ตำนานอุรังคธาตุกับการพัฒนาอุตสาหกรรมทางวัฒนธรรมของพระธาตุพนม

ผู้แต่ง

  • อรัญ จำนงอุดม นักวิจัยเชิงพื้นที่อิสระ

คำสำคัญ:

พระธาตุพนม, ตำนานอุรังคธาตุ, พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาตำนานอุรังคธาตุกับการพัฒนาอุตสาหกรรมทางวัฒนธรรมของพระธาตุพนม เป็นการวิจัยแบบเชิงคุณภาพ มีเครื่องมือในการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างและแบบสังเกต โดยมีกลุ่มเป้าหมาย จำนวน 36 คน ที่มาจากการเลือกแบบเจาะจง และทำการตรวจสอบข้อมูลโดยใช้วิธีการตรวจสอบแบบสามเส้า แล้วนำข้อมูลที่ได้จากเอกสารต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องและแบบสัมภาษณ์มาวิเคราะห์ในเชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า ในปัจจุบันวัดพระธาตุพนมได้กลายเป็นพื้นที่พัฒนา “อุตสาหกรรมทางวัฒนธรรม” ที่สำคัญในการนำเอาเรื่องราวของตำนานอุรังคธาตุมาประกอบสร้างและผลิตซ้ำให้อยู่ในรูปแบบของสินค้าทางวัฒนธรรมทั้งหมด 7 ประเภท ได้แก่ 1) สินค้าทางวัฒนธรรม “การบูชาธาตุ” แบ่งออกเป็นการบูชาพระธาตุพนมและการบูชาธาตุบรรพชน 2) สินค้าทางวัฒนธรรมประเภทกิจกรรม “ประเพณีงานนมัสการพระธาตุพนม” 3) สินค้าทางวัฒนธรรมประเภทวัตถุมงคล 4) สินค้าทางวัฒนธรรมประเภทของที่ระลึก 5) สินค้าทางวัฒนธรรมประเภทอาหาร 6) สินค้าทางวัฒนธรรมประเภทเพลงและการแสดง และ 7) สินค้าทางวัฒนธรรมประเภทที่พัก “โฮมสเตย์” สินค้าทางวัฒนธรรมดังกล่าวสะท้อนถึงศักยภาพด้านการท่องเที่ยวของพื้นที่พระธาตุพนมซึ่งคนในสังคมให้ความสนใจอย่างต่อเนื่อง

ประวัติผู้แต่ง

อรัญ จำนงอุดม, นักวิจัยเชิงพื้นที่อิสระ

นักวิจัยเชิงพื้นที่อิสระ

เอกสารอ้างอิง

กฤตยภรณ์ ตันติเศรษฐ. (2555). กระบวนการกลายเป็นสินค้าของประเพณีแห่เทียนพรรษาจังหวัดอุบลราชธานี. (วิทยานิพนธ์). สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์การเมือง คณะเศรษฐศาสตร์ กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กรมศิลปากร. (2522). จดหมายเหตุการณ์บูรณปฏิสังขรณ์องค์พระธาตุพนม ณ วัดพระธาตุพนมวรมหาวิหาร อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม พ.ศ. 2518-2522/คณะกรรมการดำเนินงานบรรจุพระบรมสารีริกธาตุในองค์พระธาตุพนม. กรุงเทพมหานคร กรมศิลปากร.

ณัฐพล มีแก้ว. (2555). ถนนชายโขงเมืองเชียงคาน: การทำวัฒนธรรมให้เป็นสินค้าเพื่อการท่องเที่ยว อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. (วิทยานิพนธ์). สาขาวิชาสังคมวิทยาการพัฒนา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

เบญจวรรณ นาราสัจจ์. (2561). พระธาตุเจดีย์ล้านช้างกับการจัดการมรดกวัฒนธรรมของชุมชนท้องถิ่นสองฝั่งโขง. (วิทยานิพนธ์). สาขาวิชามนุษยศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

พัชนีย์ เมืองศรี. (2556). ก่องข้าว/กระติบข้าวในฐานะที่เป็นสินค้าทางวัฒนธรรม. (วิทยานิพนธ์). สาขาวิชาสังคมวิทยาการพัฒนา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ยุทธพงศ์ มาตย์วิเศษ. (2562). “ตำนานอุรังคธาตุ” หนังสือที่ระลึกงานกฐินพระราชทานมหาวิทยาลัยขอนแก่นประจำปีพุทธศักราช 2562. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ศรีศักร วัลลิโภดม. (2546). ความหมายของพระบรมธาตุในอารยธรรมสยามประเทศ. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.

สุนิสา ประมงค์. (2560). อนุสรณ์สถานวีรกรรมทุ่งสัมฤทธิ์: กระบวนการทำวัฒนธรรมท้องถิ่นให้เป็นสินค้า. (วิทยานิพนธ์). สาขาวิชาสังคมวิทยา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

สมชาติ มณีโชติ. (2554). พระธาตุพนม: ศาสนสถานศักดิ์สิทธิ์ในมิติด้านสัญลักษณ์ทางสังคมวัฒนธรรม. (วิทยานิพนธ์). สาขาวิชาไทศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

อรัญ จำนงอุดม และจักรพันธ์ ขัดชุ่มแสง. (2566). พระธาตุพนม: จากพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์สู่สินค้าทางวัฒนธรรม. (วิทยานิพนธ์). สาขาสหวิทยาการสังคมศาสตร์ คณะมนุษยศาตร์และส้งคมศาสตร์ ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

Gunzelin Schmid Noerr and Edmund Jephcott. (2002). Dialectic of enlightenment Philosophical Fragments MAX HORKHEIMER AND THEODOR W. ADORNO. California: Stanford university press.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-10-08

รูปแบบการอ้างอิง

จำนงอุดม อ. (2025). ตำนานอุรังคธาตุกับการพัฒนาอุตสาหกรรมทางวัฒนธรรมของพระธาตุพนม. วารสารช่อพะยอม, 36(3), 27–44. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/ejChophayom/article/view/283738