ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการนำระบบประกันคุณภาพภายในไปปฏิบัติ: กรณีศึกษาหลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิตในสถาบันอุดมศึกษาของรัฐในประเทศไทย
ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการนำระบบประกันคุณภาพภายในไปปฏิบัติ: กรณีศึกษาหลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิตในสถาบันอุดมศึกษาของรัฐในประเทศไทย
คำสำคัญ:
การนำนโยบายไปปฏิบัติ; การประกันคุณภาพภายใน; หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิตบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการนำระบบประกันคุณภาพภายในไปปฏิบัติภายใต้บริบทของหลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิตในมหาวิทยาลัยรัฐของไทย ผู้วิจัยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพด้วยวิธีการวิเคราะห์แก่นสาระ จากการเก็บข้อมูลเอกสาร และการสัมภาษณ์เชิงลึกจากกลุ่มผู้บริหาร คณาจารย์ และผู้ปฏิบัติงานทางด้านประกันคุณภาพ จากกรณีศึกษาที่เป็นหลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิตในสถาบันอุดมศึกษาของรัฐ จำนวน 6 แห่ง ได้แก่ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ มหาวิทยาลัยพะเยา และมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี จำนวนทั้งสิ้น 29 คน ผลการศึกษาพบว่า ในระดับมหภาค ปัจจัยเกี่ยวกับผู้กำหนดนโยบาย และเนื้อหาสาระของระบบประกันคุณภาพภายในเป็นอุปสรรคในการนำระบบประกันคุณภาพภายในไปปฏิบัติ ในระดับกลาง ปัจจัยเกี่ยวกับนโยบายคุณภาพและการสนับสนุนทรัพยากรต่างๆ เพื่อการประกันคุณภาพของมหาวิทยาลัยต้นสังกัด มีส่วนสนับสนุนการขับเคลื่อนการนำระบบประกันคุณภาพภายในไปปฏิบัติ และในระดับจุลภาค ปัจจัยทางด้านภาวะผู้นำของผู้บริหารคณะและหลักสูตร การสื่อสาร และการบริหารจัดการภายในคณะและหลักสูตรมีส่วนสนับสนุนการขับเคลื่อนการนำระบบประกันคุณภาพภายในไปปฏิบัติ ในขณะที่ปัจจัยทางด้านทัศนคติของบุคลากรภายในคณะและหลักสูตร เป็นอุปสรรคในการนำระบบประกันคุณภาพภายในไปปฏิบัติ และปัจจัยทางด้านการมีส่วนร่วมของบุคลากรภายในองค์การส่วนช่วยสนับสนุนการขับเคลื่อนในหลักสูตรรุ่นใหม่ แต่เป็นอุปสรรคในการขับเคลื่อนภายใต้บริบทของหลักสูตรรุ่นเก่า
Downloads
References
quality dimensions in higher education. Quality Assurance in
Education. 20(4): 408-428.
Albaqami, S. (2015). Implementing Quality Assurance in Saudi Arabia:
A Comparison between the MESO and the MICRO Levels at
PSU. Higher Education Studies. 5(3): 66-81.
Braun, V. and Clarke, V. (2006). Using Thematic Analysis in Psychology.
Qualitative Research in Psychology, 3(2): 77-101.
Berman, P. (1978) The Study of Macro-and Micro- Implementation
Public Policy. 26(2)
Burrell G. Morgan G. (1979). Sociological Paradigms and
Organizational Analysis. London: Heinemann
.
Csizmadia, T., Enders, J. and Westerheizden, D.F. 2008. Quality
Management in Hungarian Higher Education: Organisational
Responses to Government Policy. Higher Education, 56(2),
439-455.
DiMaggio, P.J. & Powell, W.W. (1983). The Iron Cage Revisited:
Institutional Isomorphism and Collective Rationality in
Organizational Fields. American Sociological Review, 48(2),
147-160.
Ehlers, U. (2009). Investigating relationships Understanding quality
culture. Quality Assurance in Education. 17(4): 343-363.
Harvey, L., & Knight, P. T. (1993). Transforming higher education.
Buckingham, England:Society for Research in Higher
Education & Open University Press
Houston, D. (2008). Rethinking quality and improvement in higher
education. Quality Assurance in Education, 16(1), 61-79.
Ingkhathawornwong, W. (2014) The Study of Policy Implementation:
How Far Could We Go?. Journal of Political Science and
Law Kalasin Rajabhat University, (2, July-December). 71-93.
Jarvis, D.S.L. (2014). Policy transfer, neo-liberalism or coercive
institutional isomorphism? Explaining the emergence of a
regulatory regime for quality assurance in the Hong Kong
higher education sector, Policy and Society, 33(3), 237-252
Johnson, R.B. 1997. Examining the validity structure of qualitative
research. Education, 118(2): 282-292.
Lim, D. (2001). Quality Assurance in Higher Education: A Study of
Developing Countries. Aldershot: Ashgate.
Lomas, L. (1999). The Culture and Quality of Higher Education
Institutions: Examining the Links. Quality Assurance in
Education. 7(1): 30-34.
Luangaramsri, P. & Siriphol, A. (2015). Revisiting Quality Assurance in
Sociology and Anthropology. Chiang Mai: Vanida Printing.
Mahony, K., Garavan, T. (2012). Implementing a Quality Management
Framework in a Higher Education Organisation Quality
Assurance in Education. 20(2): 184-200.
Mazmanian, D. & Sabatier, P., eds.,(1981) Effective Policy
Implementation. Lexington, Mass.: D.C. Heath.
Ministry of Education Thailand. (1999). The National Education Act
of 1999. Bangkok: Author.
Ministry of University Affairs. (1990). Thailand’s long-term plan for
higher education. Bangkok: Author.
Mishra, S. (2007). Quality Assurance in Higher Education: An
Introduction. Bangalore: National Printing Press.
Office of Higher Education Commission (OHEC). (2007). Framework of
the Second 15-Year Long Range Plan: 2008-2022. Bangkok,
Thailand: Author.
Office of Higher Education Commission (OHEC). (2007). Manual for
Internal Quality Assurance. Bangkok, Thailand: Pabpim
Printing.
Office of Higher Education Commission (OHEC). (2011). Manual for
Internal Quality Assurance 2010. Bangkok, Thailand: Pabpim
Printing.
Office of Higher Education Commission (OHEC). (2011). Manual for
Internal Quality Assurance 2010. Bangkok, Thailand: Pabpim
Printing.
Office of Higher Education Commission (OHEC). (2015). Manual for
Internal Quality Assurance 2014. Bangkok, Thailand: Pabpim
Printing.
Office of Higher Education Commission (OHEC). (2015). Thailand Qualification
Framework in Public Administration Retrieved from
http://www.mua.go.th/users/tqf-
hed/news/data6/M_D_Public%20Administration_m1.pdf,
February 1st, 2018.
Oliver, C. (1997). Sustainable Competitive Advantage: Combining
Institutional and Resource-based Views. Strategic
Management Journal, 18, 697-713.
Whangmahaporn, P. (2016). What is Civil State from Restore
Happiness to the Nation Program? Governance Journal, 6(2):
1-24.
Wolman, H. (1981). The determinants of program success and failure.
Journal of Public Policy, 1(4): 433-464.
Yin, R.K. (2014). Case Study Research Design and Methods. 5th eds.
Los Angeles: SAGE
