แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองกาฬสินธุ์ อำเภอเมืองกาฬสินธุ์ จังหวัดกาฬสินธุ์

ผู้แต่ง

  • ภัณฑิรา เรืองศรีมั่น หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการพัฒนา คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์
  • จริยา อินทนิล ผู้ช่วยศาสตราจารย์ สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์

DOI:

https://doi.org/10.14456/gjl.2025.15

คำสำคัญ:

แนวทางการพัฒนา, คุณภาพชีวิต, ผู้สูงอายุ, เทศบาลเมืองกาฬสินธุ์

บทคัดย่อ

การศึกษาวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ และแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองกาฬสินธุ์ อำเภอเมืองกาฬสินธุ์ จังหวัดกาฬสินธุ์ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุ จำนวน 377 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่  ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ความถี่ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ใช้การวิเคราะห์พหุคูณถดถอยเชิงเส้น ผลการวิจัย พบว่า ระดับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองกาฬสินธุ์ อำเภอเมือง จังหวัดกาฬสินธุ์ โดยรวมอยู่ในระดับมาก ปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองกาฬสินธุ์ อำเภอเมืองกาฬสินธุ์ จังหวัดกาฬสินธุ์ ได้แก่ ปัจจัยด้านการพึ่งพาตนเอง ปัจจัยด้านพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพ และปัจจัยด้านการส่งเสริมจากหน่วยงานต่าง ๆ สามารถอธิบายการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองกาฬสินธุ์ อำเภอเมือง จังหวัดกาฬสินธุ์ ได้ร้อยละ 53.70 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองกาฬสินธุ์ อำเภอเมือง จังหวัดกาฬสินธุ์ ประกอบด้วย 1. ควรส่งเสริมทักษะในการดำเนินชีวิตประจำวัน พัฒนาความรู้และทักษะการเรียนรู้ตลอดชีวิต ส่งเสริมการพึ่งพาตนเองด้านอาหารและสุขภาพ ส่งเสริมความเข้มแข็งทางจิตใจและความมั่นคงทางเศรษฐกิจ  2. มีการส่งเสริมการออกกำลังกาย การดูแลสุขภาพและการตรวจร่างกาย การฟื้นฟูสมรรถภาพร่างกาย การส่งเสริมโภชนาการที่ดี การจัดการปัจจัยเสี่ยงทางสุขภาพ และ 3. ควรจัดกิจกรรมเชิงสังคมสำหรับผู้สูงอายุ การออกแบบพื้นที่สาธารณะที่เป็นมิตรต่อผู้สูงอายุ การส่งเสริมบทบาทของผู้สูงอายุในครอบครัวและชุมชน   การปรับปรุงพื้นที่สาธารณะทางกายภาพ การสนับสนุนด้านเศรษฐกิจ

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2560). ยุทธศาสตร์กรมกิจการผู้สูงอายุ พ.ศ. 2560 - 2565 ฉบับปรับปรุง ครั้งที่ 2 พ.ศ. 2563. สืบค้นจาก https://www.dop.go.th/th/laws/1/34/817.

กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2567). แผนยุทธศาสตร์กรมกิจการผู้สูงอายุ 20 ปี พ.ศ. 2561-2580. สืบค้นจาก https://www.dop.go.th/th/laws/1/34/817.

กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข (2563). ความหมายของผู้สูงอายุ. สืบค้นจาก https://www.anamai.moph.go.th/.

กัญญา ชื่นอารมณ์และ วลัยนารี พรมลา. (2560). การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ จังหวัดปทุมธานี. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 12(2), 876-887.

ชมพูนุท พรหมภักดิ์. (2556). การมีส่วนร่วมของประชาชนในกระบวนการจัดทำงบประมาณรายจ่ายประจำปีขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาเทศบาลเมืองนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์ปริญญาโท สาขาวิชาการบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

เทศบาลเมืองกาฬสินธุ์. (2566). รายงานการดำเนินงานกิจกรรมผู้สูงอายุของเทศบาล ประจำปี 2566. กาฬสินธุ์: เทศบาลเมืองกาฬสินธุ์.

เทศบาลเมืองกาฬสินธุ์. (2567). จำนวนผู้สูงอายุของเทศบาล ปี 2567. กาฬสินธุ์: เทศบาลเมืองกาฬสินธุ์.

ธันวา บัวมี. (2560). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการศึกษาขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น : กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลหนองแวง อำเภอเมือง จังหวัดอุดรธานี. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาสังคม คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุดรธานี.

นิวัฒน์ สาระขันธ์. (2567). การสร้างเครือข่ายผู้สูงอายุเพื่อแก้ปัญหาการดำรงชีวิตของผู้สูงอายุในจังหวัดกาฬสินธุ์. Journal of Roi Kaensarn Academi, 9(4).

บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่9. กรุงเทพฯ : สุวรีิยาสาส์น.

ปัณณทัต ตันบุญเสริม. (2561). ความสำเร็จของการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในภาคกลางตอนล่าง 1. วารสารรังสิตบัณฑิตศึกษาในกลุ่มธุรกิจและสังคมศาสตร์, 4(1), 129-142.

พนาศักดิ์ เวียงสงค์ ภักดี โพธิ์สิงห์ และยุภาพร ยุภาศ. (2563). รูปแบบการปรับสภาพแวดล้อมทางกายภาพจากกองทุนฟื้นฟูสมรรถภาพที่จำเป็นต่อสุขภาพ จังหวัดมหาสารคาม. วารสารบัณฑิตพัฒนสาร มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 7(1).

พุฒิพันธุ์ จุลคณานุกิจ. (2567). นวัตกรรมเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ. (วิทยานิพนธ์ปริญญาโทสาขาวิชาการพัฒนาสังคมและชุมชน คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา).

ฤทธิชัย ชาแสน. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตพื้นที่อำเภอพรรณานิคม จังหวัดสกลนคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาโท ภาควิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

วาสนา สิทธิกัน. (2560). การปกครองท้องถิ่นไทย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วิไลพร ขำวงษ์, จตุพร หนูสวัสดิ์, วรารัตน์ ประทานวรปัญญา, และ จิดาภา ศิริปัญญา. (2554). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ. วารสารวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ, 22(2), 219-232.

ศรันยา สถิต. (2559). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในตำบลเกาะขนุน อำเภอพนมสารคาม จังหวัดฉะเชิงเทรา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. ฉะเชิงเทรา: มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.

สภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2563). สภาพัฒน์ฯ คาด อีก 20 ปี ไทยจะมีผู้สูงอายุพุ่งถึง 31 เปอร์เซ็นต์. สืบค้นจาก. https://thaitgri.org/?p=39327.

สโรชา อยู่ยงสินธุ์. (2561). ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมสุขภาพและคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเทศบาลเมือง จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารวิชาการ สถาบันการพลศึกษา, 10(1).

สุรีย์วรรณ สีลาดเลา. (2564). ปัจจัยที่มีผลต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในชมรมผู้สูงอายุ ตำบลบางนกแขวก อำเภอบางคนที จังหวัดสมุทรสงคราม. วิทยานิพนธ์ปริญญาโท. กรุงเทพฯ :มหาวิทยาลัยมหิดล.

สุวัฒน์ มหัตนิรันดร์กุล และคณะ. (2540). เปรียบเทียบแบบวัดคุณภาพชีวิตขององค์การอนามัยโลกชุด 100 ตัวชีวัดและ 26 ตัวชีวัด. โรงพยาบาลสวนปรุง: กรมสุขภาพจิต. กระทรวงสาธารณสุข.

อภิวัฒชัย พุทธจร. (2564). การพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุด้วยหลักสูตรโรงเรียนผู้สูงอายุตำบลนาพู่ อำเภอเพ็ญ จังหวัดอุดรธานี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 8(3).

อัญรัช สาริกัลป์ยะ. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 14(2), 163-174.

Collins, D. (1988). Organization Change : Sociology Perspective. New York: Routledge.

Foster, L., & Walker, A. (2015). Active aging and the social inclusion of older adults: Perspectives and practices. Ageing and Society, 35(2), 246-263.

House, J. S. (1981). Work stress and social support. Reading, MA: Addison-Wesley.

Li, X., & Chi, I. (2018). The influence of health behaviors on physical and mental health in older urban adults: A study on healthy aging. Journal of Gerontology Research, 73(5), 425-432.

Mathuranath, P.S., P.J. Cherian, R. Mathew, S. Kumar, A. George, A. Alexander, N. Ranjith and P.S. Sarma. (2005). “Instrumental activities of daily living scale for dementia screening in elderly people.” International Psychogeriatrics 17, 3 : 461 - 474.

Nguyen, L. H., Thu Vu, G., Ha, G. H., Tat Nguyen, C., Vu, H. M., Nguyen, T. Q., Tran, T. H., Pham, K. T. H., Latkin, C. A., & Xuan Tran, B. (2020). Fear of falling among older patients admitted to hospital after falls in Vietnam: prevalence, associated factors and correlation with impaired health-related quality of life. International Journal of Environmental Research and Public Health, 17(7), 2493.

Pender, N. J. (1987). Health promotion in nursing practice (2nd ed.). Norwalk, CT: Appleton & Lange.

Rowe, J. W., & Kahn, R. L. (1997). Successful aging. The Gerontologist, 37(4), 433–440.

Taro Yamane. (1973). Statistics: an introductory analysis. New York: New York: Harper. & Row.

United Nations, Department of Economic and Social Affairs, Population Division (2017). World Population Prospects: The 2017 Revision.

World Health Organization. (2011). Global health and aging report. World Health Organization. Retrieved from https://www.who.int/ageing/publications/global_health.pdf.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-16

รูปแบบการอ้างอิง

เรืองศรีมั่น ภ., & อินทนิล จ. (2025). แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองกาฬสินธุ์ อำเภอเมืองกาฬสินธุ์ จังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารการบริหารปกครอง มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์, 14(1), 312–335. https://doi.org/10.14456/gjl.2025.15