การเผยแพร่มรดกทางวัฒนธรรมด้วยเทคโนโลยีสมัยใหม่เพื่อแก้ไขความยากจน ของหมู่บ้านไก้เป่าชุน มณฑลกุ้ยโจว

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพมีวัตถุประสงค์  ศึกษากลไกและรูปแบบการใช้อินเทอร์เน็ตในการเผยแพร่มรดกทางวัฒนธรรมด้วยช่องทางพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ และเพื่อศึกษาโอกาสและอุปสรรคของการแก้ไขปัญหาความยากจนโดยใช้สินค้าทางวัฒนธรรมผ่านช่องทางพาณิชย์ การศึกษาครั้งนี้ใช้วิธีการวิจัยเอกสาร โดยศึกษาวิเคราะห์แนวคิด ทฤษฎีและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับประเด็นงานวิจัย วิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลกระทบต่อการดำเนินการนโยบาย ผู้วิจัยใช้ข้อมูลจากเอกสารทางราชการและผลงานทางวิชาการ งานวิจัย บทความ หนังสือพิมพ์และวารสารที่เกี่ยวข้องกับประเด็นการศึกษาทั้งภายในและนอกสาธารณรัฐประชาชนจีน ทำการวิเคราะห์ข้อมูลแล้วนำเสนอผลการวิจัยโดยวิธีพรรณนาวิเคราะห์

ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบการใช้อินเทอร์เน็ตในการเผยแพร่มรดกทางวัฒนธรรมของจีน เกิดจากความร่วมมือ 3 ฝ่าย ได้แก่ ภาครัฐ ภาคเอกชน และชุมชน ภายในแนวคิด Public-Private-Voluntary-Initiative หรือ PPVI มุ่งสร้างโครงสร้างพื้นฐาน ฐานข้อมูล บ่มเพาะบุคลากร บูรณาการวัฒนธรรมกับเศรษฐกิจเชิงสร้างสรรค์เพื่อแก้ไขปัญหาความยากจน 2) โครงสร้างพื้นฐานที่ไม่สมบูรณ์การขาดบุคลากรที่มีความเชี่ยวชาญของหมู่บ้านในชนบทเป็นอุปสรรคสำคัญของการแก้ไขปัญหาความยากจนผ่านช่องทางพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ การผสมผสานระหว่างสินค้าทางวัฒนธรรมกับเทคโนโลยี เป็นการสร้างช่องทางในการขายสินค้าให้กับชุมชน สร้างเศรษฐกิจฐานรากของจีนให้เข้มแข็งและสามารถขจัดความยากจน รวมทั้งสามารถอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมให้คงอยู่สืบไป