The Factors Related to Constructive Communication in Social Media of Undergraduate Students in Bangkok
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this research was to study the level of constructive communication behaviors in social media; to predict constructive communication behaviors through the personal factors, i.e. attitude toward constructive communication in social media and empathy, and the social factors, i.e. modeling influences and social support. Sample of the study were 360 undergraduate students from public autonomous and private universities in Bangkok by Stratified Sampling and Purposive Sampling population. Questionnaires were used as means of data collection. Then the data were analyzed by Pearson’s Product Moment Correlation Coefficient and Enter Multiple Regression. The result of this research were as follows 1) The undergraduate students in Bangkok had the constructive communication behaviors in social media scale in high level; 2) The personal factors and the social factors had positive correlation with constructive communication behaviors in social media of undergraduate students in Bangkok with a statistical significance of .01 level; and 3) The personal factors and the social factors ; all together were co-predictors of constructive communication behaviors in social media 65.0 of percentage with a statistical significance of .01 level. The result revealed that the important predictors of constructive communication behaviors in social media were attitude toward constructive communication in social media, empathy, family models and friend models.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1.The articles published in the Journal of Faculty of Applied Arts are the copyright of the journal. The use of the contents, texts, opinions, pictures, tables or any parts of the articles to be published in any format for the commercial use must be officially allowed in a written form by the authorized person of the editorial team.
2.The opinion exists in each article is the author’s responsibility. The editorial team of the Journal of Faculty of Applied Arts (FAA lecturers, staff, and any personnel) will not take any responsibility on that. The author of each article is the only person who will take full responsibility for his or her own article.
References
กชกร บุญยพิทักษ์สกุล และพิชญาณี พูลพล. (2561). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการใช้สื่อสังคมออนไลน์อย่างรู้เท่าทันของนักศึกษาปริญญาตรีในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนคริน ทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
กนกวรรณ แก่นนาคำ และปิยะนันท์ หิรัณย์ชโลทร. (2558). การพัฒนาชุดกิจกรรมการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองสูงอายุเพื่อส่งเสริมความเข้าใจผู้อื่นในเด็กปฐมวัย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพมหานคร.
กรรณิการ์ พันทอง, นันทา สู้รักษา และองอาจ นัยพัฒน์. (2550). การศึกษาและพัฒนาความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นของนักเรียนวัยรุ่น (ปริญญานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
กองสถิติเศรษฐกิจ สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2563). สรุปผลที่สำคัญ การสำรวจการมีการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในครัวเรือน พ.ศ. 2562. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.
กุลนารี เสือโรจน์ และสมสุข หินวิมาน. (2556). พฤติกรรมการสื่อสารของวัยรุ่นในพื้นที่สาธารณะบนเว็บไซต์เครือข่ายสังคมออนไลน์เฟซบุ๊ก (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพมหานคร.
คันธิรา ฉายาวงศ์ และรุ้ง ศรีอัษฎาพร. (2555). การสื่อสารที่ไม่สร้างสรรค์ในสื่อสังคมออนไลน์ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
ฆีร อักษรทิพย์ และฉัฐวีณ์ สิทธิ์ศิรอรรถ. (2561). ปัจจัยทางจิตสังคมที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการรังแกผ่านพื้นที่ไซเบอร์ของวัยรุ่นในกรุงเทพมหานคร (ปริญญานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
จินตนา ตันสุวรรณนนท์, ปิ่นกนก วงศ์ปิ่นเพ็ชร์ และชัญญา ลี้ศัตรูพ่าย. (2553). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการบริโภคสื่อด้วยปัญญาของนักศึกษาระดับอุดมศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 16(1), 122-135.
เจษฎา อังกาบสี. (2561). จิตวิทยาพัฒนาการ. กรุงเทพมหานคร: แดเนกซ์อินเตอร์คอร์ปอเรชั่น.
ชัญญา ลี้ศัตรูพ่าย และชาญ รัตนะพิสิฐ. (2557). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของทักษะการสื่อสารแบบกัลยาณสนทนาของวัยรุ่นตอนปลาย ในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 20(2), 171-187.
ฐิติกาญจน์ อัศตรกุล, ดุษฎี เจริญสุข และวรชัย วิริยารมภ์. (2554). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการใช้อินเทอร์เน็ตในทางที่ผิดของวัยรุ่นตอนกลาง ในเขตพระนคร กรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์, กรุงเทพมหานคร.
ณัฐกาญจน์ กอมณี, ชัญญา ลี้ศัตรูพ่าย และวิธัญญา วัณโณ. (2559). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการเปิดรับสื่อสังคมออนไลน์อย่างมีวิจารณญาณ ของนิสิตชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
ทัศนีย์ สุริยะไชย และนิยะดา จิตต์จรัส. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างการตระหนักรู้ในตนเองกับการร่วมรู้สึกในวัยรุ่น (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
ธนพัทธ์ จันท์พิพัฒน์พงศ์ และอังศินันท์ อินทรกำแหง. (2559). ปัจจัยภายในบุคคลและสภาพแวดล้อมทางสังคมที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการใช้เฟซบุ๊กด้วยปัญญาของนักศึกษาปริญญาตรีในเขตกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
นพรุจน์ อุทัยทวีป และเสรี ใหม่จันทร์. (2560). ผลของการให้การปรึกษารายบุคคลตามแนวคิดของโรเจอร์สที่มีต่อการเข้าถึงใจของนักศึกษามหาวิทยาลัย (การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.
นุชรีรัตน์ ขวัญคำ และกุลทิพย์ ศาสตระรุจิ. (2550). รูปแบบการใช้สื่ออินเตอร์เน็ตของกลุ่มวัยรุ่นในเขตกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, กรุงเทพมหานคร.
ประณต เค้าฉิม. (2549). จิตวิทยาวัยรุ่น. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาจิตวิทยา คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.
ประไพพรรณ ภูมิวุฒิสาร. (2530). จิตวิทยาวัยรุ่น. กรุงเทพมหานคร: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปราณี จ้อยรอด, ลัดดาวัลย์ เกษมเนตร และประทีป จินงี่. (2552). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการรับสื่ออินเทอร์เน็ตอย่างมีวิจารณญาณ ของนักเรียนช่วงชั้นที่ 4 ในเขตกรุงเทพมหานคร (ปริญญานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
พัชนี เชยจรรยา, เมตตา วิวัฒนานุกูล และถิรนันท์ อนวัชศิริวงศ์. (2541). แนวคิดหลักนิเทศศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: ข้าวฟ่าง.
พนารัตน์ พรมมา, สุวพร เซ็มเฮง และละเอียด รักษ์เผ่า. (2555). การศึกษาความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการใช้อินเทอร์เน็ตของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
พลรพี ทุมมาพันธ์, ดุษฎี โยเหลา, สิริพันธุ์ สุวรรณมรรคา และวินัย ดำสุวรรณ. (2554). ผลการใช้โปรแกรมกำกับตนเองร่วมกับการสนับสนุนทางสังคมของครูที่มีต่อพฤติกรรมการเรียนของนักเรียนระดับประถมศึกษาที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำกว่าความสามารถที่แท้จริง (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
พิรงรอง รามสูต. (2558). "ประทุษวาจา" กับโลกออนไลน์. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิเพื่อการศึกษาประชาธิปไตยและการพัฒนา(โครงการจัดพิมพ์คบไฟ).
ภาณุวัฒน์ กองราช และกมลพรรณ โอฬาพิริยกุล. (2554). การศึกษาพฤติกรรมการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์ของวัยรุ่นในประเทศไทย : กรณีศึกษา Facebook (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพมหานคร.
รวิตา ระย้านิล และจรุงกุล บูรพวงศ์. (2553). อิทธิพลของรูปแบบความผูกพันต่อลักษณะนิสัยการให้อภัย: ทวิโมเดลแข่งขันโดยมีตัวแปรการรู้ซึ้งถึงความรู้สึกของผู้อื่นและการหมกมุ่นครุ่นคิดเป็นตัวแปรส่งผ่าน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
วรวรรณ บุญเดช, เสกสรรค์ ทองคำบรรจง และชวลิต รวยอาจิณ. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมที่พึงประสงค์ในการใช้อินเทอร์เน็ตของนักเรียนช่วงชั้นที่ 3 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 1 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
วลัยรัตน์ วรรณโพธิ์, ลัดดาวัลย์ เกษมเนตร และประณต เค้าฉิม. (2545). ผลการใช้กิจกรรมฝึกความรู้สึกไวที่มีต่อการร่วมรู้สึกของเด็กวัยเริ่มรุ่น (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
วันวิสา สรีระศาสตร์, งามตา วนินทานนท์ และนำชัย ศุภฤกษ์ชัยสกุล. (2554). ปัจจัยเชิงสาเหตุด้านสถานการณ์ทางสังคม และการมีภูมิคุ้มกันทางจิตที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการใช้อินเทอร์เน็ตอย่างสร้างสรรค์และปลอดภัยของนักเรียนหญิงระดับมัธยมศึกษาในโรงเรียนที่เข้าร่วมและไม่เข้าร่วมโครงการส่งเสริมการใช้อินเทอร์เน็ตอย่างสร้างสรรค์และปลอดภัย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
สมทรง ตันประเสริฐ, อารี พันธ์มณี และกมลรัตน์ กรีทอง. (2544). การเปรียบเทียบผลของการใช้สถานการณ์จำลองและการใช้ตัวแบบที่มีต่อพฤติกรรมการป้องกันการล่วงเกินทางเพศของนักเรียนหญิง ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนไทยนิยมสงเคราะห์ เขตบางเขน กรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
สรียา โชติธรรม และอภิชญา ไชยวุฒิกรณ์วานิช. (2553). อิทธิพลตัวแปรส่งผ่านของการรู้ซึ้งถึงความรู้สึกของผู้อื่น และอิทธิพลตัวแปรกำกับของเพศต่ออิทธิพลการสนับสนุนจากครอบครัวและสภาพการแข่งขันทางการเรียนต่อความก้าวร้าวและการช่วยเหลือ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2548). เอกสารการสอนชุดวิชาพฤติกรรมวัยรุ่น = Adolescent Behavior (พิมพ์ครั้งที่ 12). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สุชา จันทน์เอม. (2544). จิตวิทยาทั่วไป (พิมพ์ครั้งที่ 13). กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
สำนักงานปลัดกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2564). นักศึกษารวม 2563 ภาคเรียนที่ 1 ในสถาบันอุดมศึกษาทั้งหมด จำแนกตาม สถาบัน/กลุ่มสถาบัน/เพศ/ระดับการศึกษา/คณะ/ชื่อสาขาวิชา/(จังหวัดที่ตั้งสถาบัน). สืบค้นจาก http://www.info.mhesi.go.th/newinfo/stat_std_all.php
อุสา สุทธิสาคร. (2559). จิตวิทยาวัยรุ่น. กรุงเทพมหานคร: สามลดา.
The Flight 19 Agency. (2563). สรุป จำนวนผู้ใช้งาน อายุ % ชายหญิงของ social media platform ตัวท็อปของเมืองไทย. สืบค้นจาก https://www.facebook.com/twfdigital/photos/a.440533022773/10158315530587774
Bandura, A. (1989). Social cognitive theory. In R. Vasta (Ed.), Annals of child development. Vol. 6. Six theories of child development. Greenwich, CT: JAI Press.
Connors, J. V. (2013). Constructive communication. Retrieved from https://www.academia.edu/4148355/ Constructive_Communication
Egan, G. (1994). The skilled helper: A problem-management approach to helping (5th ed.). Pacific Grove, CA: Brooks/Cole.
Erikson, E. H. (1963). Childhood and society (2nd ed.). New York, USA: W. W. Norton & Company.
Erikson, E. H. (1968). Identity, youth and crisis. New York, USA: W. W. Norton & Company.
Faul, F., Erdfelder, E., Lang, A.-G., & Buncher, A. (2007). G*Power 3: A flexible statistical power analysis program for the social, behavioral, and biomedical sciences. Behavior Research Methods, 39(2), 175-191.
Goleman, D. (1998). Working with emotional intelligence. New York, USA: Bantam Books.
Goleman, D., & Ekman, P. (2007). Three kinds of empathy: cognitive, emotional, compassionate. Retrieved from http://www.danielgoleman.info/three-kinds-of-empathy-cognitive-emotional-compassionate/
Hood, J. N., Jacobson, R. P., & Jacobson, K. J. L. (2017). The impact of self-esteem and empathy on the relationship between workplace bullying and attachment style. Review of Integrative Business & Economics Research, 6(4), 104-118.
Hurlock, E. B. (1968). Developmental psychology (3rd ed.). New York, USA: McGraw-Hill.
Suler, J. (1999). To get what you need: Healthy and pathological internet use. CyberPsychology and Behavior, 2, 385-394.
Thomson, K. (n.d.). Social psychology. Retrieved from https://slideplayer.com/slide/13737357/
Valkenburg, P. M., Schouten, A. P., & Peter, J. (2005). Adolescents' identity experiments on the internet. New Media Society, 7(3), 383-402.
