การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาการจัดการสุขภาวะชุมชน เรื่อง การจัดการระบบสุขภาพ โดยใช้การพัฒนาแผนการจัดการเรียนรู้แบบซิปปา สำหรับนักศึกษาสาขาวิชาพัฒนาสังคม คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี

จิรัชยา เจียวก๊ก

doi:10.14456/psruhss.2023.18

ผู้แต่ง

จิรัชยา เจียวก๊ก คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี จังหวัดปัตตานี 94000

DOI:

https://doi.org/10.14456/psruhss.2023.18

คำสำคัญ:

ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน , การจัดการระบบสุขภาพ , การจัดการเรียนรู้แบบซิปปา , นักศึกษาสาขาวิชาพัฒนาสังคม

บทคัดย่อ

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาแผนการจัดการเรียนรู้ โดยวิธีการเรียนรู้แบบซิปปา ที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 80/80 เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียน และเพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักศึกษา ต่อการจัดการเรียนรู้โดยวิธีการเรียนรู้แบบซิปปา วิชาการจัดการสุขภาวะชุมชน เรื่องการจัดการระบบสุขภาพ สำหรับนักศึกษาสาขาวิชาพัฒนาสังคมที่ลงทะเบียนเรียนในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2563 จำนวนทั้งหมด 35 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ (1) แผนการจัดการเรียนรู้โดยวิธีการเรียนรู้แบบซิปปา วิชาการจัดการสุขภาวะชุมชน เรื่องการจัดการระบบสุขภาพ (2) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.92 (3)แบบวัดการปฏิบัติงาน และ (4) แบบวัดความพึงพอใจของนักศึกษาต่อการเรียนโดยวิธีการเรียนรู้แบบซิปปา สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบที ผลการวิจัยพบว่า (1)ประสิทธิภาพของแผนการจัดการเรียนรู้ โดยวิธีการเรียนรู้แบบซิปปา วิชาการจัดการสุขภาวะชุมชน เรื่องการจัดการระบบสุขภาพ มีประสิทธิภาพเท่ากับ 80/85.14
(2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน วิชาการจัดการสุขภาวะชุมชน เรื่องการจัดการระบบสุขภาพ สำหรับนักศึกษาสาขาวิชาพัฒนาสังคม โดยวิธีการเรียนรู้แบบซิปปาหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 (3) นักศึกษามีความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้โดยวิธีการเรียนรู้แบบซิปปา อยู่ในระดับมาก ( = 4.20)

เอกสารอ้างอิง

เกษกาญจน์ จินะกานนท์. (2549). การใช้ข่าวและเหตุการณ์เพื่อการเรียนรู้เรื่อง หลักธรรมเบญจศีล สำหรับนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

เครือวัลย์ กาญจนคูหา. (2548). การใช้สื่อสิ่งพิมพ์เพื่อพัฒนาความสามารถในการคิดวิเคราะห์ของนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. (การค้นคว้าแบบอิสระศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

จิรัชยา เจียวก๊ก, สวัสดิ์ ไหลภาภรณ์ และนวพล แก้วสุวรรณ. (2563). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบบูรณาการโดยใช้วิจัยเป็นฐานที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาการศึกษาอิสระและการสัมมนาของนักศึกษาสาขาวิชาพัฒนาสังคม. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 15(1): 104-118.

ชลวษา ปิยะนฤพัทธ. (2551). การศึกษาผลการเรียนรู้และความสามารถในการคิดวิเคราะห์ เรื่อง เศรษฐศาสตร์ในชีวิตประจำวัน ของนักเรียนเตรียมทหาร ชั้นปีที่ 2 ด้วยการจัดการเรียนรู้ โดยใช้หลักการซิปปา. (การค้นคว้าอิสระสาขาการสอนสังคมศึกษา). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ชาญวิทย์ หาญรินทร์. (2557). การพัฒนาผลการเรียนรู้วิชานวัตกรรมและเทคโนโลยีสารสนเทศทางการศึกษา โดยใช้รูปแบบซิปปาสำหรับนักศึกษาชั้นปีที่ 3 หลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต มหาวิทยาลัยนครพนม, วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 20(2); 106-119.

ทิศนา แขมมณี. (2554). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ ฉบับปรับปรุง. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธนวรรณ พรหมมา. (2550). ศึกษาผลการเรียนแบบร่วมมือที่มีผลต่อความเข้าใจในการอ่านและ เจตคติต่อวิชาภาษาไทยของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). สงขลา: มหาวิทยาลัยทักษิณ.

ธีระ รุญเจริญ. (2550). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.

ผดุงชัย ภู่พัฒน์. (2553). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์และทักษะการคิดเลขในใจของนักเรียนที่ได้รับการสอนตามรูบแบบซิปปาโดยใช้แบบฝึกหัดที่เน้นทักษะการคิดเลขในใจกับนักเรียนที่ได้รับการสอนโดยใช้คู่มือครู. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

เพชรา พิมพ์ศรี. (2551). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบซิปปา (CIPPA MODEL) เรื่องการ เจริญเติบโตและพัฒนาการของวัยรุ่นกลุ่มสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษาชั้น มัธยมศึกษาปีที่2. (การศึกษาค้นคว้าอิสระการศึกษามหาบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2546). ก้าวสู่การศึกษาที่มีวิจัยเป็นฐาน (Research-based Education). ในก้าวสู่การศึกษาที่มีวิจัยเป็นฐาน Research-based Education, 1-12. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมนึก ภัททิยธนี. (2544). การวัดผลการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 3. กาฬสินธุ์ : ประสานการพิมพ์.

สุวิมล พุฒซ้อน. (2553). ผลการจัดประสบการณ์โดยใช้โมเดลซิปปา สําหรับเด็กปฐมวัยปีที่ 2 โรงเรียนบ้านนาง้องสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาขอนแก่น เขต 4. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

อัมมาร สยามวาลา. (2555). โฟกัสเด็กไทยเรียนหนักคะแนนต่ำ. สืบค้น 10 ตุลาคม 2563, จาก http://www.qlf.or.th/Home/Contents/247.