การใช้กิจกรรมการสอนภาษาเพื่อการสื่อสารเพื่อส่งเสริมทักษะการฟัง พูดภาษาอังกฤษ และทักษะทางสังคมของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ

ผู้แต่ง

  • สิริเรศ จักร์แก้ว คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่ 50200
  • นิธิดา อดิภัทรนันท์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่ 50200

DOI:

https://doi.org/10.14456/psruhss.2023.58

คำสำคัญ:

กิจกรรมการสอนภาษาเพื่อการสื่อสาร , ความสามารถในการฟังพูดภาษาอังกฤษ , ทักษะทางสังคม

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสามารถในการฟัง พูดภาษาอังกฤษของนักเรียนหลังได้รับการสอนโดยใช้กิจกรรมการสอนภาษาเพื่อการสื่อสาร และเพื่อเปรียบเทียบทักษะทางสังคมของนักเรียนก่อนและหลังได้รับการสอนโดยใช้กิจกรรมการสอนภาษาเพื่อการสื่อสาร ประชากรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ วิทยาลัยเทคนิคเชียงใหม่ ที่ลงทะเบียนเรียนวิชาภาษาอังกฤษฟัง พูด 1 (2000-1203) ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2562 จำนวน 25 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แผนการจัดการเรียนรู้โดยใช้กิจกรรมการสอนภาษาเพื่อการสื่อสาร จำนวน 5 แผน แบบประเมินความสามารถในการฟัง พูดภาษาอังกฤษและแบบประเมินทักษะทางสังคมซึ่งวัดความสามารถของนักเรียนทั้งก่อนและหลังการเรียนโดยใช้กิจกรรมการสอนภาษาเพื่อการสื่อสาร วิเคราะห์ข้อมูลเพื่อหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าร้อยละ ผลการวิจัยพบว่า 1) หลังการเรียนโดยใช้กิจกรรมการสอนภาษาเพื่อการสื่อสาร นักเรียนมีความสามารถในการฟัง พูดภาษาอังกฤษผ่านเกณฑ์ที่กำหนดไว้ อยู่ในระดับดี 2) หลังการเรียนโดยใช้กิจกรรมการสอนภาษาเพื่อการสื่อสาร นักเรียนมีทักษะทางสังคมสูงขึ้น

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2554). แผนพัฒนาการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ ฉบับที่ 11 พ.ศ. 2555-2559. สืบค้น 10 มิถุนายน 2562, จาก http//planning.tu.ac.th

ชรินภรณ์ สัจจธรรมวดี. (2555). การใช้วิธีสอนสตอรีไลน์เพื่อพัฒนาความสามารถทางการฟัง พูดภาษาอังกฤษและทักษะสังคมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

นาตยา ภัทรแสงไทย. (2525). ยุทธวิธีการสอนสังคมศึกษา. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

ปัทมาวดี บุณย์สวัสดิ์. (2535). ผลการใช้เกมการละเล่นพื้นบ้านของไทยที่มีผลต่อการพัฒนาทักษะทางสังคมของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

รังสี วิบูลย์อรรถกร. (2534). ความสัมพันธ์ระหว่างทักษะทางสังคมและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาสังคมของนักเรียนชั้นปีที่ 3 ในสังกัดกรมสามัญศึกษาในจังหวัดปราจีนบุรี (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

สถาบันภาษาอังกฤษ คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2555). คู่มือการจัดการเรียนการสอน ภาษาอังกฤษแนวใหม่ตามกรอบมาตรฐานความสามารถทางภาษาอังกฤษที่เป็นสากล The Common European Framework of Reference for Languages (CEFR) ระดับชั้นมัธยมศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมเกียรติ อ่อนวิมล. (2554). ภาษาอังกฤษกับอนาคตของไทยในอาเซียน. สืบค้น 15 มกราคม 2557, จาก http://blog.eduzones.com/wigi/81880

สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2561). แนวทางการประเมินคุณภาพการศึกษาของสถานศึกษาตามมาตรฐานการอาชีวศึกษา พ.ศ. 2561. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา (สอศ.).

สุภัทรา อักษรานุเคราะห์. (2540). การใช้กลวิธีการสื่อสารกับการสอนภาษาอังกฤษ ใน สุมิตรา อังวัฒนกุล (บรรณาธิการ), แนวคิดและเทคนิควิธีการสอนภาษาอังกฤษระดับมัธยมศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุมิตรา อังวัฒนกุล. (2540). วิธีสอนสื่อสารทักษะฟังภาษาอังกฤษ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Astin, A. W. (1993). What matters in college: Four critical years revisited. San Francisco: Jossey-Bass.

Canale, M., & Swain, M. (1980). Theoretical bases of communicative approaches to second language teaching and testing. Applied linguistics, 1(1), 1-47.

Johnson, D. W., & Johnson, R. T. (1999). Learning together and alone: Cooperative, competitive, and individualistic learning (5th Ed.). Boston: Allyn & Bacon.

Johnson, K., & Morrow, K. (1981). Communicative in the Classroom. England: Burnt Mill Longman.

Kagan, S., & Kagan, S. (1994). Cooperative learning. San Clemente, CA: Kagan.

Littlewood, W., William, L., & Swan, M. (1981). Communicative language teaching: An introduction. Cambridge university press.

Matson, J. L., Rotatori, A. F., & Helsel, W. J. (1983). Development of a rating scale to measure social skills in children: The Matson Evaluation of Social Skills with Youngsters (MESSY). Behaviour Research and therapy, 21(4), 335-340.

Richards, J. C., & Rodgers, T. S. (2014). Approaches and methods in language teaching. New York: Cambridge university press.

Savignon, S. J. (1991). Communicative language teaching: State of the art. TESOL quarterly, 25(2), 261-278.

Sheridan, S. M., Hungelmann, A., & Maughan, D. P. (1999). A contextualized framework for social skills assessment, intervention, and generalization. School Psychology Review, 28(1), 84-103.

Wilkins, D. A. (1976). National Syllabuses. Oxford: Oxford University Press.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

26-12-2023

รูปแบบการอ้างอิง

จักร์แก้ว ส., & อดิภัทรนันท์ น. . (2023). การใช้กิจกรรมการสอนภาษาเพื่อการสื่อสารเพื่อส่งเสริมทักษะการฟัง พูดภาษาอังกฤษ และทักษะทางสังคมของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 17(2), 822–832. https://doi.org/10.14456/psruhss.2023.58

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย