การศึกษาและยกระดับผลิตภัณฑ์จากภูมิปัญญาในตำบลแม่เปา อำเภอพญาเม็งราย จังหวัดเชียงราย
DOI:
https://doi.org/10.14456/psruhss.2022.13คำสำคัญ:
ภูมิปัญญาท้องถิ่น , การยกระดับผลิตภัณฑ์ , หัตถกรรมจักสานบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านหัตถกรรมจักสาน พร้อมทั้งยกระดับผลิตภัณฑ์จากภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านหัตถกรรมจักสาน ของชุมชนตำบลแม่เปา อำเภอพญาเม็งราย จังหวัดเชียงราย โดยใช้วิธีการเลือกกลุ่มเป้าหมายแบบเจาะจง ศึกษาจากกลุ่มผู้สูงอายุ ผู้รู้ ปราชญ์ชาวบ้าน ตำบลแม่เปา อำเภอพญาเม็งราย จังหวัดเชียงราย ที่มีภูมิปัญญาด้านหัตถกรรมจักสาน จำนวน 40 คน ใช้แบบสัมภาษณ์เชิงลึก การจัดเวที พร้อมทั้งการหาแนวทางในการยกระดับผลิตภัณฑ์ภูมิปัญญาเครื่องจักสาน และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) ภูมิปัญญาหัตถกรรมจักสาน ส่วนใหญ่กลุ่มเป้าหมายสืบทอดกระบวนการทำมาตั้งแต่บรรพบุรุษรุ่นสู่รุ่น ได้แก่ ผลิตภัณฑ์ประเภทเครื่องใช้ในครัวเรือนเพื่อใช้สอยในครัวเรือน เช่น ตะกร้า (ซ้าหวด) ฝาชี ไหนึ่งข้าว ขันโตก ตุ้ม ไซ แซะ และที่เหลือจากการใช้สอยในการดำรงชีวิตนำไปจำหน่ายในตลาดชุมชนในราคาที่ไม่แพง 2) การยกระดับผลิตภัณฑ์จากภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านหัตถกรรมจักสาน ผู้วิจัยและกลุ่มเป้าหมายในชุมชนร่วมกันวิเคราะห์หาแนวทางในการยกระดับผลิตภัณฑ์หัตถกรรม โดยดำเนินการ 3 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านการพัฒนาผลิตภัณฑ์ พบว่า ผลิตภัณฑ์ที่ผลิตไม่สามารถอยู่ได้นาน เกิดรา ไม่ได้มาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชน และการใช้ระยะเวลาในการนำเส้นตอกผึ่งแดดที่นาน บางวันไม่มีแดด ฝนตก เส้นตอกไม่แห้งเกิดราจึงไม่สามารถนำมาสานได้ เพื่อแก้ไขปัญหาและความต้องการของกลุ่มเป้าหมาย ผู้วิจัยจึงออกแบบเตาอบต้นแบบ เพื่อใช้ในการอบเส้นตอกและผลิตภัณฑ์ให้อยู่ได้นาน 2) ด้านการเพิ่มมูลค่าให้กับผลิตภัณฑ์หัตถกรรม นำผลิตภัณฑ์ก้านมะพร้าวยืดเส้น พัฒนาเพิ่มมูลค่าปรับเปลี่ยนวัสดุตกแต่ง ทำให้ผลิตภัณฑ์มีความสวยงามประณีต และออกแบบบรรจุภัณฑ์มีเรื่องราวพร้อมทั้งวิธีการใช้งาน จากราคา 20 บาท เพิ่มมูลค่าเป็นราคา 150 บาท 3) ด้านการตลาดและการจำหน่ายผลิตภัณฑ์ เป็นผลิตภัณฑ์ที่มี
การจำหน่ายได้ทั่วไป และมีผู้สนใจอย่างต่อเนื่องโดยให้เพิ่มช่องทางในการจำหน่าย ได้แก่ ร้านค้า เฟซบุ๊ก และสามารถสั่งสินค้าทางสื่อออนไลน์ได้
เอกสารอ้างอิง
จิราพร มะโนวัง. (2561). การสร้างสรรค์ผลิตภัณฑ์หัตถกรรมจากภูมิปัญญาท้องถิ่นของผู้สูงอายุเพื่อรองรับการท่องเที่ยว อำเภอเชียงแสน จังหวัดเชียงราย. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่, 10(4), 280–292.
ชาญชัย อาจินสมาจาร. (2551). หลักการตลาด. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.
ปิยลักษณ์ เบญจดล. (2549). บรรจุภัณฑ์กับการออกแบบกราฟิกบนบรรจุภัณฑ์. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ภูมิปัญญาท้องถิ่น (local wisdom). (2562). สืบค้น 12 ตุลาคม 2562, จาก http://biodiversity.forest.go.th/TK/index.php?option=com_zoo&view=category&Itemid=24
วิทยา มีกลิ่นหอม. (2561). เครื่องจักสาน. นนทบุรี: แหล่งเรียนรู้ด้านศิลปวัฒนธรรม ฝ่ายอุทยานการศึกษา สำนักการศึกษาต่อเนื่อง มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม. (2559). ผลิตภัณฑ์จักสานไม้ไผ่. กรุงเทพฯ: กระทรวงอุตสาหกรรม.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2020 วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความหรือข้อคิดเห็นใดใดที่ปรากฏในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงครามเป็นวรรณกรรมของผู้เขียน ซึ่งบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม


