สุนทรียภาพของอาคารเก่า แขวงสะหวันนะเขต สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว สู่การสร้างสรรค์ผลงานจิตรกรรมร่วมสมัย

Main Article Content

เรืองศักดิ์ ปัดถาวะโร

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงสร้างสรรค์เรื่อง “สุนทรียภาพของอาคารเก่า แขวงสะหวันนะเขต สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว สู่การสร้างสรรค์ผลงานจิตรกรรมร่วมสมัย” มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสุนทรียภาพของอาคารเก่าในแขวงสะหวันนะเขต 2) เพื่อสร้างสรรค์ผลงานจิตรกรรมร่วมสมัย กลุ่มเป้าหมายประกอบด้วยผู้รู้ 10 คน ผู้ปฏิบัติ 10 คน และผู้ที่เกี่ยวข้อง 5 คน ใช้วิธีเก็บข้อมูลทั้งเอกสารและภาคสนาม ได้แก่ การสำรวจ สังเกต และสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลตามแนวคิดประวัติศาสตร์จากคำบอกเล่า แนวคิดการอนุรักษ์เชิงปรับใช้ และทฤษฎีการทำให้เป็นสินค้า การสร้างสรรค์ผลงานใช้ทฤษฎีสุนทรียศาสตร์และสัญญะวิทยา นำเสนอผลในเชิงพรรณนาวิเคราะห์พร้อมภาพประกอบ ผลการศึกษาพบว่าสุนทรียภาพของอาคารเก่า สามารถจำแนกได้ 5 ด้าน ได้แก่ 1) รูปแบบอาคารเก่ายุคอาณานิคมฝรั่งเศส 2) การอนุรักษ์เชิงปรับใช้ที่สะท้อนการอยู่ร่วมกันของอดีตและปัจจุบัน 3) คุณลักษณะของวัสดุและพื้นผิวที่แสดงร่องรอยแห่งกาลเวลา 4) บรรยากาศที่สะท้อนวัฒนธรรมร่วมสมัย 5) เรื่องราวที่เชื่อมโยงอดีตกับปัจจุบัน กระบวนการสร้างสรรค์ประกอบด้วย 1) เนื้อหา ถ่ายทอดความสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรมร่วมสมัยกับอาคารเก่า 2) รูปแบบ กึ่งนามธรรม 3) เทคนิค สีน้ำมันบนผ้าใบ โดยเน้นแสงไฟนีออนเป็นสัญลักษณ์ของความร่วมสมัยและพื้นผิวที่สื่อถึงร่องรอยเวลา ผลงานสะท้อนแนวคิดการอนุรักษ์เชิงปรับใช้และการตีความสุนทรียภาพใหม่ เชื่อมโยงประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม และสังคมร่วมสมัย พร้อมเสนอกรอบการพัฒนาผลงานจิตรกรรมร่วมสมัยที่เกี่ยวข้องกับภูมิทัศน์วัฒนธรรม ซึ่งเป็นงานสร้างสรรค์ที่สะท้อนการอยู่ร่วมกันของสิ่งใหม่และสิ่งเก่าในบริบทสังคมร่วมสมัย

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ปัดถาวะโร เ. . (2025). สุนทรียภาพของอาคารเก่า แขวงสะหวันนะเขต สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว สู่การสร้างสรรค์ผลงานจิตรกรรมร่วมสมัย. วารสารศิลปกรรมและการออกแบบแห่งเอเชีย, 6(2), 83–105. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/jaad/article/view/284307
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กองคำ วันเทือ. (2565, 26 มกราคม). สัมภาษณ์. โรงเรียนวิจิตรศิลป์ชั้นกลาง, แขวงสะหวันนะเขต, สปป. ลาว. (อ้างอิงในข้อความ)

ชัชพล ทรงสุนทรวงศ์. (2562). การสร้างและการปรับเปลี่ยนวัฒนธรรมสู่การเป็นสินค้าทางการท่องเที่ยวของชาวมอญ เกาะเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. วารสารวิจัยและพัฒนา มจธ., 42(3), 155–168.

ณัฏฐนันท์ ภูเบศพินธคุปต. (2561). สัทวิทยาชาติพันธุ์เพื่อความสัมพันธ์ตามแนวชายแดนไทย–ลาวและไทย–กัมพูชา. วารสารคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 2(1), 78–98.

ปกรณ์ พัฒนานุโรจน์ & สุธน คงศักดิ์ตระกูล. (2563). ลักษณะทางสถาปัตยกรรมของตึกแถวในพื้นที่ย่านเมืองเก่าท่าแขก แขวงคำม่วน สปป. ลาว. วารสารสิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างวินิจฉัย, 19(2), 23–41.

ประจวบ จันทร์หมื่น. (2562). ระบบโลจิสติกส์เพื่อการท่องเที่ยวเชื่อมโยงตามลำน้ำโขงไทย–ลาว: กรณีศึกษา พื้นที่เขตเศรษฐกิจพิเศษมุกดาหาร–สะหวัน–เซโน และนครพนม–ท่าแขก. วารสารด้านการบริหารรัฐกิจและการเมือง, 8(1), 45–63.

เรืองศักดิ์ ปัดถาวะโร. (2562). ตำราการวาดภาพทิวทัศน์ด้วยเทคนิคสีน้ำมัน [E-book]. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.

วะนิลา ออนประดิษ. (2560). ผลกระทบของการนำรูปแบบการบริหารแบบเศรษฐกิจพิเศษที่มีต่อชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนแขวงสะหวันนะเขต สปป. ลาว. วารสารการบริหารท้องถิ่น, 10(2), 44–69.

สถานกงสุลใหญ่ ณ แขวงสะหวันนะเขต. (2565). ข้อมูลทั่วไปแขวงสะหวันนะเขต สปป. ลาว. สืบค้นเมื่อ 7 เมษายน 2567, จาก https://savannakhet.thaiembassy.org/th/content/106026.

สถานเอกอัครราชทูตไทย ณ เวียงจันทน์. (2566). แผนที่แขวงสะหวันนะเขต สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว [Map]. สืบค้นเมื่อ 10 กันยายน 2566, จาก https://savannakhet.thaiembassy.org/th/content/106026

สัญญา ชีวะประเสริฐ. (2555). ความทรงจำของเมืองสองฝั่งแม่น้ำโขง: มุกดาหาร และสะหวันนะเขต. วารสารประวัติศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 49–60.

อานัน จันทสอน. (2565, 27 มกราคม). สัมภาษณ์. พนักงานร้านกาแฟพาสุกคาเฟ, แขวงสะหวันนะเขต, สปป. ลาว.

อรรถพล ศิริเวชพันธุ์. (2566). อัตลักษณ์และการตลาดการท่องเที่ยวแบบจุดหมายปลายทางเดียว เชื่อมโยงไทย–ลาว: กรณีศึกษาพื้นที่เขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษ มุกดาหาร–สะหวันนะเขต–เซโน และนครพนม–ท่าแขก. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 19(2), 162–194.

Arasse, D. (2001). Anselm Kiefer. New York, NY: Harry N. Abrams.

Avrami, E., Macdonald, S., Mason, R., & Myers, D. (Eds.). (2019). Values in heritage management: Emerging approaches and research directions. Getty Conservation Institute.

Bullen, P. A., & Love, P. E. D. (2011). Adaptive reuse of heritage buildings: Sustaining an icon or eyesore. Structural Survey, 29(5), 411–421.

Candy, L., & Edmonds, E. A. (2018). Practice-based research in the creative arts: Foundations and futures from the front line. Leonardo, 51(1), 63–69.

Clement Greenberg. (2000). Homemade esthetics: Observations on art and taste. Oxford, UK: Oxford University Press.

Dubuffet, J. (1966). Asphyxiating culture and other writings. London, UK: The Arts Council of Great Britain.

Riegl, A. (1982). The modern cult of monuments: Its character and origin. Oppositions, 25, 20–51.

Schön, D. A. (1983). The reflective practitioner: How professionals think in action. Basic Books.

Sullivan, G. (2010). Art practice as research: Inquiry in the visual arts (2nd ed.). SAGE.