การวิเคราะห์ความต้องการจำเป็นของการบริหารวิชาการโรงเรียนมัธยมศึกษาตามแนวคิดการพัฒนาทักษะสำหรับเศรษฐกิจสีเขียว
คำสำคัญ:
ทักษะสำหรับเศรษฐกิจสีเขียว, การพัฒนาทักษะ, การบริหารวิชาการ, โรงเรียนมัธยมศึกษา, ความต้องการจำเป็นบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบสำรวจ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ความต้องการจำเป็นในการบริหารวิชาการโรงเรียนมัธยมศึกษาตามแนวคิดการพัฒนาทักษะสำหรับเศรษฐกิจสีเขียว กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย ได้แก่ โรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน จำนวน 341 โรงเรียน โดยการสุ่มแบบหลายขั้นตอน ผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ ผู้บริหาร หัวหน้ากลุ่มบริหารวิชาการ หัวหน้ากลุ่มสาระการเรียนรู้ และครู รวมทั้งสิ้น 1,705 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามลักษณะเป็นแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ได้รับแบบสอบถามกลับคืนมาคิดเป็นร้อยละ 70.56 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าดัชนีความต้องการจำเป็น (PNIModified) ผลการวิจัย พบว่า การจัดลำดับความต้องการจำเป็นของการบริหารวิชาการโรงเรียนมัธยมศึกษาตามแนวคิดการพัฒนาทักษะสำหรับเศรษฐกิจสีเขียว ด้านที่มีค่าดัชนีความต้องการจำเป็นสูงที่สุด คือ ด้านการวัดและประเมินผล (PNIModified = 0.401) รองลงมาคือด้านการจัดการเรียนการสอน (PNIModified = 0.357) และด้านการพัฒนาหลักสูตร (PNIModified = 0.319) ตามลำดับ เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ทักษะสำหรับเศรษฐกิจสีเขียวที่มีค่าดัชนีความต้องการจำเป็นสูงที่สุดในแต่ละด้าน ได้แก่ (1) ด้านการพัฒนาหลักสูตร คือ ทักษะผู้ประกอบการ การตลาด และทักษะทางธุรกิจเพื่อสิ่งแวดล้อม (PNIModified = 0.371) (2) ด้านการจัดการเรียนการสอน คือ ทักษะผู้ประกอบการ การตลาด และทักษะทางธุรกิจเพื่อสิ่งแวดล้อม (PNIModified = 0.418) และ (3) ด้านการวัดและประเมินผล คือ ทักษะเชิงระบบและการวิเคราะห์ความเสี่ยงเพื่อความยั่งยืน (PNIModified = 0.448)
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). กฎกระทรวงศึกษาธิการ กำหนดหลักเกณฑ์และวิธีการกระจายอำนาจการบริหารและการจัดการศึกษา พ.ศ. 2550. สืบค้น 27 มิถุนายน 2560, จาก http://backoffice.onec.go.th/uploaded/Category/Laws/RuleMetDistEdMnt2550-02-12-2010.pdf
บุญเชิด ภิญโญอนันตพงษ์. (2544). การวัดและประเมินผลการศึกษา: ทฤษฎีและการประยุกต์. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.
พงษ์ชัย บุญคง และถนอมวรรณ ประเสริฐเจริญสุข. (2553). ปัญหาการบริหารจัดการหลักสูตรสถานศึกษาโรงเรียนเอกชน อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 4(4), 116–122.
รุ่งตะวัน งามจิตอนันต์. (2561). การศึกษากับการพัฒนากำลังคนเพื่อภาคอุตสาหกรรมในอนาคตอย่างยั่งยืน. วารสารการศึกษาไทย, 15, 5-11.
สถาบันระหว่างประเทศเพื่อการค้าและการพัฒนา. (2561). นโยบายและกลยุทธ์การพัฒนาเยาวชนตามกรอบนโยบายความเป็นผู้ประกอบการของ UNCTAD. สืบค้น 20 ธันวาคม 2562, จาก http://www.itd.or.th/wp-content/uploads/2018/09/PPT-RF18_Youth-61.pdf
สมเกียรติ ตั้งกิจวานิชย์ และศุภณัฏฐ์ ศศิวุฒิวัฒน์. (2555). ความล้มเหลวของระบบการประเมินผลการศึกษาไทย: สาเหตุและข้อเสนอแนะ. สืบค้น 18 ธันวาคม 2562, จาก https://thaipublica.org/2012/02/failure-thai-educational-system/
สุวิมล ว่องวาณิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สรรคุณค่าวิทยา
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2557). รายงานการศึกษาโครงการขับเคลื่อนการเติบโตสีเขียวของเมืองภายใต้แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 11. สืบค้น 26 สิงหาคม 2560, จาก http://www.dsdw2016.dsdw.go.th/doc_pr/report-green.pdf
_______. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560 – 2564). สืบค้น 26 สิงหาคม 2560, จาก http://www.nesdb.go.th/ewt_dl_link.php?nid=6422
สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2560). รายงานคุณภาพสิ่งแวดล้อม พ.ศ. 2559. นนทบุรี: ลายเส้น ครีเอชั่น.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2561). การจัดการศึกษาเพื่อพัฒนาความเป็นผู้ประกอบการ. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561 – 2580 ฉบับย่อ. กรุงเทพฯ: ม.ป.พ.
อุทัย บุญประเสริฐ. (2540). หลักสูตรและการบริหารงานวิชาการในโรงเรียน. กรุงเทพฯ: พิมพ์ เอส ดี เพรส.
Barkhordari, S., Fattahi, M., & Azimi, N. A. (2019). The Impact of knowledge-Based economy on growth performance: Evidence from MENA countries. Journal of the Knowledge Economy, 10, 1168–1182.
Cedefop. (2010). Skills for green jobs: Country Report United Kingdom. Retrieved from https://www.cedefop.europa.eu/files/country_report_uk.pdf
Herman, J. L., & Winters, L. (1992). A practical Guide to Assessment. London: Publication Data.
HM Government. (2011). Skills for a green economy. Retrieved from https://assets.publishing.
service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/32373/11-1315-skills-for-a-green-economy.pdf
Kamis, A., Mustapha, R., Wahab, N. A., & Ismail, B. L. H. (2016). Green Skills as an Added-Value Element in Producing Competent Students. International Journal of Engineering Research and Applications, 6(11), 12-21.
OECD/Martinez-Fernandez. C, Hinojosa C, Miranda G. (2010). Green jobs and skills: the local labour market implications of addressing climate change, 8 February 2010, working document, CFE/LEED, OECD, www.oecd.org/dataoecd/54/43/44683169.pdf?contentId=44683170
Pavlova, M., & Huang, C. L. (2013). Advancing Employability and Green Skills Development: Values Education in TVET, the Case of the People’s Repubic of China. Skills Development for Inclusive and Sustainable Growth in Developing Asia-Pacific, 19, 327–343.
Senge, P. M. (1993). The Fifth Discipline: The Art & Practice of the Learning Organization. London: Century Bussiness.
Strietska-Ilina, O., Chirstine, H., Mercedes, D. H., & Shinyoung, J. (2011). Skills for Green Jobs A Global View. Spain.
The Food and Agriculture Organization of the United Nations. (2016). State of the World’s Forest 2016. Retrieved from http://www.fao.org/documents/card/en/c/ffed061b-82e0-4c74-af43-1a999a443fbf/
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความหรือข้อคิดเห็นใดใดที่ปรากฏในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงครามเป็นวรรณกรรมของผู้เขียน ซึ่งบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
