ความพึงพอใจต่อการขับเคลื่อนงานบ้านพอเพียงชนบทในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
DOI:
https://doi.org/10.14456/psruhss.2022.4คำสำคัญ:
ความพึงพอใจ , บ้านพอเพียงชนบท , ภาคตะวันออกเฉียงเหนือบทคัดย่อ
ปัญหาที่อยู่อาศัยมักจะถูกมองว่าเป็นปรากฏการณ์หรือเป็นปัญหาในเขตเมือง อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันพบว่า ปัญหาที่อยู่อาศัยในชนบทเริ่มปรากฏชัดขึ้น และทำให้สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (พอช.) ต้องขยายโครงการบ้านพอเพียงออกไปสู่ชนบท บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการวิจัยการถอดบทเรียนโครงการบ้านพอเพียงชนบทระดับจังหวัดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ปี 2561 ซึ่งดำเนินงานในพื้นที่ 5 จังหวัด 10 ตำบล มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์การสนองตอบต่อโครงการบ้านพอเพียงชนบท คือ ความพึงพอใจในการเข้าร่วมกิจกรรมในด้านต่าง ๆ เก็บข้อมูลโดยใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ ได้แก่ การสัมภาษณ์เชิงลึก การสนทนากลุ่ม
การประเมินแบบสำรวจความพึงพอใจและการสังเกตการณ์แบบไม่มีส่วนร่วม ร่วมกับกลุ่มเป้าหมายทั้งสิ้น 186 คน ผลการวิจัย พบว่า ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องกับโครงการมีความพึงพอใจในกิจกรรมของโครงการในระดับสูง 3 อันดับแรก ได้แก่ ความพึงพอใจด้านการตอบสนองที่สอดคล้องกับความจำเป็นของครัวเรือนผู้รับประโยชน์มากที่สุด รองลงมา คือ ด้านหลักเกณฑ์ ตัวชี้วัดและกระบวนการพิจารณาคัดเลือกครัวเรือนผู้รับประโยชน์ มีความเหมาะสมเป็นธรรมและชัดเจน และด้านการส่งผลในทางบวกต่อการพัฒนาชุมชน โดยเฉพาะ การก่อให้เกิดความร่วมมือช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ความพึงพอใจของผู้เข้าร่วมโครงการนี้เป็นปัจจัยขับเคลื่อน
ให้โครงการประสบผลสำเร็จ คือ สามารถตอบสนองต่อความต้องการของครัวเรือนผู้รับประโยชน์กว่า
147 ครัวเรือน
เอกสารอ้างอิง
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2543). การจัดการเครือข่าย: กลยุทธ์สำคัญสู่ความสำเร็จของการปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ: ซัคเซสมีเดีย.
ชาย โพธิสิตา. (2547). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
ธนพฤกษ์ ชามะรัตน์. (2554). การสร้างเครือข่ายทางสังคมของนายหน้าแรงงานอีสาน (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ธนพฤกษ์ ชามะรัตน์. (2559). การวิจัยเชิงปริมาณสำหรับงานพัฒนาสังคม. ขอนแก่น: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ธนู บุญญานุวัตร. (2552). ความรู้เรื่องสารสนเทศ (เอกสารประกอบการสอน). พระนครศรีอยุธยา: สำนักวิทยบริการและเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
นณริฏ พิศลยบุตร. (2558). การพัฒนาคุณภาพที่อยู่อาศัยของคนจนในชนบท. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย (TDRI).
บัวพันธ์ พรหมพักพิง, นิลวดี พรหมพักพิง, พรเพ็ญ โสมาบุตร, ภัทรพร วีระนาคินทร์, และนพรัตน์ รัตนประทุม. (2560). การเปลี่ยนแปลงความอยู่ดีมีสุขของชนบทอีสานในรอบ 10 ปี พ.ศ. 2548 – 2559. ขอนแก่น: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
บัวพันธ์ พรหมพักพิง, สุวิทย์ ธีรศาศวัต, และอภิชัย พันธเสน. (2546). สรุปผลการสัมมนา "ทุนทางสังคม : มรดกเก่าจะนำเราไปรอดจริงหรือ". ขอนแก่น: ภาควิชาพัฒนาสังคม คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์.
พระมหาสุทิตย์ อาภากโร. (2547). เครือข่าย: ธรรมชาติ ความรู้และการจัดการ. กรุงเทพฯ: โครงการเสริมสร้างการเรียนรู้เพื่อชุมชนเป็นสุข.
สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (องค์การมหาชน). (2561). บทเรียนการดำเนินงานโครงการบ้านพอเพียงชนบทในระดับจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ปี 2561. ขอนแก่น: สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (องค์การมหาชน) สำนักงานภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.
สมพันธ์ เตชะอธิก. (2553). การพัฒนาระบบองค์กรชุมชนและเครือข่ายทางสังคมเพื่อแก้ไขปัญหาความยากจน (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2556). การสำรวจภาวะเศรษฐกิจและสังคมของครัวเรือน ปี 2556. กรุงเทพฯ: สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
สำนักบ้านมั่นคง. (2561). คู่มือการดำเนินโครงการบ้านพอเพียงชนบท (ฉบับปรับปรุง ปี 2561). กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (องค์การมหาชน).
สำนักสนับสนุนขบวนองค์กรชุมชน. (2558). คู่มือสนับสนุนการพัฒนาระบบเศรษฐกิจและทุนชุมชน. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (องค์การมหาชน).
สิริกร เค้าภูไทย. (2554). ข้อมูลด้านสังคมประจำปี 2554. กรุงเทพฯ: ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร สำนักงานปลัดกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
Abhay, K., Aniruddha, D., & Rajat, S. (2018). Rural Housing in India: Status and Policy Challenges. New Delhi: Lokashray Foundation.
Barnes, J. A. (1974). Friends of Friends: Networks, Manipulators and Coalitions. American Journal of Sociology, 83(6), 1542-1544.
Lewis, W. A. (1954). Economic Development with Unlimited Supplies of Labour. The Manchester School, 22(2), 139-191.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2020 วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความหรือข้อคิดเห็นใดใดที่ปรากฏในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงครามเป็นวรรณกรรมของผู้เขียน ซึ่งบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม


