การศึกษาแนวทางการดำเนินงานเพื่อลดความเสี่ยงของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 39
คำสำคัญ:
แนวทางการดำเนินงาน, การลดความเสี่ยงของสถานศึกษา, สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา 39บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาแนวทางการดำเนินงานเพื่อลดความเสี่ยงของสถานศึกษา
สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 39 กลุ่มผู้ให้ข้อมูล คือ ผู้ทรงคุณวุฒิทางการศึกษา
ด้านการบริหารการศึกษา การบริหารสถานศึกษาการควบคุมภายใน และการบริหารความเสี่ยง ซึ่งประสบการณ์
การทำงานไม่ต่ำกว่า 10 ปี หรือระดับการศึกษาไม่ต่ำกว่าปริญญาโท สาขาการบริหารการศึกษา จำนวน 9 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างการวิเคราะห์ข้อมูล โดยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหาผลการวิจัย พบว่าแนวทางการดำเนินงานเพื่อลดความเสี่ยงของสถานศึกษา ในภาพรวมพบว่า ขั้นตอนการจัดการความเสี่ยงของสถานศึกษา มีแนวทางดังนี้ 1) ควรตระหนักและเห็นความสำคัญเกี่ยวกับการจัดการความเสี่ยง 2) ควรสร้างความรู้ความเข้าใจให้กับบุคลากรของสถานศึกษา 3) ควรจัดทำข้อมูลความเสี่ยงของสถานศึกษา 4) ควรกำหนดให้ดำเนินการวิเคราะห์มูลเหตุของความเสี่ยง 5) ควรมีการวางแผน ดำเนินการ ประเมินผลและติดตามผลในการจัดการความเสี่ยง 6) ควรให้ทุกฝ่ายมีส่วนร่วมในการระดมความคิดเห็นและ
ในรายขั้นตอน พบว่ามีแนวทางการดำเนินงานเพื่อลดความเสี่ยง 5 ประเด็น ดังนี้ ประเด็นที่ 1 สถานศึกษากำหนดให้ทุกฝ่ายวิเคราะห์ความเสี่ยงในอนาคตที่มีผลกระทบต่อวัตถุประสงค์ เป้าหมาย และตัวชี้วัดของ
การบริหารความเสี่ยง ประเด็นที่ 2 สถานศึกษากำหนดให้ทุกฝ่ายรวบรวมข้อมูลความเสี่ยงด้านกลยุทธ์
ด้านการดำเนินการ ด้านการเงิน และด้านกฎระเบียบ ประเด็นที่ 3 สถานศึกษากำหนดให้ทุกฝ่ายคาดคะเน
ความเสี่ยงในด้านกลยุทธ์ ด้านการดำเนินการ ด้านการเงิน และด้านกฎระเบียบ ประเด็นที่ 4 สถานศึกษากำหนดให้ทุกฝ่ายมีวิธีการถ่ายโอนความเสี่ยงด้านกลยุทธ์ ด้านการดำเนินการ ด้านการเงิน และด้านกฎระเบียบ ประเด็นที่ 5 สถานศึกษาดำเนินการติดตามผลการบริหารความเสี่ยงอย่างต่อเนื่องและมีระบบ
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2558). แผนปฏิบัติการ ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2558. กรุงเทพฯ: ม.ป.ท.
กลุ่มตรวจสอบภายในระดับกระทรวง. (2556). คู่มือการบริหารความเสี่ยง. กรุงเทพฯ: ม.ป.ท.
ธร สุนทรายุทธ. (2550). การบริหารจัดการความเสี่ยงทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: เนติกุลการพิมพ์.
ธีระ รุญเจริญ. (2550). ความเป็นอาชีพในการจัดและบริหารการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ:
แอล.ที.เพรส.
นันทนิตย์ ท่าโพธิ์. (2556). การศึกษาสภาพการบริหารความเสี่ยงของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 39. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, พิษณุโลก.
ปสุตา โอษฐ์จันทร์ศรี. (2556). รูปแบบการบริหารความเสี่ยงด้านนโยบายและด้านกลยุทธ์ของโรงเรียนเอกชนระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดกระทรวงศึกษาธิการ. (ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา, ชลบุรี.
พิณสุดา สิริธรังศรี. (2557). รายงานการวิจัยและพัฒนา เรื่อง รูปแบบการบริหารการศึกษาขั้นพื้นฐาน.กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการทางการศึกษา.
วัลลภ มานักฆ้อง และนงลักษณ์ ใจฉลาด. (2559). การศึกษาสภาพการบริหารความเสี่ยงของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 39. ใน การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษาแห่งชาติ ครั้งที่ 36 (The 36th National Graduate Research Conference) (น.217-228). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
ศูนย์เฉพาะกิจคุ้มครองและช่วยเหลือเด็กนักเรียน. (2557). คู่มือการคุ้มครองและช่วยเหลือเด็กนักเรียน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สมหมาย อ่ำดอนกลอย. (2556). บทบาทผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 7(1), 1-7.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา. (2553). แผนบริหารความเสี่ยงของสำนักงาน ก.ค.ศ. ประจำปี งบประมาณ 2553. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา.
สุมนา เสือเอก. (2553). การริหารความเสี่ยงของเรียนอาชีวศึกษาเอกชนในกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์
ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, กรุงเทพ.
Donald, S. M. & Muehlbach. (2008). Risk management content analysis: Understanding the relationship with contenting education planning. Minnesota: Capella University.
Wilson, Jo. & Tingle, John. (1999). Clinical risk modification : a route to clinical governance? /. Oxford: Butterworth-Heinemann.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความหรือข้อคิดเห็นใดใดที่ปรากฏในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงครามเป็นวรรณกรรมของผู้เขียน ซึ่งบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
