Assessing of secondary city tourism promotion policies for career and income development in Nakhon Si Thammarat and Phatthalung provinces

Main Article Content

Amnuay Yuttitham
Phasai Samart
Jumpol Nimpanich
Pathan Suwanmongkol

Abstract

การวิจัยเรื่อง การประเมินผลนโยบายส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองรองเพื่อการพัฒนาอาชีพและรายได้ในพื้นที่จังหวัดนครศรีธรรมราชและจังหวัดพัทลุง มีวัตถุประสงค์ของการวิจัย ดังนี้ 1) เพื่อประเมินผลสัมฤทธิ์ในระดับผลผลิต ผลลัพธ์ และผลกระทบของนโยบายส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองรองเพื่อการพัฒนาอาชีพและรายได้ในพื้นที่จังหวัดนครศรีธรรมราชและจังหวัดพัทลุง 2) เพื่อศึกษาปัญหา อุปสรรค และแนวทางการปรับปรุงแก้ไขนโยบายส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองรองเพื่อการพัฒนาอาชีพและรายได้ในพื้นที่จังหวัดนครศรีธรรมราชและจังหวัดพัทลุง ในการวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพและวิธีการวิจัยเชิงปริมาณร่วมกัน โดยใช้ข้อมูลจาก 3 แหล่ง ได้แก่ 1) การสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 2) การวิจัยเอกสาร และ 3) การสำรวจความพึงพอใจของประชาชนเกี่ยวกับนโยบายส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองรองเพื่อการพัฒนาอาชีพและรายได้ในพื้นที่จังหวัดนครศรีธรรมราชและจังหวัดพัทลุง ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการประเมินผลสัมฤทธิ์ในระดับผลผลิต พบว่า รัฐบาลได้สนับสนุนส่งเสริมพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว และมีการบูรณาการการดำเนินกิจกรรมร่วมกันระหว่างภาครัฐ ภาคเอกชน และภาคประชาชน สำหรับผลการประเมินผลสัมฤทธิ์ในระดับผลลัพธ์ พบว่า มีปริมาณนักท่องเที่ยวเพิ่มมากขึ้น ทำให้เกิดการขยายตัวทางเศรษฐกิจสูงขึ้น เกิดการสร้างงานและสร้างรายได้ให้กับชุมชน และสร้างความยั่งยืนให้ภาคอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว และผลการประเมินผลสัมฤทธิ์ในระดับผลกระทบ พบว่า ทรัพยากรธรรมชาติ เกิดความเสื่อมโทรม และขาดความพร้อมในการรักษาความปลอดภัยและการอำนวยความสะดวก และ 2) ผลการศึกษาปัญหาและอุปสรรคของนโยบาย พบว่า ยังมีปัญหาและอุปสรรคในหลากหลายมิติ การปฏิบัติภารกิจส่งเสริมการท่องเที่ยวยังขาดความร่วมมือกับทุกภาคส่วนรอบด้าน ทำให้ประสิทธิภาพในการดำเนินนโยบายลดลง ดังนั้น ควรประสานกับทุกภาคส่วนในการทำงาน และการขอสนับสนุนงบประมาณเพื่อเพิ่มศักยภาพและประสิทธิภาพด้านการท่องเที่ยว ทำให้เกิดการสร้างงาน      สร้างอาชีพ รวมทั้งเป็นการสร้างรายได้ให้กับชุมชนเพื่อสร้างชุมชนที่ยั่งยืนต่อไป

Article Details

Section
Research Articles

References

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2561). สถานการณ์การท่องเที่ยวปี 2561 และแนวโน้มปี 2562. สืบค้นจาก:https://www.mots.go.th/ewt_dl_link.php?nid=11273

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). รายงานภาวะเศรษฐกิจท่องเที่ยว. ฉบับที่ 1 กรกฎาคม –กันยายน 2562. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

กรมการท่องเที่ยว. (2562). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวของประเทศ พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพมหานคร: พีดับบลิว ปริ้นติ้ง.

กรมการปกครอง. (2561). ประกาศสำนักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่องจำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักรแยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่างๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2561. สืบค้นจาก http://stat.bora.dopa.go.th/stat/pk/pk_61.pdf 2561

ชคัตตรัย รยะสวัสดิ์. (2558). การประเมินผลนโยบายรับจำนำมันสำปะหลัง : ศึกษากรณีภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารราชพฤกษ์, 13(2), 33-40.

ชาญชัย จิตรเหล่าอาพร. (2552). การบริหารจัดการงานท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร: สมาคมรัฐศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์.

ทศพร ศิริสัมพันธ์. (2551). ทิศทางและแนวโน้มของรัฐประศาสนศาสตร์. ใน ประมวลสาระชุดวิชาแนวคิดทฤษฎีและหลักการรัฐประศาสนศาสตร์หน่วยที่ 15. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ทิพาวดี เมฆสวรรค์. (2543). การบริหารแบบมุ่งผลสัมฤทธิ์. กรุงเทพมหานคร: อรุณการพิมพ์.

ประไพ ศิวะลีราวิลาศ. (2549). การพัฒนารูปแบบการศึกษาโดยใช้ชุมชนเป็นฐานเพื่อพัฒนาทุนทางสังคม (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย). สืบค้นจาก http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789 /13398

เปรมณัช โภชนสมบูรณ์. (2561). การประเมินผลนโยบาย/แผนพัฒนากรุงเทพมหานครสู่เมืองน่าอยู่ : แผนพัฒนาสิ่งแวดล้อม ในช่วงระยะเวลา พ.ศ. 2548 – 2558. วารสารรังสิตบัณฑิตศึกษาในกลุ่มธุรกิจและสังคมศาสตร์, 4(2), 1-14.

ภูมิศักดิ์ ราศรี. (2554). แบบจำลองการประเมินผลโครงการกรณีแบบจำลอง CIPP Model. สืบค้นจาก http//www. kroobannok.com

มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2553). การประเมินนโยบาย แผนงาน และโครงการ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมมาธิราช.

มันทนา วุ่นหนู. (2551). ปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาจังหวัดนราธิวาส (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, นนทบุรี.

ลัดณา ศรีอัมพรเอกกุล. (2560). การพัฒนากลยุทธ์การจัดการท่องเที่ยวระดับเมืองรองเพื่อรองรับการท่องเที่ยวของผู้สูงอายุคุณภาพ (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร, นครปฐม.

วัฒนา วงศ์เกียรติรัตน์. (2554). การวางแผนและประเมินผลโครงการแบบมุ่งเน้นผลงานในภาครัฐ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์. (2557). แผนยุทธศาสตร์ 4 ปี (Strategic Plan) พ.ศ. 2556-2559 (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพ มหานคร: สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สมบัติ ธำรงธัญวงศ์. (2546). นโยบายสาธารณะ: แนวความคิด การวิเคราะห์ และกระบวนการ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์เสมาธรรม.

ส่วนบริหารการจัดเก็บภาษีกรมสรรพสามิต. (2555). การถ่ายทอดองค์ความรู้ เรื่องการประเมินความคุ้มค่าการปฏิบัติภารกิจของรัฐ ( Value for Money–VFM). สืบค้นจาก http://www3.excise.go.th/ebook/dep3/pdf/KM55.pdf

Hood, C. (1991). A public management for all seasons. Public Administration, 69, 3 - 19.

Cronbach, L.J. (1972). Essential of Phychological Testing (3rd ed). New York, USA: Harper and Row.

Thomas, R. D. (2005). Understanding Public Policy. New Jersey, USA: Pearson Education.

Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2, 49-60.

Stufflebeam, D. L. (1971). Educational Evaluation and Decision Making Itasca. Illinois: Peacock.

Taro Yamane. (1973). Statistics: An Introductory Analysis (3rd ed). New York, USA: Harper and Row Publications.

Wildavsky, A. (1976). Speaking Truth to Powers: The Art and Craft to Policy Analysis. California, USA: Little Brown.