การรับรู้จากการมองเห็นสู่ภาวะการผ่อนคลายอาการเมื่อยล้าจากอุปกรณ์ทางเทคโนโลยีในยุคดิจิทัล

บทคัดย่อ

ณ ปัจจุบัน ที่โลกกำลังอยู่ในกระแสการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ต่างส่งผลกระทบอย่างต่อเนื่อง นับตั้งแต่ทศวรรษที่ 1970 โลกถูกขับเคลื่อนด้วยการพัฒนา นอกจากนี้แนวโน้มของการปรับเปลี่ยนทางสังคมโลกมีลักษณะเป็นพลวัตที่ก่อให้เกิดการเคลื่อนไหวอย่างไม่หยุดนิ่ง ดังนั้นเทคโนโลยีสารสนเทศจึงเข้ามามีบทบาทอย่างยิ่งในการร่วมพัฒนาระบบเศรษฐกิจอย่างรวดเร็ว อุปกรณ์ดิจิทัลจึงเป็นสิ่งที่ตอบตอบสนองในการชีวิตประจำวันของมนุษย์ ขณะเดียวกันหากการใช้งานที่ผิดอิริยาบถ อาจส่งผลกระทบถึงคุณภาพชีวิตในลักษณะของการลดทอนประสิทธิภาพในการปฏิบัติงาน สิ่งที่น่าสนใจจากการศึกษาพบว่าร้อยละ 90 ของผู้ใช้งานอุปกรณ์ดิจิทัลในระยะเวลาติดต่อกัน 16 ชั่วโมงต่อวัน พฤติกรรมดังกล่าวส่งผลกระทบต่อการโฟกัสภาพและทำให้กระบวนการรับรู้ทางการมองเห็นลดลง ผลกระทบที่เกิดขึ้นเป็นอาการเจ็บปวดแบบสะสม โดยเฉพาะปัญหาอาการผิดปกติจากการใช้สายตาอย่างหนักเป็นระยะเวลานานที่เรียกว่า ภาวะความเมื่อยล้าของสายตา อาจส่งผลกระทบถึงคุณภาพชีวิต ด้วยเหตุนี้ปัญหาดังกล่าวจึงถือว่าเป็นภัยเงียบที่กำลังบั่นทอนสมรรถนะของประชากร
ทั่วโลก ดั่งที่กล่าวมาในข้างต้น การศึกษาทฤษฎีการรับรู้จากการมองเห็นเป็นวิทยาศาสตร์ศาสตร์ทางเลือกที่อ้างอิงมาจากศาสตร์เทคนิคการแพทย์เฉพาะทางจักษุวิทยา เมื่อนำมาประยุกต์เข้ากับกระบวนการบริหารดวงตา ผ่านวิธีการฝึกเพื่อช่วยผ่อนคลายกล้ามเนื้อดวงตา นอกจากนี้อาการของความเมื่อยล้าอาจส่งผลกระทบต่อลักษณะของการกำหนดความรู้สึกและการกำหนดทิศทางการเคลื่อนไหว  โดยกระบวนการกำหนดทิศทางเปรียบเสมือนหลักการนวดคลึงดวงตา ส่งผลให้เกิดการผ่อนคลายบรรเทาอาการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นอย่างเรื้อรัง เป็นการฟื้นฟูดวงตาแบบวิถีธรรมชาติ โดยมีสื่อกลางเป็นกระบวนการทางธรรมชาติของจักษุสัมผัสกับประสบการณ์สัมผัสจากสิ่งเร้าภายนอกจากการมองเห็น ประดุจเป็นการรักษาและถนอมสายตาจากอุปกรณ์ดิจิทัลที่พัฒนาทางด้านเทคโนโลยีที่กำลังแพร่หลายในยุคดิจิทัล