การวิเคราะห์เปรียบเทียบสายคัมภีร์พระพุทธศาสนาจีนและบาลีของสิงคาลกสูตร

บทคัดย่อ

     การศึกษาวิจัยด้านพุทธศาสตร์ในต่างประเทศส่วนใหญ่ มักใช้คัมภีร์หลายฉบับในการศึกษาเทียบเคียง เช่น พระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี พระไตรปิฎกภาษาจีน ภาษาทิเบต หรือภาษาสันสกฤต เป็นต้น เพื่อให้เห็นข้อมูลที่รอบด้านและครบถ้วนในประเด็นที่ต้องการศึกษาวิจัย แต่อย่างไรก็ตาม การศึกษาพุทธศาสตร์ส่วนใหญ่ในประเทศไทยมุ่งเน้นการศึกษาเฉพาะในคัมภีร์บาลี เนื่องจากข้อจำกัดหลายประการ เช่น ข้อจำกัดทางด้านภาษา ตลอดจนอาจมีแนวคิดที่ว่าพระไตรปิฎกฉบับภาษาอื่นเป็นของฝ่ายมหายาน และมีเพียงแค่พระไตรปิฎกบาลีเท่านั้นที่เป็นฝ่ายเถรวาท ดังนั้นในบทความนี้ผู้วิจัยได้เลือกศึกษาสิงคาลกสูตรที่มีฉบับคัมภีร์คู่ขนานในคัมภีร์พระพุทธศาสนาจีนมาศึกษาเปรียบเทียบ เพื่อเป็นอีกหนึ่งหลักฐานเพื่อยืนยันว่าพระไตรปิฎกภาษาจีนไม่ใช่ทั้งหมดที่เป็นมหายาน ซึ่งการศึกษาสิงคาลกสูตรในครั้งนี้เป็นการวิจัยคัมภีร์ (Documentary research) ที่อาศัยการเปรียบเทียบจากบาลีและคัมภีร์จีนอีก 4 ฉบับ
     ผลการวิจัยพบว่า คัมภีร์คู่ขนานและใบลานที่ถูกค้นพบเพิ่มเติมมาจากนิกายมหาสังฆิกะ มีเนื้อหาที่ตรงกันมากกว่าร้อยละ 75 ทำให้สามารถวิเคราะห์ได้ว่า สิงคาลกสูตรเป็นพระสูตรดั้งเดิมที่มีมานับตั้งแต่การสังคายนาครั้งที่ 1 ส่วนความแตกต่างประมาณร้อยละ 25 นั้น เป็นผลมาจากการเรียงลำดับเนื้อหาบางส่วนที่ไม่ตรงกัน เช่น เนื้อหาเกี่ยวกับอบายมุข 6 และมิตรแท้มิตรเทียม แต่เนื้อหาอื่นส่วนมากถูกเรียงลำดับไปในทิศทางเดียวกัน และพบว่ามีความแตกต่างในเนื้อหากรณีทิศ 6 (ในกรณีทิศ 6 ไม่ได้นำเสนอผลการวิจัยในบทความนี้)