แนวทางการพัฒนาการเรียนการสอนออนไลน์ตามความต้องการของนักศึกษา คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา โดยประยุกต์ใช้แบบจำลองคาโน

ผู้แต่ง

  • วัศยา หวังพลายเจริญสุข คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา กรุงเทพฯ 10600
  • ประสพชัย พสุนนท์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร จังหวัดเพชรบุรี 76120 https://orcid.org/0000-0001-7360-8517

DOI:

https://doi.org/10.14456/psruhss.2023.52

คำสำคัญ:

การเรียนการสอนออนไลน์ , การจัดการเรียนรู้ , แบบจำลองคาโน

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้เป็นการประยุกต์ใช้แบบจำลองคาโน เพื่อศึกษาลักษณะการจัดการเรียนการสอนออนไลน์ และเพื่อหาแนวทางในการพัฒนาการจัดการเรียนการสอนออนไลน์ตามความต้องการของนักศึกษา โดยกลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา จำนวน 334 คน เครื่องมือที่ใช้คือ แบบสอบถามความต้องการของนักศึกษา โดยมีทั้งหมด 19 ลักษณะ ทั้งเชิงบวกและเชิงลบ และวิเคราะห์ผลแบบสอบถามตามรูปแบบของแบบจำลองคาโน เพื่อหาค่าสัมประสิทธิ์ความพึงพอใจของนักศึกษาต่อการจัดการเรียนการสอนออนไลน์  การสำรวจและวิเคราะห์ข้อมูลด้วยแบบจำลองคาโน พบว่า สามารถจำแนกลักษณะต่าง ๆ ที่มีผลต่อระดับความชอบและความประทับใจของนักศึกษา โดยแบ่งได้เป็น 2 กลุ่ม คือ 1) คุณลักษณะที่ดึงดูดใจ (Attractive) ที่ส่งผลต่อความประทับใจหรือการดึงดูดให้อยากเรียนออนไลน์ คือ อาจารย์ผู้สอนได้เตรียมและรวบรวมเนื้อหาการเรียนไว้ให้แล้ว และ 2) คุณลักษณะที่จำเป็นต้องมี (Expected Features หรือ Must-be) ส่งผลต่อความพึงพอใจในการเรียนออนไลน์ของนักศึกษาประกอบไปด้วย มหาวิทยาลัยสนับสนุนอุปกรณ์ที่ใช้เป็นเครื่องมือในการเรียนออนไลน์ การมีคะแนนเก็บสะสมจากงาน ความพร้อมในการสอนออนไลน์ของอาจารย์ และความพร้อมในการเรียนออนไลน์ของนักศึกษา

เอกสารอ้างอิง

เขมณัฏฐ์ มิ่งศิริธรรม. (2559). การออกแบบสื่อการศึกษาสร้างสรรค์ (Creative education media design). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชนินทร์ ตั้งพานทอง. (2560). ปัจจัยที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนออนไลน์เพื่อเสริมการเรียนการสอน (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชาลิสา จิตบุญญาพนิจ. (2559). ผลการเรียนรู้และผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาในการพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนโดยใช้ บทเรียนอีเลิร์นนิ่งในรายวิชาเทคโนโลยีสารสนเทศ สำหรับนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 1. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติและนานาชาติ มหาวิทยาลัยศรีปทุม ครั้งที่ 11 . กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.

ฐาปนีย์ ธรรมเมธา. (2557). อีเลิร์นนิง: จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ e-Learning: from theory to practice. กรุงเทพฯ: โครงการมหาวิทยาลัยไซเบอร์ไทย สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.

เดชา นานอก, และนัฎฐวิกา จันทร์ศรี. (2558). การประยุกต์ใช้แบบจำลองคาโนในกิจกรรมนำเสนอชิ้นส่วนเครื่องจักรกลอัตโนมัติ. ใน การประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 53 (น. 408-409). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ทรงศักดิ์ ภูสีอ่อน. (2551). การประยุกต์ใช้ SPSS วิเคราะห์ข้อมูลงานวิจัย. กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.

ธนพรรณ ทรัพย์ธนาดล. (2554). ปัจจัยที่มีผลกระทบต่อการจัดการเรียนการสอนบทเรียนออนไลน์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา. Veridian E-Journal SU, 4(1), 652-666.

ธนัชชา บินดุเหล็ม. (2562). ผลของการสอนแบบออนไลน์ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงปีที่ 1. ใน การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 10. สงขลา: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.

ธัญนันท์ ใจปัน, และจักรกฤษณ์ พจนศิลป์. (2559). การวิเคราะห์คุณลักษณะที่เหมาะสมของผลิตภัณฑ์ น้ำมะเขือเทศสำหรับผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารเศรษฐศาสตร์รามคำแหง, 2(1), 53-76.

ปริญญ์ บุญกนิษฐ์, และอรรคเจตต์ อภิขจรศิลป์. (2552). การออกแบบผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม. กรุงเทพ: ฝ่ายสารสนเทศและวิชาการ สถาบันไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์.

แพรวกมล ชาปะวัง, และวรรณี แกมเกตุ. (2557). การวิเคราะห์ความพึงพอใจของนิสิตนักศึกษาที่มีต่อลักษณะการให้คำปรึกษา ของอาจารย์ที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์โดยประยุกต์ใช้โมเดลคาโน. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา, 9(2), 699-709.

มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา. (2563). จํานวนนักศึกษาลงทะเบียนเรียน ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2563 ภาพรวมทุกระดับ จําแนกตามคณะ. สืบค้น 14 มีนาคม 2564, จาก https://1th.me/I6tyl

มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา. (2564). ประกาศมหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา เรื่อง แนวทางการจัดการเรียนการสอน อันเนื่องมาจากการแพร่ระบาดของเชื้อไวร้สโคโรนา 2019 ฉบับที่ 4. สืบค้น 14 มีนาคม 2564, จาก https://1th.me/bfuCc

รัฐนันท์ พงศ์วิริทธิ์ธร, เบญญาภา กันทะวงศ์วาร, รุจิรา สุขมณี, และชัชวิน วรปรีชา. (2558). แนวทางการพัฒนาส่วนประสมทางการตลาดโครงการหลวงหนองหอยเพื่อการท่องเที่ยวเชิงเกษตรอย่างยั่งยืน โดยประยุกต์ใช้การวิเคราะห์คาโนโมเดล. วารสารเทคโนโลยีสุรนารี, 7(1), 17-35.

วราภรณ์ จึงสุวดี. (2553). การประยุกต์เทคนิคการกระจายหน้าที่การทำงานเชิงคุณภาพ เพื่อการวางแผนปรับปรุงคุณภาพการบริหาร โรงเรียนเศรษฐเสถียร ในพระราชูปถัมภ์ (ปริญญานิพนธ์การบริหารการศึกษามหาบัณฑิต) กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สมเกียรติ จันทร์เทศ, ธงชัย สุวรรณสิชณน์ และสุนทรี สุวรรณสิชณน์. (2556). การประยุกต์แบบจำลองคาโนค้นหาความต้องการของผู้บริโภคในผลิตภัณฑ์มะม่วงอัดเม็ด. ใน การประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 51 (น. 347). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

สุนีย์ ศิลพิพัฒน์, ศิริพร สัจจานันท์, ระวีวรรณ มาลัยวรรณ, วิไล วัฒนดำรงกิจ, และนวลเสน่ห์ วงศ์เชิดธรรม. (2550). การเรียนการสอนผ่านระบบอิเล็กทรอนิกส์ชุดวิชาเศรษฐศาสตร์ระหว่างประเทศโดยใช้ T5 Model (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สุวัฒน์ บรรลือ. (2560). รูปแบบการจัดการเรียนการสอนออนไลน์ที่เหมาะสมสำหรับมหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 11(2), 250-260.

Aksorn. (2020). เมื่อเกิดความเปลี่ยนแปลงของโลกการศึกษาจากวิกฤติ โควิด-19 แล้วอนาคตทางการศึกษา จะเป็นอย่างไรต่อไป?. สืบค้น 14 มีนาคม 2564, จาก https://www.aksorn.com/learningviaonline

Berger, C., Blauth, R., Boger, D., Bolster, C., Burchill,G., DuMouchel, W., Pouliot, F., Richter, R., Rubinoff, A., Shen, D., Timko, & M., Walden. (1993). Kano’s Methods for Understanding Customer-defined Quality. Center for Quality Management Journal, 2(4), 2-36.

Chaudha, A., Jain, R., Singh, A. R., & Mishra, P. K. (2011). Integration of Kano’s Model into quality function deployment (QFD). The International Journal of Advanced Manufacturing Technology, 53, 689-698.

Kano, N, Takahashi, F., & Tsuji, S. (1984). Attractive quality and must be quality. The Japan Sociaty for Quality Control, 14(2), 39-48.

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.

Matthew, K.I. & Varagoor, G. (2001). Student Responses to Online Course Materials. Journal of Research on Computing in Education, 33(5), 1-20.

Nunnally, J. (1978). Psychometric theory. New York: McGraw Hill.

Salinas, Fidel Michael, Jr. (2001). Comparative learning methods of cognitive computerbased training with and without multimedia blending. In Digital Dissertation Abstracts International, 62(2), 540.

Xu, Q., Jiao, R. J., Yang, X., Helander, M., Khalid, H. M., & Opperud, A. (2009). An analytical Kano model for customer need analysis. Design studies, 30(1), 87-110.

Yeoh, Kok Cheow. (2002). A study on the influences of computer usage on idea formation in graphic design students. In Digital Dissertation Abstracts International. 63(10), 3402.

Zultner, R. E., & Mazur, G. H. (2006). The Kano Model: Recent Developments. The Eighteenth Symposium on Quality Function Deployment-Auatin, Texas, 109-116.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

20-12-2023

รูปแบบการอ้างอิง

หวังพลายเจริญสุข ว., & พสุนนท์ ป. . (2023). แนวทางการพัฒนาการเรียนการสอนออนไลน์ตามความต้องการของนักศึกษา คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา โดยประยุกต์ใช้แบบจำลองคาโน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 17(2), 741–754. https://doi.org/10.14456/psruhss.2023.52

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย