การพัฒนาบทเรียนรายวิชาจริยธรรมทางธุรกิจและความรับผิดชอบต่อสังคมในรูปแบบออนไลน์ผ่านระบบเปิดสำหรับมหาชน
DOI:
https://doi.org/10.14456/psruhss.2024.2คำสำคัญ:
จริยธรรมทางธุรกิจ , ความรับผิดชอบต่อสังคม , บทเรียนออนไลน์บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารายวิชาจริยธรรมทางธุรกิจและความรับผิดชอบต่อสังคม ผ่านระบบเปิดสำหรับมหาชน (MOOC) 2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของผู้เรียนระหว่างก่อนเรียนกับหลังเรียน และ 3) ประเมินความพึงพอใจของผู้เรียน โดยใช้ข้อมูลจากผู้ที่สมัครเข้าเรียนรายวิชาผ่านรูปแบบการเรียนการสอนระบบเปิดสำหรับมหาชนของมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ (PSU-MOOC) ช่วงระหว่างเดือนพฤศจิกายน 2564 – กรกฎาคม 2565 จำนวน 132 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบทดสอบก่อนและหลังเรียน แบบสอบถามและแบบประเมินความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหาและค่าสถิติ
ผลการวิจัยพบว่า 1) เนื้อหารายวิชาจริยธรรมทางธุรกิจและความรับผิดชอบต่อสังคมโดยใช้แนวทาง ADDIE Model ประกอบด้วย 2 บท 10 หัวข้อย่อย ดังนี้ บทที่ 1 จริยธรรมทางธุรกิจ (1) ความหมายและความสำคัญของจริยธรรมทางธุรกิจ (2) แนวทางการตัดสินใจด้านจริยธรรมทางธุรกิจ (3) ประเด็นจริยธรรมทางธุรกิจ (4) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อระดับพฤติกรรมด้านจริยธรรมในองค์กร (5) กระบวนการสร้างมาตรฐานทางจริยธรรมขององค์กร และบทที่ 2 ความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร (6) ที่มาและความสำคัญของความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร (7) ระดับความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร (8) ความสัมพันธ์ระหว่างผู้มีส่วนได้ส่วนเสียกับความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร (9) รูปแบบของความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กรแต่ละประเภท (10) การดำเนินโครงการความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร 2) ผลการทดสอบความรู้ก่อนเรียนและหลังเรียนของผู้เรียนมีความแตกต่างกันทางสถิติที่ระดับนัยสำคัญ 0.01 โดยผลการทดสอบก่อนเรียนมีค่าเฉลี่ยคิดเป็นร้อยละ 9.02 และผลการทดสอบหลังเรียนมีค่าเฉลี่ย คิดเป็นร้อยละ 73.94 และ 3) ความพึงพอใจต่อรายวิชาของผู้เรียนอยู่ในระดับมาก
เอกสารอ้างอิง
กชพรรณ นุ่นสังข์, วิภาวรรณ ชอุ่ม เพ็ญสุขสันต์, และสายฝน เอกวรางกูร. (2562). การพัฒนาการจัดการเรียนการสอนออนไลน์แบบเปิดสำหรับมหาชน (MOOC) ในรายวิชาจิตวิทยาพัฒนาการวัยสูงอายุและจิตวิทยาพัฒนาการวัยรุ่น. ใน การประชุมสารสนเทศศาสตร์วิชาการ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ ครั้งที่ 8 (น. 1-11). นครศรีธรรมราช: มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์.
กิตติภูมิ มีประดิษฐ์. (2549). จริยธรรมทางธุรกิจ: การพัฒนาคุณภาพจิตที่มีอิทธิพลต่อความประพฤติของมนุษย์ในสังคม. วารสาร INDUSTRIAL TECHNOLOGY REVIEW, 11(151), 154-160.
จันทนา วัฒนกาญจนะ, แพรวพรรณ ตรีชั้น, ธนาธิป พัวพรพงษ์, และวิศิษฐ์ ฤทธิบุญไชย. (2564). ประสิทธิภาพของการเรียนออนไบน์ จากสมรรถนะผู้สอนและการวัดประเมินผล กรณีศึกษาคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม, วารสารวิชาการสังคมศาสตร์เครือข่ายวิจัยประชาชื่น, 3(2), 1-13.
จิดาภา ธัญญรัตนวานิช. (2562). ภาวะผู้นำและจริยธรรมทางธุรกิจของผู้ประกอบการที่สัมพันธ์กับดำเนินงานของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในจังหวัดนนทบุรี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 5(1), 90-103.
ทยากร สุวรรณปักษ์. (2565). จริยธรรมทางธุรกิจและผลการดำเนินงานของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในจังหวัดมุกดาหาร. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 4(1), 46-66.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
พรประสิทธิ์ เด่นโมฬี, สิริฉันท์ สถิรกุล เตชพาหพงษ์, และอัจฉรา จันทร์ฉาย. (2565). การพัฒนาหลักสูตรผู้ประกอบการ 5.0 สำหรับนักศึกษาผ่านการเรียนการสอนออนไลน์โดยใช้แอดดี้โมเดล. วารสาร มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 17(3), 54-63.
พัชรา ตันติประภา, และบัวรัตน์ ศรีนิล. (2553). การสอนจริยธรรมในชั้นเรียนธุรกิจ: มุมมองของนักศึกษาและอาจารย์. วารสารบริหารธุรกิจ, 33(127), 9-34.
วรรณธิดา ยลวิลาส, ปริญญา เรืองทิพย์, และกฤษณะ ชินสาร. (2564). การพัฒนาโปรแกรมการทดสอบแบบปรับเหมาะโดยใช้คอมพิวเตอร์สำหรับการจัดการสอนออนไลน์แบบเปิดกว้างสำหรับมวลชนตามแนวคิดการเรียนรู้ของเครื่องจักร, วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(9), 326-337.
ศิลปพร ศรีจั่นเพชน์. (2552). จริยธรรมทางธุรกิจกับบรรษัทภิบาล, วารสารบริหารธุรกิจ, 32(123), 1-6.
ศุภนารี พิรส, และธรรศนวัตร์ ไชยเยชน์. (2565). จริยธรรมทางธุรกิจที่ส่งผลต่อผลการดำเนินงานของผู้ประกอบการธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมเจเนอเรชันเอกซ์และเจเนอเรชันวายในจังหวัดพิษณุโลก. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 4(1), 1-16.
อรวรรณ แซ่อึ่ง, ประกอบ ใจมั่น, และศิริรัตน์ เพ็ชร์แสงศรี. (2560). รูปแบบการจัดการเรียนรู้ออนไลน์แบบเปิดสำหรับผู้เรียนกลุ่มใหญ่ เพื่อสร้างเสริมสมรรถนะการพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชน สำหรับบุคลากรวิสาหกิจชุมชน, วารสารสวนสุนันทาวิชาการและวิจัย, 11(1), 90-103.
อาภาพร กลิ่นเทศ. (2565). มู้กส์บทเรียนออนไลน์: การให้ที่ไม่มีสิ้นสุด. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(1), 438-452.
Almelhi, A. M. (2021). Effectiveness of the ADDIE Model within an E-Learning Environment in Developing Creative Writing in EFL Students. English Language Teaching, 14(2), 20-36.
Association to Advance Collegiate Schools of Business. (2004). Ethics education in business schools: Report of the ethics education task force to AACSB International’s board of directors. Retrieved September 30, 2022 from https://www.aacsb.edu/-/media/publications/research-reports/ethics-education.pdf?la=en
Chen, W., & Jia, J. (2016). Comparison of online and onsite students’ learning outcomes and experiences in a massively open online course in China. Journal of Educational Technology Development and Exchange (JETDE), 9(1), 5.
Franks, R. A., & Spalding, A. D. (2013). Business ethics as an accreditation requirement: A knowledge mapping approach. Business education & accreditation, 5(1), 17-30.
Gupta, J., & Das, N. (2022). Multidimensional corporate social responsibility disclosure and financial performance: A meta analytical review. Corporate Social Responsibility and Environmental Management. 2022, 1-18.
Ikram, M., Zhou, P., Shah, S. A. A., & Liu, G. Q. (2019). Do environmental management systems help improve corporate sustainable development? Evidence from manufacturing companies in Pakistan. Journal of Cleaner Production, 226, 628–641.
Nuseir, M.T. & Ghandour, A. (2019). Ethical Issues in Modern Business Management. International Journal Procurement Management, 12(5), 592-605.
Peterson, C. (2003). Bringing ADDIE to Life: Instructional Design at Its Best. Journal of Educational Multimedia and Hypermedia, 12(3), 227-241. Norfolk, VA: Association for the Advancement of Computing in Education (AACE). Retrieved September 23, 2022 from https://www.learntechlib.org/primary/p/2074/.
Transparency International. (2021). Corruption Perception Index. Retrieved September 23, 2022 from https://www.transparency.org/en/cpi/2021.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความหรือข้อคิดเห็นใดใดที่ปรากฏในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงครามเป็นวรรณกรรมของผู้เขียน ซึ่งบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
