วิธีการสอนการอิมโพรไวส์สำหรับเบสไฟฟ้าของวิชชุเดช เนตรสิน

ผู้แต่ง

  • เอกพล ยาท่วม คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร จังหวัดพิษณุโลก 65000
  • ณัฏฐนิช นักปี่ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร จังหวัดพิษณุโลก 65000

DOI:

https://doi.org/10.14456/psruhss.2025.33

คำสำคัญ:

วิธีการสอน , อิมโพรไวส์ , เบสไฟฟ้า

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิธีการสอนการอิมโพรไวส์สำหรับเบสไฟฟ้าของวิชชุเดช เนตรสิน โดยใช้รูปแบบวิจัยเชิงคุณภาพ  ใช้วิธีการสัมภาษณ์แบบเป็นทางการ แบบไม่เป็นทางการ และการสังเกตแบบมีส่วนร่วม แบบไม่มีส่วนร่วม ผลวิจัยพบว่า วิธีการสอนการอิมโพรไวส์สำหรับเบสไฟฟ้าของวิชชุเดช เนตรสิน เริ่มจากการทดสอบผู้เรียนในหลาย ๆ ด้าน ได้แก่ บันไดเสียง (Scale) ความสัมพันธ์ระหว่างบันไดเสียงเมเจอร์และไมเนอร์ (Relative Major scale and Minor scale) อาร์เปจโจ (Arpeggio) จังหวะ (Rhythm) การแบ่งส่วนย่อยของจังหวะ (Subdivision) และการควบคุมนิ้วมือซ้ายและขวา เพื่อประเมินความเข้าใจ ความสามารถพื้นฐานของผู้เรียน จากนั้นกำหนดแนวทางการเรียนการสอน กำหนดเนื้อหาสาระปรับวิธีการสอนให้เหมาะสมกับผู้เรียน และตรงกับหลักการและแนวคิดของผู้สอน คือ 1) ความเข้าใจองค์รวมในการปฏิบัติพื้นฐานเบสไฟฟ้า 2) ทฤษฎี การเรียนรู้ทฤษฎีดนตรีเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับการพัฒนาทักษะการอิมโพรไวส์อย่างมีประสิทธิภาพ 3) การปฏิบัติจริง โดยผู้สอนจะใช้วิธีการสอนโดยการบรรยายและการสาธิต เพื่อให้ผู้เรียนปฏิบัติตาม แนะนำและแก้ไข รวมถึงการใช้สื่อการสอนประเภท เอกสาร ตำรา และสื่อโซเชียลมีเดีย (Social Media)  นอกจากนี้ผู้สอนจะมีการประเมินผู้เรียนในเรื่องความถูกต้องของจังหวะ ตำแหน่งการวางมือของมือซ้ายและมือขวา ความถูกต้องและความต่อเนื่องของเสียง รวมถึงการถ่ายทอดอารมณ์ เพื่อให้ผู้เรียนได้รับการติดตามพัฒนาการอย่างต่อเนื่อง

เอกสารอ้างอิง

กมลธรรม เกื้อบุตร. (2564). กีตาร์ไฟฟ้า: แนวคิด ทฤษฎีและเทคนิคสำหรับการอิมโพรไวส์. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.

ณรุทธ์ สุทธจิตต์. (2544). พฤติกรรมการสอนดนตรี (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ณัชชา พันธุ์เจริญ. (2552). ทฤษฎีดนตรี (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: เกศกะรัต.

ทิศนา เขมมณี. (2562). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 23). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ราชบัณฑิตยสภา. (2561). พจนานุกรมศัพท์ดนตรีสากลฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ: ศรีเมืองการพิมพ์จำกัด.

สมนึก อุ่นแก้ว. (2555). ทฤษฎีดนตรีแนวปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 9). อุดรธานี: มิวสิคโก.

สุประวัติ จำเพียร และณรงค์ชัย ปิฎกรัชต์. (2558). แบบฝึกซ้อมเพื่อการพัฒนาท่าทางการปฏิบัติกีตาร์เบสไฟฟ้าเบื้องต้น. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2(1), 60–71.

อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2553). หลักการสอน (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

Berliner, P. F. (1994). Thinking in jazz: The infinite art of improvisation. Chicago, IL: University of Chicago Press.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

22-12-2025

รูปแบบการอ้างอิง

ยาท่วม เ. ., & นักปี่ ณ. . (2025). วิธีการสอนการอิมโพรไวส์สำหรับเบสไฟฟ้าของวิชชุเดช เนตรสิน . วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 19(2), 503–516. https://doi.org/10.14456/psruhss.2025.33

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย