เป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลพื้นฐาน ใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์การจัดลำดับความต้องการจำเป็นของการกำหนดวัฒนธรรมไทย โดยใช้ดัชนีจัดเรียงลำดับความสำคัญของความต้องการจำเป็น PNI Modified แบบปรับปรุงที่เป็นผลต่างตามโมเดลความแตกต่าง (Discrepancy Model) สำหรับการวิจัยเชิงคุณภาพ รวบรวมข้อมูลโดยใช้วิธีจัดประชุมกลุ่มโดยผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 10 คน ผลการวิจัยพบว่า  1) ความต้องการจำเป็นของการถ่ายทอดวัฒนธรรมไทยด้านต่าง ๆ ในภาพรวมด้านที่มีความต้องการจำเป็นสูงสุดลำดับที่ 1 คือ การเสริมสร้างวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนา ลำดับที่ 2 คือ การส่งเสริมสถาบันทางศาสนา และลำดับที่ 3 คือ การปลูกฝังค่านิยม การส่งเสริมการจัดการเรียนการสอนเกี่ยวกับวัฒนธรรม และการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์วัฒนธรรม และ 2) กลยุทธ์ในการถ่ายทอดวัฒนธรรมไทยของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา จังหวัดสุโขทัย ประกอบด้วยกลยุทธ์หลัก 5 ประเด็น คือ 1. เสริมสร้างวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนา 2. ส่งเสริมสถาบันทางศาสนา 3. ปลูกฝังค่านิยม 4. ส่งเสริมการจัดการเรียนการสอนเกี่ยวกับวัฒนธรรม และ 5. มีส่วนร่วมในการอนุรักษ์วัฒนธรรม โดยมีกลยุทธ์รอง 4 ด้าน คือ 1. ด้านสถาปัตยกรรม 2. ด้านดนตรีและศิลปะการแสดง 3. ด้านความเป็นอยู่ และ 4. ด้านประเพณี มีกลยุทธ์แนวทางปฏิบัติจำนวนทั้งสิ้น 79 ข้อ และกลยุทธ์มีความเหมาะสมสามารถนำไปปฏิบัติได้

เอกสารอ้างอิง

กาญจนา แก้วเทพ. (2544). ศาสตร์แห่งสื่อและวัฒนธรรมศึกษา. กรุงเทพฯ: เอดิสันเพรส.

คณะกรรมการการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2544). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 9. ม.ป.ท.: ม.ป.พ.

จีรวิทย์ มั่นคงวัฒนะ. (2560). การบริหารสถาบันการศึกษาเพื่อความเป็นเลิศ. กรุงเทพฯ: ครีเอทีฟคอมมอนส์.

ประเวศ วะสี. (2547). การบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศิริพร ดาบเพชร, คมคาย มากบัว และประจักษ์ แป๊ะสกุล. (2551). ประวัติศาสตร์ไทย ม.4-ม.6. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.

สุวิมล ว่องวาณิช. (2552). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Yamane, T. (1970). Statistics : An Introductory Analysis. Tokyo : Harper international edition.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

01-08-2019

รูปแบบการอ้างอิง

บุญจันทร์ ส. ., วงศ์วัฒนา ส. ., & ริ้วธงชัย ไ. . (2019). กลยุทธ์การถ่ายทอดทางวัฒนธรรมไทยของครูสังกัดสำนักงาน เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา จังหวัดสุโขทัย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 14(1), 31–49. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/GraduatePSRU/article/view/194499

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย