การศึกษาพฤติกรรมการเรียนรู้และความต้องการในการพัฒนาทักษะวิชาภาษาอังกฤษผ่านสื่อสังคมออนไลน์ ของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์
DOI:
https://doi.org/10.14456/psruhss.2024.37คำสำคัญ:
พฤติกรรมการเรียนรู้ , ความต้องการในการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษ , สื่อสังคมออนไลน์บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาพฤติกรรมการเรียนรู้ภาษาอังกฤษผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของนักศึกษา 2) เพื่อศึกษาความต้องการในการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของนักศึกษา และ 3) เพื่อเปรียบเทียบความต้องการในการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของนักศึกษา 4) เพื่อศึกษาปัญหาการใช้สื่อสังคมออนไลน์ของนักศึกษา กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาชั้นปีที่ 1 – 4 มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์ ประจำปีการศึกษา 2566 จำนวน 358 คน เครื่องมือที่ใช้คือ แบบสอบถาม และสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบไคสแควร์ (Chi-Square) ผลการวิจัยพบว่า 1) นักศึกษาชั้นปีที่ 1 – 4 มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์ ส่วนใหญ่ใช้ YouTube บ่อยและนานที่สุด โดยเข้าดูเนื้อหาที่เป็นวิดีโอเกี่ยวกับภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันมากที่สุด 2) นักศึกษาชั้นปีที่ 1 – 4 มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์ ส่วนใหญ่มีระดับความต้องการในการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษผ่านสื่อสังคมออนไลน์ เฉลี่ยอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาตามรายด้าน พบว่า ด้านที่มีระดับความต้องการมากที่สุดคือ การพัฒนาทักษะการเขียน 3) ชั้นปีของนักศึกษามีความสัมพันธ์กับความต้องการในการพัฒนาภาษาอังกฤษผ่านสื่อออนไลน์ ที่ระดับนัยสำคัญที่ 0.05 4) นักศึกษามีปัญหาเกี่ยวกับการใช้งานสื่อออนไลน์ในระดับปานกลาง
เอกสารอ้างอิง
กชพร เมฆานิมิตดี. (2564). การศึกษาการใช้ภาษาอังกฤษของนักศึกษาคณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี (รายงานการวิจัย). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
กนกวรรณ นำมา, สูติเทพ ศิริพิพัฒนกุล และไพฑูรย์ ศรีฟ้า. (2564). การพัฒนาสื่อดิจิทัลวิดีโอร่วมกับการเรียนรู้แบบปฏิสัมพันธ์ในชั้นเรียนเพื่อเสริมสร้างทัศนคติเชิงบวกต่อการเรียนวิชาคณิตศาสตร์อย่างมีความสุข. วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรม พระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 64(2), 1-11.
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2563). การรู้ดิจิทัล. สืบค้น 22 ธันวาคม 2566, จาก https://www.mhesi.go.th/
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2559). แผนพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. กรุงเทพฯ: กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร.
กายกาญจน์ เสนแก้ว. (2560). พฤติกรรมการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์ของ Gen-X ในกรุงเทพมหานคร. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
กิตติชัย สุธาสิโนบล. (2562). หลักสูตรและการเรียนรู้แบบดิจิทัล. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์, 20(1), 200-211.
จรินทร อุ่มไกร และไกยสิทธิ์ อภิระติง. (2562). การพัฒนาสื่อดิจิทัลร่วมกับเทคโนโลยีความจริงเสริมโดยอาศัยการเรียนรู้แบบร่วมมือด้วยเทคนิค STAD ในรายวิชาคอมพิวเตอร์ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วารสารโครงงานวิทยาการคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 5(2), 18-27.
จิราภรณ์ ปกรณ์. (2561). เทคโนโลยีโลกเสมือนผสานโลกแห่งความจริง. สืบค้น 22 ธันวาคม 2566, จาก http://www.scimath.org/article-technology/item/7755-ar-augmented-reality
ฐิติพงศ์ เหลืองสุวรรณ, วิไลภรณ์ ฤทธิคุปต์, ลำไย สีหามาตย์ และเกศราพรรณ คงเจริญ. (2566). การศึกษาสภาพปัญหาและความต้องการในการสอนอ่านภาษาอังกฤษอย่างมีวิจารณญาณ ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 9(1), 65-78.
ณิชกุล เสนาวงษ์. (2564). การศึกษาพฤติกรรมการใช้สื่อสังคมออนไลน์ของคนเจเนอเรชันแซด ในยุค New Normal ในกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสยาม.
ถนอมพร (ตันพิพัฒน์) เลาหจรัสแสง. (2561). นวัตกรรมเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการศึกษาในยุคการเรียนรู้ 4.0. เชียงใหม่: ตองสาม ดีไซน์.
ทิศนา แขมมณี. (2557). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 18). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นำพล โชคศิริ และรพีพร สร้อยน้ำ. (2563). ความต้องการของนักศึกษาระดับปริญญาตรี ในการเรียนภาษาอังกฤษ เพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะ สำหรับการประกอบอาชีพในประชาคม เศรษฐกิจอาเซียน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 9(2), 1-18.
บุญชม ศรีสะอาด. (2547). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสน์.
เบญจพร พุ่มนวล. (2560). การพัฒนาตัวบ่งชี้ทักษะการเรียนรู้ผ่านสื่อดิจิทัลของนิสิตระดับปริญญาตรี. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ประภัสสร วัฒนา. (2560). แนวความคิดที่ดีของมาสโลว์ (Maslow) และแนวความคิดอัตถิภาวนิยมของฌอง ปอลซาร์ตร์ (Jean-Paul Sartre) ที่เรื่องราวผ่านนวนิยายเรื่อง “วันหนึ่งในชีวิตของอีวานเดนนิ โซวิช” (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ประวิตร จันทร์อับ. (2561). พฤติกรรมการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์และผลกระทบต่อนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย ในจังหวัดพิษณุโลก (การศึกษาค้นคว้าด้วยตนเองศึกษามหาบัณฑิต). พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พัชรี สุวรรณสอาด. (2560). Thailand 4.0 : ส่งเสริมเยาวชนไทยใส่ใจการอ่าน. วารสารอินทนิลทักษิณสาร, 12(3), 187-209.
ภัทรสุดา ยะบุญวัน. (2564). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ เรื่องการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับการเรียนการสอนด้วยสื่ออินโฟกราฟิกที่ส่งผลต่อการรู้ดิจิทัลของนักศึกษาวิชาชีพครู คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน. (2554). สื่อออนไลน์ Born to be Democracy. กรุงเทพฯ: เคล็ดไทย.
ราชกิจจานุเบกษา. (2560). สาระความรู้สมรรถนะ และประสบการณ์วิชาชีพของผู้ประกอบวิชาชีพครูผู้บริหารสถานศึกษา ผู้บริหารการศึกษา และศึกษานิเทศก์ตามข้อบังคับคุรุสภาว่าด้วยมาตรฐานวิชาชีพ พ.ศ. 2556. ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 130 ตอนพิเศษ 156 ง 12 พฤศจิกายน 2556.
รุ่งอรุณ พรเจริญ และอัมภาภรณ์ พีรวณิชกุล. (2560). ความต้องการของนักศึกษาที่มีต่อสื่อการเรียนรู้ในการศึกษายุคดิจิทัลของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
ลลิตตา ภักดีวานิช. (2565). รูปแบบความรู้เนื้อหาผนวกวิธีสอนและเทคโนโลยีทางภาษาศึกษา เพื่อพัฒนาทักษะการพูดสื่อสารภาษาอังกฤษของนักเรียนมัธยมศึกษายุคพลิกผันดิจิทัล (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วราพร ดำจับ. (2562). สื่อสังคมออนไลน์กับการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้, 7(2), 143-59.
สำนักงานคณะกรรมการการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561–2580 (ฉบับย่อ). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2560). ทักษะด้านดิจิทัลของข้าราชการและบุคลากรภาครัฐเพื่อการปรับเปลี่ยนเป็นรัฐบาลดิจิทัล. สืบค้น 12 พฤศจิกายน 2566, จาก https://www.ocsc.go.th/sites/default/files/w6-2561.pdf
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2563). รายงานผลการสำรวจพฤติกรรมผู้ใช้อินเทอร์เน็ตในประเทศไทย ปี 2563: Thailand Internet User Profile 2020. สืบค้น 12 พฤศจิกายน 2566, จาก https://www.etda.or.th/th/UsefulResource/publications/Thailand-Internet-User-Behavior-2020.aspx
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2574). กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
อภิชาติ เหล็กดี, วรปภา อารีราษฎร์ และฐิติมา ผ่องแผ้ว. (2560). การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสื่อเสมือนจริงเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยเทคนิคเพื่อนคู่คิด. วารสารวิชาการการจัดการเทคโนโลยีสารสนเทศและนวัตกรรม, 4(2), 177-186.
The Open University. (2018). Digital and Information Literacy Framework. Retrieved from http://www.open.ac.uk/libraryservices/pages/dilframework/
We are social, & Hootsuite. (2021). Digital in 2019: Global Overview Report. Retrieved from https://datareportal.com/reports/digital-2021-global-overview-report
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความหรือข้อคิดเห็นใดใดที่ปรากฏในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงครามเป็นวรรณกรรมของผู้เขียน ซึ่งบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
