ผลของโปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่มตามทฤษฎีการบำบัดแบบอย่างสั้น มุ่งเน้นหาคำตอบที่มีต่อการเผชิญปัญหาเชิงรุกของนักศึกษาปริญญาตรีสาขาจิตวิทยา

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับพฤติกรรมการเผชิญปัญหาเชิงรุกของนักศึกษาจิตวิทยา 2) เพื่อสร้างโปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่มตามทฤษฎีการบำบัดแบบอย่างสั้นมุ่งเน้นหาคำตอบเพื่อเสริมสร้างการเผชิญปัญหาเชิงรุกของนักศึกษาจิตวิทยา และ 3) เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่มตามทฤษฎีการบำบัดแบบอย่างสั้นมุ่งเน้นหาคำตอบเพื่อเสริมสร้างการเผชิญปัญหาเชิงรุกของนักศึกษาจิตวิทยา กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยแบ่งออกเป็น 2 ระยะ ได้แก่ 1) กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยเชิงปริมาณ นักศึกษาจิตวิทยาจำนวน 317 คน คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างโดยการสุ่มแบบชั้นภูมิตามสัดส่วนชั้นปีและสาขา 2) กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยเชิงทดลอง จำนวน 16 คน โดยเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงมีค่าเฉลี่ยการเผชิญปัญหาเชิงรุกเปอร์เซนไทล์ที่ 25 ลงมา และมีความสมัครใจที่เข้าร่วมการทดลอง และใช้การสุ่มอย่างง่ายเป็นกลุ่มทดลอง 8 คน และกลุ่มควบคุม 8 คน  เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบวัดการเผชิญปัญหาเชิงรุก จำนวน 44 ข้อ มีค่าความเชื่อมั่นที่ .915 และโปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่มตามทฤษฎีการบำบัดแบบอย่างสั้นมุ่งเน้นหาคำตอบเพื่อเสริมสร้างการเผชิญปัญหา เชิงรุกของนักศึกษาจิตวิทยา จำนวน 8 ครั้ง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบสมมติฐาน Wilcoxon signed-rank test และ Mann – Whitney U test ผลการวิจัยพบว่า 1) การเผชิญปัญหาเชิงรุกของนักศึกษาจิตวิทยาอยู่ในระดับสูง มีค่าเฉลี่ย 4.06 และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน .441 2) โปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่มตามทฤษฎีการบำบัดแบบอย่างสั้นมุ่งเน้นหาคำตอบเพื่อเสริมสร้างการเผชิญปัญหาเชิงรุกของนักศึกษาจิตวิทยา ประกอบด้วย 3 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นเริ่มต้นการให้คำปรึกษากลุ่ม ขั้นดำเนินการ และขั้นยุติการให้คำปรึกษากลุ่ม 3) การเผชิญปัญหาเชิงรุกของกลุ่มทดลองที่ได้รับการให้คำปรึกษากลุ่ม (SFBT) มีการเผชิญปัญหาเชิงรุกหลังการทดลองและระยะติดตามผล สูงขึ้นกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และกลุ่มทดลองที่ได้รับการให้คำปรึกษากลุ่ม (SFBT) มีการเผชิญปัญหาเชิงรุก หลังการทดลอง และระยะติดตามผลสูงกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05