แนวคิดการบรรเลงแซกโซโฟนในบทเพลงสมัยนิยมของ นายเศกพล อุ่นสำราญ
DOI:
https://doi.org/10.14456/psruhss.2025.34คำสำคัญ:
แนวคิดการบรรเลงแซกโซโฟน , เพลงสมัยนิยม , แซกโซโฟนบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์แนวคิดการบรรเลงแซกโซโฟนในบทเพลงสมัยนิยมของ นายเศกพล อุ่นสำราญ นักแซกโซโฟนชาวไทยที่มีบทบาทสำคัญในวงการดนตรีสมัยนิยมของประเทศไทย การวิจัยมุ่งเน้นการศึกษา แนวคิดที่นายเศกพลได้ใช้ในการบรรเลงแซกโซโฟน โดยผู้วิจัยได้มีการสัมภาษณ์ สังเกตการณ์ และการวิเคราะห์การบรรเลงในบทเพลงที่ได้รับความนิยม โดยผลการวิเคราะห์แนวคิดดังกล่าวผู้วิจัยได้ค้นพบองค์ความรู้สำคัญถึง 4 ด้าน ดังนี้ 1. การฟังเพลงเพื่อวิเคราะห์โครงสร้างและบันไดเสียง 2. การพัฒนาคุณภาพเสียงและสำนวนเฉพาะตน 3. การหลบหลีกทำนองหลักและการประสานกับกลุ่มเครื่องดนตรีชนิดอื่น และ 4. การเลือกบรรเลงในแต่ละท่อนของบทเพลงสมัยนิยม ทั้งนี้เพื่อนำไปใช้เป็นฐานในการถ่ายทอดความรู้ ประสบการณ์ และแรงบันดาลใจให้กับนักแซกโซโฟนรุ่นใหม่ต่อไป
เอกสารอ้างอิง
สุกรี เจริญสุข. (2538). แนวความคิดพื้นฐานในการเรียบเรียงเสียงประสาน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิศนา แขมมณี. (2563). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 22). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรวุฒิ สมัยเทิดศักดิ์. (2563). บทบาทของแซกโซโฟนในวงดนตรีต่าง ๆ. วารสารดนตรีศึกษา, 19(2), 29-42.
Berliner, P. F. (1994). Thinking in jazz: The infinite art of improvisation. Chicago, IL: University of Chicago Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความหรือข้อคิดเห็นใดใดที่ปรากฏในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงครามเป็นวรรณกรรมของผู้เขียน ซึ่งบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
