มาตรฐานโทษทางวินัยของพนักงานมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐ
Main Article Content
บทคัดย่อ
การเปลี่ยนสถานภาพเป็นมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐทำให้มีอิสระในการบริหารจัดการด้านต่างๆ โดย สภามหาวิทยาลัยมีอำนาจออกกฎหมายลำดับรองเกี่ยวกับการบริหารงานบุคคล รวมถึงกำหนดโทษ และลงโทษทางวินัย จึงเกิดการเลือกปฏิบัติ งานวิจัยนี้ประสงค์ศึกษาวิเคราะห์ เปรียบเทียบกฎหมายเกี่ยวกับการบริหารงานบุคคลด้านการกำหนดโทษทางวินัย การลงโทษทางวินัยตามมาตรฐานโทษทางวินัยของข้าราชการพลเรือนสามัญ (ก.พ.) ข้าราชการพลเรือนในสถาบันอุดมศึกษา (ก.พ.อ.) และพนักงานมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐ เพื่อเสนอแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายเกี่ยวกับการบริหารงานบุคคลด้านการกำหนดโทษทางวินัย และการลงโทษทางวินัย พร้อมจัดทำมาตรฐานโทษพนักงานมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐ ใช้ระเบียบวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ ข้อมูลเกี่ยวกับกฎหมายได้แก่ รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย กฎหมายว่าด้วยการศึกษาแห่งชาติ กฎหมายว่าด้วยระเบียบบริหารงานบุคคลของเจ้าหน้าที่รัฐทั้งสามประเภท กฎหมายเกี่ยวกับการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี และกฎหมายลำดับรองเกี่ยวกับการกำหนดโทษ และการลงโทษทางวินัย พื้นที่ศึกษาคือ มหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐ 3 แห่ง ผลการวิจัยพบว่า กฎหมายลำดับรองของมหาวิทยาลัยที่เป็นพื้นที่ศึกษา กำหนดโทษ และการลงโทษทางวินัย แตกต่างกันและไม่ปรากฏว่ามีมาตรฐานโทษทางวินัยประกอบการใช้อำนาจดุลยพินิจสั่งลงโทษทางวินัย จึงเสนอแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายที่เกี่ยวข้องเพื่อให้การกำหนดโทษ และการลงโทษทางวินัยเป็นธรรมยิ่งขึ้น พร้อมจัดทำมาตรฐานโทษทางวินัยเพื่อใช้เป็นแนวทางปฏบัติงาน
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1.บทความที่ตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการศิลปศาสตร์ประยุกต์ การนำเนื้อหา ข้อความหรือข้อคิดเห็น รูปภาพ ตาราง ของบทความไปจัดพิมพ์เผยแพร่ในรูปแบบ ต่าง ๆ เพื่อใช้ประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ ต้องได้รับอนุญาตจากกองบรรณาธิการวารสารอย่างเป็นลายลักษณ์อักษร
2.ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่อง เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวารสารวิชาการศิลปศาสตร์ประยุกต์ และบุคลากร คณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในวารสารฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
References
กมลชัย รัตนสกาววงศ์. (2537). หลักกฎหมายปกครองเยอรมัน: พื้นฐานความรู้ทั่วไป. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์นิติธรรม.
กมลชัย รัตนสกาววงศ์ .(2551). กฎหมายปกครอง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วิญญูชน.
เกรียงไกร เจริญธนาวัฒน์. (2556). หลักพื้นฐานกฎหมายมหาชน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วิญญูชน.
บรรเจิด สิงคะเนติ. (2543). หลักพื้นฐานของสิทธิเสรีภาพ และศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ตามรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2540. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์วิญญูชน.
ประวีณ ณ นคร. (2533). คู่มือการรักษาวินัยข้าราชการสำหรับผู้บังคับบัญชา. กรุงเทพมหานคร: สวัสดิการสำนักงาน ก.พ..
พัฒพงศ์ อมรวัฒน์. (2559). หลักกฎหมายเกี่ยวกับการดำเนินการทางวินัย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วิญญูชน.
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. (2542, 19 สิงหาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 116 ตอนที่ 74 ก. หน้า 1-23.
พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือนในสถาบันอุดมศึกษา พ.ศ. 2547. (2547, 12 พฤศจิกายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 121 ตอนพิเศษ 70 ก. หน้า 33-55.
พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือนในสถาบันอุดมศึกษา (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2551. (2551, 5 กุมภาพันธ์). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 125 ตอนที่ 28 ก. หน้า 36-43.
พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือนในสถาบันอุดมศึกษา (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2559. (2559, 21 มิถุนายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 133 ตอนที่ 53 ก. หน้า 27-32.
วรเจตน์ ภาคีรัตน์. (2546). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับกฎหมายปกครอง: หลักการพื้นฐานของกฎหมายปกครองและการกระทำทางปกครอง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วิญญูชน.
สำนักมาตรฐานวินัย. (2535). คู่มือการดำเนินการทางวินัย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงาน ก.พ..
หลวงประดิษฐ์มนูธรรม. (2526). คำอธิบายกฎหมายปกครองในเอกสารประชุมกฎหมายมหาชนและเอกชนของปรีดี พนมยงค์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อิสสระ นิติทัณฑ์ประภาศ. (2527) กฎหมายปกครองเปรียบเทียบ. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.