การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการรับรู้โดยใช้การ์ตูนแอนิเมชัน 3 มิติ  เรื่องการเลี้ยงกวางเชิงพาณิชย์ในรูปแบบ 3 ภาษา (ไทย อังกฤษ จีน) กรณีศึกษา เกษตรกรบ้านซำตะเคียน ตำบลวังนกแอ่น อำเภอวังทอง จังหวัดพิษณุโลก

ศิริภรณ์  บุญประกอบ; กรรณิการ์  ประทุมโทน; ต้องหทัย  ทองงามขำ

doi:10.14456/psruhss.2023.15

ผู้แต่ง

ศิริภรณ์ บุญประกอบ คณะบริหารธุรกิจและศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา พิษณุโลก จังหวัดพิษณุโลก 65000
กรรณิการ์ ประทุมโทน คณะบริหารธุรกิจและศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา พิษณุโลก จังหวัดพิษณุโลก 65000
ต้องหทัย ทองงามขำ คณะบริหารธุรกิจและศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา พิษณุโลก จังหวัดพิษณุโลก 65000

DOI:

https://doi.org/10.14456/psruhss.2023.15

คำสำคัญ:

การ์ตูนแอนิเมชัน 3 มิติ , ผลสัมฤทธิ์ทางการรับรู้ , การเลี้ยงกวางเชิงพาณิชย์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการรับรู้ของเกษตรกรบ้านซำตะเคียน ด้วยวิธีการสอนโดยใช้สื่อการ์ตูนแอนิเมชัน 3 มิติ กับวิธีการสอนแบบบรรยาย 2) ศึกษาความพึงพอใจของเกษตรกรบ้านซำตะเคียนที่มีต่อวิธีการสอนโดยการใช้สื่อการ์ตูนแอนิเมชัน 3 มิติ เรื่องการเลี้ยงกวางเชิงพาณิชย์ กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษา ได้แก่ เกษตรกรบ้านซำตะเคียน ตำบลวังนกแอ่น อำเภอวังทอง จังหวัดพิษณุโลก จำนวน 50 คน ใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย (Sample Random Sampling) โดยแบ่งเป็นกลุ่มทดลอง จำนวน 25 คน และกลุ่มควบคุม จำนวน 25 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ การ์ตูนแอนิเมชัน 3 มิติ เรื่องการเลี้ยงกวางเชิงพาณิชย์ (ไทย อังกฤษ จีน) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการรับรู้ของเกษตรกร แบบประเมินความพึงพอใจของเกษตรกรต่อวิธีการสอนโดยการใช้สื่อการ์ตูนแอนิเมชัน 3 มิติ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าความเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบแบบ Independent Sample t-test ผลการวิจัย พบว่า
1) ผลสัมฤทธิ์ทางการรับรู้ของเกษตรกรบ้านซำตะเคียนด้วยวิธีการสอนโดยการใช้สื่อการ์ตูนแอนิเมชัน 3 มิติ สูงกว่าการรับรู้ด้วยวิธีการสอนแบบบรรยาย อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2) เกษตรกรบ้านซำตะเคียนมีความพึงพอใจต่อวิธีการสอนโดยใช้สื่อการ์ตูน 3 มิติ เรื่องการเลี้ยงกวางเชิงพาณิชย์ อยู่ในระดับมากที่สุด
มีค่าเฉลี่ยในภาพรวมเท่ากับ 4.53

เอกสารอ้างอิง

กิดานันท์ มลิทอง. (2548). เทคโนโลยีการศึกษาและนวัตกรรม. กรุงเทพฯ: อรุณการพิมพ์.

ชุมพล จันทร์ฉลอง, และอมีนา ฉายสุวรรณ. (2559). การ์ตูนแอนิเมชันเรื่องเทพ 3 ฤดูกับการลดโลกร้อน. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์ สาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 11(2), 111-119.

ดนัยพร ลดากุล และปุญญรัตน์ ปุญญา. (2561). การพัฒนาการ์ตูนแอนิเมชัน 3 มิติ เพื่อส่งเสริมคุณธรรมด้านความซื่อสัตย์ สำหรับนักเรียนช่วงชั้นที่ 2. วารสารวิทยาการสารสนเทศและเทคโนโลยีประยุกต์, 1(1), 64 – 71.

บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

ปริวรรต สมนึก. (2558). การพัฒนานวัตกรรมการเรียนการสอนโดยใช้สื่อวีดิทัศน์เพื่อเพิ่มผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่องผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยว. วารสารวิชาการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 11(1), 4-17.

เยาวดี รางชัยกุล วิบูลย์ศรี. (2552). การวัดผลและการสร้างแบบสอบผลสัมฤทธิ์ (พิมพ์ครั้งที่ 8 ). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมนึก ภัททิยธนี. (2548). การวัดผลการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 3). กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.

สรชัย ชวรางกูร. (2550). การศึกษาเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสนใจของนักเรียนช่วงชั้นปีที่ 2 ที่มีต่อการ์ตูนแอนิเมชัน 2 มิติและ 3 มิติ (วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์อุตสาหกรรมมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.

สาโรช ไสยสมบัติ. (2534). ความพึงพอใจในการทํางานของครูอาจารย์โรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดกรมสามัญศึกษา จังหวัดร้อยเอ็ด (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สุคนธ์ทิพย์ สุภาจันทร์. (2557). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโดยการสอนที่ใช้สื่อการสอน E-Book และการสอนปกติ วิชาการวิเคราะห์ข้อมูลทางธุรกิจ. วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร, 5(1), 57-66.

อรรถพร คำคม. (2546). การให้บริการสินเชื่อของธนาคารอาคารสงเคราะห์ (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.