สภาพการบริหารงานวิชาการของหน่วยบริการอำเภอ ศูนย์การศึกษาพิเศษ เขตการศึกษา 7 จังหวัดพิษณุโลก
DOI:
https://doi.org/10.14456//psruhss.2021.16คำสำคัญ:
การบริหารงานวิชาการ, หน่วยบริการอำเภอ, ศูนย์การศึกษาพิเศษบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมาย เพื่อศึกษาสภาพและเปรียบเทียบความคิดเห็นของบุคลากรศูนย์การศึกษาพิเศษต่อการบริหารงานวิชาการของหน่วยบริการอำเภอ ศูนย์การศึกษาพิเศษ เขตการศึกษา 7 จังหวัดพิษณุโลก จำแนกตาม 1) ตำแหน่ง 2) วุฒิการศึกษา และ 3) ประสบการณ์การทำงาน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ บุคลากรของศูนย์การศึกษาพิเศษ เขตการศึกษา 7 จังหวัดพิษณุโลก ปีการศึกษา 2562 จำนวน 54 คน ส่วนใหญ่ มีตำแหน่งเป็นครู (ร้อยละ 68.50) มีวุฒิการศึกษาระดับปริญญาตรี (ร้อยละ 79.60) มีประสบการณ์การทำงานต่ำกว่า 3 ปี (ร้อยละ 63.00) การวิจัยใช้รูปแบบเชิงสำรวจ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพการบริหารงานวิชาการของหน่วยบริการอำเภอ ตามความคิดเห็นของบุคลากรของศูนย์การศึกษาพิเศษ เขตการศึกษา 7 จังหวัดพิษณุโลก โดยรวมอยู่ในระดับมาก ( = 3.37) เมื่อพิจารณาเป็นรายข้อ พบว่า รายการที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด 3 อันดับ ได้แก่ มีการคัดกรองและประเมินความสามารถพื้นฐาน (
= 3.57) ให้บริการตามแผนการจัดการศึกษาเฉพาะบุคคล/แผนให้บริการช่วยเหลือครอบครัวและประเมินผลการให้บริการ (
= 3.52) และประสานการให้บริการสิ่งอำนวยความสะดวก สื่อ บริการ และความช่วยเหลืออื่นใดทางการศึกษา ตามแผนการจัดการศึกษาเฉพาะบุคคล (
= 3.51) 2) ผลการเปรียบเทียบความคิดเห็นของบุคลากรของศูนย์การศึกษาพิเศษ เขตการศึกษา 7 จังหวัดพิษณุโลก จำแนกตาม 1) ตำแหน่ง 2) วุฒิการศึกษา และ 3) ประสบการณ์การทำงาน เกี่ยวกับสภาพการบริหารงานวิชาการของหน่วยบริการอำเภอ พบว่า ความคิดเห็นของบุคลากรของศูนย์การศึกษาพิเศษ เขตการศึกษา 7 จังหวัดพิษณุโลก จำแนกตามตำแหน่ง พบว่า มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ความคิดเห็นของบุคลากรของศูนย์การศึกษาพิเศษ เขตการศึกษา 7 จังหวัดพิษณุโลก จำแนกตามวุฒิการศึกษา พบว่า มีความแตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ และความคิดเห็นของบุคลากรของศูนย์การศึกษาพิเศษ เขตการศึกษา 7 จังหวัดพิษณุโลก จำแนกตามประสบการณ์ในการทำงาน พบว่า มีความแตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2560 – 2564). กรุงเทพฯ: สำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
จันชรี เยาดำ และรุ่งชัชดาพร เวหะชาติ. (2561). การบริหารงานวิชาการตามความคิดเห็นของครูผู้สอนโรงเรียนขยาย โอกาสทางการศึกษา ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสงขลา เขต 2. Walailak Procedia (งานวิชาการรับใช้สังคมและการบริหารการศึกษา), (4), 1-7.
จิติมา วรรณศรี. (2557). การบริหารงานวิชาการในสถานศึกษา. พิษณุโลก: รัตนสุวรรณการพิมพ์ 3.
บุญชม ศรีสะอาด. (2559). การวิจัยสำหรับครู (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพฯ.
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. ราชกิจจานุเบกษา
เล่มที่ 119 ตอนที่ 123 ก (19 ธันวาคม 2545) หน้า 4.
พระราชบัญญัติการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ พ.ศ. 2551. ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 125 ตอนที่ 28 ก
(5 กุมภาพันธ์ 2551) หน้า 3.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความหรือข้อคิดเห็นใดใดที่ปรากฏในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงครามเป็นวรรณกรรมของผู้เขียน ซึ่งบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม


