อิทธิพลของทุนทางจิตวิทยาและการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การที่มีต่อพฤติกรรมสร้างสรรค์นวัตกรรมในการทำงานของพนักงานบริษัทวิจัยและพัฒนารถยนต์แห่งหนึ่ง

Main Article Content

รดาพร โพล้งละ
สายทิพย์ เหล่าทองมีสกุล

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับของทุนทางจิตวิทยา การรับรู้การสนับสนุนจากองค์การ และพฤติกรรมสร้างสรรค์นวัตกรรมในการทำงานของพนักงาน และ 2) ศึกษาอิทธิพลของทุนทางจิตวิทยาและการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การที่มีต่อพฤติกรรมสร้างสรรค์นวัตกรรมในการทำงานของพนักงาน โดยศึกษากับพนักงานระดับปฏิบัติการ ของบริษัทวิจัยและพัฒนารถยนต์แห่งหนึ่ง จำนวน 127 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณด้วยวิธีการแบบนำตัวแปรเข้าทั้งหมด (Enter)  ผลการวิจัยพบว่า 1) พนักงานมีทุนทางจิตวิทยาโดยรวมอยู่ในระดับสูง เมื่อพิจารณารายด้านพบว่า ทุนทางจิตวิทยาด้านการรับรู้ความสามารถของตนเอง ด้านการมีความหวัง ด้านการฟื้นคืนกลับ และด้านการมองโลกในแง่ดีอยู่ในระดับสูง มีการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การอยู่ในระดับปานกลาง มีพฤติกรรมสร้างสรรค์นวัตกรรมในการทำงานโดยรวมอยู่ในระดับสูง เมื่อพิจารณารายด้านพบว่า พนักงานมีพฤติกรรมสร้างสรรค์นวัตกรรมในการทำงานด้านการแสวงหาโอกาส ด้านการริเริ่มความคิด และด้านการนำความคิดไปประยุกต์ใช้อยู่ในระดับสูง ส่วนด้านการเป็นผู้นำความคิด อยู่ในระดับปานกลาง และ 2) ทุนทางจิตวิทยาและการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมสร้างสรรค์นวัตกรรมในการทำงานโดยรวมของพนักงานที่ร้อยละ 50.3 ( = .503) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 เมื่อพิจารณารายด้านพบว่า ทุนทางจิตวิทยาด้านการมีความหวัง ทุนทางจิตวิทยาด้านการฟื้นคืนกลับ และการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การ มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมสร้างสรรค์นวัตกรรมในการทำงานโดยรวมของพนักงานที่ร้อยละ 52.8 ( = .528)  อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

Article Details

ประเภทบทความ
Research Articles

เอกสารอ้างอิง

กรมสุขภาพจิต. (2563). เปลี่ยนร้ายกลายเป็นดี พลังสุขภาพจิต. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: บียอนด์ พับลิสชิ่ง.

แก้วตา ศรอดิศักดิ์ และชวนชื่น อัคคะวณิชชา. (2561). ปัจจัยเหตุและผลของพฤติกรรมสร้างสรรค์นวัตกรรมของพนักงาน

ธนาคารกรุงเทพ เขตจังหวัดนครปฐม. Veridian E-Journal Silpakorn University, 11(2), 1531-1545.

ธัชวรรณ กนิษฐ์พงศ์. (2561). ความสามารถในการพัฒนาอุตสาหกรรมยานยนต์ไฟฟ้าไทย. วารสารบริหารธุรกิจนิด้า,

(23), 5-19.

บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2563). ขนาดอิทธิพล การวิเคราะห์อำนาจ การคำนวณขนาดตัวอย่างที่เหมาะสมโดยใช้โปรแกรม

G*Power. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ประเวช ชุ่มเกษรกูลกิจ และศจีมาจ ณ วิเชียร. (2561). พฤติกรรมสร้างนวัตกรรมในการทำงาน : แนวคิด ปัจจัยเชิงสาเหตุ

และความท้าทาย. วารสารพฤติกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนา, 10(1), 25-41.

ปัญญ์กณิฐ เนรมิตตกพงศ์, อริสา สำรอง, พีสลักษณ์ ธำรงศ์วรกุล, และณัชชามน เปรมปลื้ม. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่าง

ทุนทางจิตวิทยาเชิงบวก บรรยากาศองค์การที่ส่งผลต่อพฤติกรรมสร้างนวัตกรรมในการทำงานของบุคลากรฝ่ายปฏิบัติการ

ขนส่งทรัพย์สินธุรกิจธนาคาร. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, 14(2), 141-155.

ปวีร์ ม่วงชื่น และจินตนา สรายุทธพิทักษ์. (2563). ผลการใช้โปรแกรมกิจกรรมทางกายตามทฤษฎีการกำกับตนเองที่มีต่อ

การลดพฤติกรรมติดเกมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 48(3),

-196.

สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ. (2565, 23 กันยายน). อยากสร้างสรรค์นวัตกรรมให้สำเร็จ เคล็ดลับอยู่ที่ 4 คำนี้: Mindset

Skills Thinking Driver. สืบค้นจาก https://www.ftpi.or.th/2022/105271

สมนึก เอื้อจิระพงษ์พันธ์, พักตร์ผจง วัฒนสินธุ์, อัจฉรา จันทร์ฉาย, และประกอบ คุปรัตน์. (2553). นวัตกรรม : ความหมาย

ประเภทและความสำคัญต่อการเป็นผู้ประกอบการ. วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 33(128), 49-65.

สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2566). การเปลี่ยนผ่านจากรถยนต์สันดาปภายในสู่รถยนต์

ไฟฟ้า โอกาสและความท้าทายของอุตสาหกรรมรถยนต์ไทย. สืบค้นจาก https:// researchcafe.tsri.or.th/newev/

สำนักงานนโยบายยุทธศาสตร์และการค้า. (2567). สถานการณ์รถยนต์ไฟฟ้า โอกาสและความท้าทายของไทย. สืบค้นจาก

https://tpso.go.th/document/2403-0000000006

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 พ.ศ.

– 2570. สืบค้นจาก https://www.nesdc.go.th/article_attach/article_file_20230307173518.pdf

สิน พันธุ์พินิจ. (2554). เทคนิคการวิจัยทางสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จูน พับลิชชิ่ง จำกัด.

สุวิมล ตริกานันท์. (2553). การวิเคราะห์ตัวแปรพหุในงานวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์

มหาวิทยาลัย.

ศูนย์บริหารข้อมูลตลาดแรงงานภาคกลาง. (2562). ผลกระทบของการพัฒนาอุตสาหกรรมยานยนต์พลังงานไฟฟ้าต่อการ

จ้างงาน. สืบค้นจาก https://www.doe.go.th/prd/assets/upload/files/lmi-east_th/e380d1ae9cfc27cebdf 371fbd5048d0d.pdf

De Jong, J. P. J., & Hartog, D. D. (2010). Measuring innovative work behavior. Creativity and Innovation

Management, 19(1), 23-36.

Eisenberger, R., Huntington, R., Hutchison, S., & Sowa, D. (1986). Perceived organizational support.

Journal of Applied Psychology, 71(3), 500–507.

Fredrickson, B. L. (2004). The broaden-and-build theory of positive emotions. Philosophical Transactions

of the Royal Society B : Biological Sciences, 359(1449), 1367–1378.

Jankelova, N., Joniaková, Z., & Misun, J. (2021). Innovative work behavior—A key factor in business

performance? The role of team cognitive diversity and teamwork climate in this relationship.

Journal of Risk and Financial Management, 14(185), 1-16.

Janssen, O. (2000). Job demands, perceptions of effort-reward fairness and innovative work behavior.

Journal of Occupational and Organizational Psychology, 73(3), 287–302.

Kanter, R. M. (1988). When a thousand flowers bloom : Structural, collective and social conditions for

innovation in organization. Research in Organizational Behavior, 10(1), 169-211.

Li, J. (2022). The Influence of servant leadership on employee innovative behavior based-on the mediating

role of psychological resilience. Journal of Buddhist Education and Research, 8(2), 228-240.

Liu, H., & Niyomsilp, E. (2020). The effects of coaching leadership and psychological capital on employee’s

innovative behavior in high-tech enterprise : A case study in Henan province, China. Journal of

Legal Entity Management and Local Innovation, 7(1), 319–326.

Luthans, F., Youssef, C. M., & Avolio, B. J. (2007). Psychological capital: Developing the human competitive

edge. Oxford University Press.

Mansoor, A., Farrukh, M., Abdual Wahab, S., & Wu, Y. (2020). Does inclusive leadership incite innovative

work behavior?. Human Systems Management, 40(1), 93-102.

Purwanto, A., Asbari, M., Fahmi, K., Hartuti, Setiana, Y. (2021). Effect of psychological capital and authentic

leadership on innovation work behavior. International Journal of Social and Management Studies,

(1), 1-13.

Rhoades, L., & Eisenberger, R. (2002). Perceived organizational support: A review of the literature.

Journal of Applied Psychology, 87(4), 698–714.

Sameer, Y. (2018). Innovative behavior and psychological capital : Does positivity make any difference.

Journal of Economics and Management, 32(2), 75-101.

Sulaiman, M., Ragheb, M. & Wahba, M. (2019). Perceived organization support role in creating an innovative

work behavior. Open Access Library Journal, 6(5), 1-14.

Ullah, I., Hameed, R. M. & Mahmood, A. (2022). The impact of proactive personality and psychological

capital on innovative work behavior: evidence from software houses of Pakistan.” European

Journal of Innovation Management. 14(4), 672–692.

Wijayana, T. T., Rahayu, M. K. P. & Wahyuningsih, S. H. (2022). “The influence of self efficacy on performance

with innovative work behavior as an intervening variable (Case Study on PT. Indah Kiat Employee).

Economics and Business Quaterly Reviews, 5(3), 166–177.

Wojtczuk-Turek, A. & Turek, D. (2015). Innovative behaviour in the workplace: The role of HR flexibility,

individual flexibility and psychological capital: the case of Poland. European Journal of Innovation

Management, 18(3), 397–419.

Ziyae, B., Mobaraki, M., & Saeediyoun, M. (2015). The effect of psychological capital on innovation in

information technology. Journal of Global Entrepreneurship Research, 5(8), 1–12.